Het was een epische editie om meerdere redenen: niet alleen omdat het ijskoud was en de omstandigheden dus pittig, maar ook omdat Seppe Odeyn zijn tiende overwinning bij De Hel van Kasterlee pakte en daarmee dus de helft van álle edities wist te winnen. Tussen al het vooral Belgische sportgeweld racete ook Wouter Dijkshoorn, die met een zestiende plaats uiteindelijk beste Nederlander werd.
Het was een race tussen de Cross Duathlon specialisten op de lange afstand: dat moest ook wel, want er werd 15 kilometer hardgelopen, 117 kilometer gemountainbiket en 30 kilometer hardgelopen. Met een temperatuur ruim onder het vriespunt was het zwaar. Namen als Odeyn, maar ook Geert Lauryssen, Simons Stevens, Sébastian Carabin, Stef Verachten, Tom Steenackers en Tim van Hemel gaven de wedstrijd kleur. En dus ook Wouter Dijkshoorn, die na 7:45:45 uur over de finish kwam en daarmee een half uurtje meer nodig had dan winnaar Odeyn.
Dat Dijkshoorn niet zou strijden om een plaats op het podium, was eigenlijk al duidelijk na de eerste run: het tempo bij zijn Belgische collega’s lag zo hoog, dat hij meteen een gaatje moest laten met de snelste mannen van de dag. Maar, Dijkshoorn zette door, beet zich vast in de wedstrijd en stoempte op volle kracht op zijn mountainbike door het koude Belgische landschap. Ook de 30 kilometer hardlopen ging meer dan prima en dat leverde hem dus uiteindelijk een mooie zestiende plaats op, bij wat ze ook wel de ‘zwaarste Cross Duathlon ter wereld’ noemen.
