Met een tiende plaats overall én de winst bij de age groupers in de Ironman van Zurich heeft Wim Van de Wielle nog maar eens bewezen dat hij nog altijd een topatleet is. Na wat blessureleed was hij onzeker hoe de Ironman zou verlopen. In 9u13’54 zette hij een knalprestatie neer. Ook Sofie Goos deed het uitstekend. De Uplace atlete verzekerde met een vierde plaats haar definitieve kwalificatie voor Hawaii en dat nauwelijks drie weken na Frankfurt. Hendrik-Jan Verhaegen werd 19de overall en pakte zilver in zijn leeftijdscategorie.
Wim Van de Wielle was heel tevreden met zijn prestatie. “Ironman Zürich is voor mij speciaal aangezien ik hier ook mijn allereerste Ironman (in 2006) tot een goed einde bracht”, liet hij via de Pri-de sports website weten. “Deze editie werd een loodzware. Veel wind en een temperatuur van 45° in de zon om de marathon te lopen zijn daar niet vreemd aan. Je ziet ook dat de profs (Ronnie Schieldknecht won voor de 7de maal in 8u33) geen supertijden hebben neergezet, meer uitleg behoeft dat niet.
Na iets meer dan een uur zat ik als 98ste op de fiets. Na een ronde stevig fietsen had ik al heel wat plaatsen goedgemaakt. Ik bleef vooral gefocust op mijn eigen prestatie en wou me zeker niet opblazen. In iets minder dan 5 uur was de fietsproef voorbij. Op dat ogenblik zat ik al op plaats 24 en de top 20 was maar een minuutje verwijderd. Een betere motivatie om de marathon aan te vatten moest je me niet geven. Zonder het met zekerheid te weten passeerde ik ook de eerste agegrouper waardoor ik als allereerste niet-prof op het parcours liep. Ik slaagde er nog in om de top 10 binnen te lopen. Het voelt toch erg fijn aan om vast te stellen dat ik na enkele rustigere jaren mijn plaatsje nog heb in deze veeleisende sport. Ons nieuw opgerichte PRI-DE team heeft ook mij weer veel zin gegeven in triatlon en ik vind het ook fijn naar de sponsors om mijn erkentelijkheid om te zetten in prestaties. Mijn ticket voor Hawaii laat ik dit jaar wel aan mij voorbijgaan. Ik weet niet of ik nu al de energie heb om me weer vol te focussen op het WK-ironman en als ik daar zelf al niet van overtuigd ben heeft starten niet veel zin. Ik hoop wel nog enkele mooie prestaties neer te zetten maar welke doelen ik me nog stel dit jaar moet ik nog even bekijken.”
Sofie Goos trekt wel naar Hawaii. Met een tijd van 09:39:14 eindigde ze als vierde in Zurich. De overwinning ging naar de Duitse Anja Beranek (9:21:31). Céline Schärer (Zwitserland; 9:28:28) en Erika Csomor (Hongarije; 9:33:17) vervolledigden het podium. Met dit sterk resultaat slechts drie weken na de Ironman Frankfurt verzekert Sofie zich van kwalificatie voor de Ironman Hawaï in oktober.
De warmte eiste vandaag in Zwitserland een hoofdrol op. Wegens de hoge watertemperatuur van het meer van Zurich werden wetsuits verboden. Dat zorgde weliswaar voor tragere zwemtijden, maar niet voor onoverkomelijke problemen voor Sofie. Ze kwam in derde positie en een tijd van 1:01:18 uit het water op 8:40 van snelste zwemster Schärer (52:38). Terwijl Beranek al snel de leiding overnam op de fiets, nestelde Sofie zich in de achtervolgende groep met daarin ook titelverdedigster en -favoriete Csomor. Maar in het laatste kwart van het fietsgedeelte kreeg Sofie het moeilijk. Ze zou uiteindelijk na 5:17:05 op de fiets als zevende aan de marathon beginnen, meer dan 20 minuten na Beranek. Ondanks de hitte vond Sofie al snel een goed ritme. Ze schoof vlot op naar de vierde plaats, maar het tijdsverschil met de top-3 was te groot om nog te overbruggen.
Drie weken recuperatie na de Ironman Frankfurt is eigenlijk niet genoeg. Sofie was dus blij verrast met haar sterke vorm en resultaat: “Amai, nu voel ik mijn benen toch wel! Mijn doel was een plaats in de top-10, dus die vierde plaats is zeker mooi. Ik heb wat trager gezwommen, maar dat is normaal zonder wetsuit. Het belangrijkste was dat ik mijn achterstand op Beranek kon beperken. In het fietsen heb ik me lang heel goed gevoeld. Maar ook al probeerde ik mijn krachten te doseren, toch kreeg ik rond kilometer 140 een tik van de hamer. Csomor liet me achter en ik kon echt niet meer aanpikken. Dan heb ik op een korte afstand veel tijd verloren en werd het een kwestie van doorbijten. Het lopen ging dan weer direct goed. Ik kon goed mijn cadans aanhouden en kracht zetten. Twee keer kreeg ik een dipje, maar uiteindelijk kon ik erger voorkomen door me goed te koelen. Je moest vandaag echt je hoofd erbij houden om niet geveld te worden door de hitte. Uiteindelijk heb ik sneller gelopen dan de eerste drie, maar zij waren buiten bereik en gewoon ook sterker vandaag. Ik ben dus tevreden met mijn vierde plaats en mijn kwalificatie voor Kona. Nu volgen er twee weken rust, waarvan één op hoogte in Font Romeu. Daarna doe ik een trainingsstage in Font Romeu en dan zitten we al in de laatste rechte lijn richting Kona.”
