Hij is twee dagen na de race ‘helemaal naar de klote’, maar beleefde afgelopen weekend wel één van de mooiste dagen ooit. Tijdens de ETU Cup in Lievin kon Youri Keulen niet meer dan genieten. ,,Dit korte, explosieve werk is mij op het lijf geschreven. Dit soort dagen, met kwalificaties en meerdere races op een dag, daar word ik echt heel blij van. Eigenlijk vind ik dat het mooiste dat er is.”
Dat mooi en zwaar te combineren valt, dat legt Keulen nog maar even uit. ,,Je bent gedurende zo’n dag iedere keer aan het opladen, aan het herstellen, bezig met wat er allemaal moet gebeuren, bezig je fiets en je spullen weer weg te zetten. Dat is lichamelijk zwaar, maar mentaal misschien nog wel meer. Om 8 uur ‘s ochtends was ik wakker, maar om 22.00 uur was ik nog aan het racen. Eigenlijk gekkenwerk. Na zo’n dag ben je helemaal gaar. Maar heb je het wel geweldig gehad.”
Snel overmoedig
De eerste race voor Keulen, de kwalificatierace om precies te zijn, ging niet helemaal zoals gepland. ,,Het zwemmen en fietsen ging goed, ook al reed ik eigenlijk teveel op kop. Dat was achteraf gezien niet de slimste keuze, want tijdens het lopen stond ik op een gegeven moment geparkeerd. Dit past ook wel een beetje bij mij. Ik ben iemand die snel z’n koppie kan verliezen bij dit soort wedstrijden, juist omdat ik heel explosief ben en sterk gebouwd. Ik ben gemaakt voor dit soort korte afstanden. Dan raak ik snel overmoedig.”
(tekst gaat verder onder foto)
Keulen wilde daarom de races gecontroleerd volbrengen en ze zo enigszins in eigen hand houden. De eerste race lukte dat dus niet helemaal, maar in de herkansing des te meer. ,,Die ging echt heel erg goed. Ik kom natuurlijk uit de atletiek en zo’n atletiekbaan kent bijna geen geheimen voor me. Net als veel andere jongens besloot ik deze keer om zonder hardloopschoenen en dus op blote voeten te lopen. Dat was achteraf gezien de slimste beslissing die ik kon maken. Ik had een goed gevoel te pakken en trok de overwinning naar me toe.”
Zinderende halve finale
Wat volgde was een zinderende halve finale, waarin Keulen het onder andere opnam tegen trainingsmaatje en vriend Marco van der Stel. ,,In de slotfase hebben uitgerekend Marco, ik en nog een Spanjaard gesprint voor de vierde plaats die recht gaf op een A-finaleplaats. Het werd een fotofinish: Marco dacht dat hij de sprint won en ik dacht hetzelfde. Uiteindelijk bleek Marco de gelukkige. Ik gunde het mezelf meer, maar als ik van iemand moest verliezen, dan maar van Marco. Ik mag hem erg graag en leer elke dag van hem. Aan de andere kant baalde ik ook gewoon heel erg: nu moest ik in de B-finale racen om een maximaal dertiende plek.”
En dus volgde er weer een periode van opladen. ,,Maar ik dacht meteen dat ik die B-finale zou pakken. Ik ga ze opvreten. Heel veel meer kun je op zo’n intensieve dag trouwens niet denken. Je bent haast gehersenspoeld. Maar zeker, ik geniet ervan.”
Prachtige start seizoen
Dat Keulen de B-finale uiteindelijk via een eindsprint zou winnen, en daarmee dus dertiende werd, kon hij op voorhand alleen maar dromen. ,,Als ik had geweten dat ik überhaupt in een finale zou staan, had ik al tevreden geweest. Dat ik er nu dan eentje win, is tof. Natuurlijk vraag ik mezelf af wat er had gebeurd als ik in de A-finale mocht starten, ik zou mezelf zeker niet kansloos achten, maar voor nu ben ik heel tevreden. Dit is een prachtige start van het seizoen en ik haal er zeer veel zelfvertrouwen uit.”
