Vlak voor de ogen van Alistair Brownlee stelde Vincent Luis zojuist de titel veilig tijdens de World Cup in Valencia. In een spannende wedstrijd liet Brownlee – die vorig jaar de overstap naar de lange afstand maakte – wederom zien ook op het korte werk nog goed mee te komen. Goed genoeg om de razendsnelle Luis te pakken was het dus niet, maar met een zilveren medaille geeft hij zijn visitekaartje voor een positie in het Britse Olympische team nog maar eens af. Niet alleen voor het goud werd tot de laatste meters gestreden, ook voor het brons vond er een zenuwslopende battle plaats. De Franse Pierre le Corre viel uiteindelijk net naast het podium en zag toe hoe de Belgische Jelle Geens er met het brons vandoor ging.
Zoals stiekem al wordt verwacht wanneer Henri Schoeman aan de start staat, klom de Zuid-Afrikaan als eerste aan wal. Brownlee, Luis en Le Corre volgden in zijn schaduw en zochten hem in het zadel op. Zo ontstond er na het zwemonderdeel een kleine kopgroep met vier topfavorieten. Onder andere de Noorse Kristian Blummenfelt, de Noorse Gustav Iden en Geens misten de boot en vonden een plekje in de tweede groep. Schoeman mocht dan wel het snelste zwemmen, op de fiets maakten Brownlee, Luis en Le Corre het hem bijzonder moeilijk. Het duurde niet lang voordat de Zuid-Afrikaan eraf waaide – mogelijk ook vanwege problemen met zijn fiets – en werd opgeslokt door de achtervolgende groep, die zich op vijftien seconden achterstand bevond.
Dankzij een goede samenwerking in de kopgroep fietsten de eerste mannen steeds verder weg bij de achtervolging. Ondertussen kwam van achteren de grote groep opgezet en ongeveer halverwege het fietsen smolt deze samen met het kleine groepje van onder andere Schoeman en Blummenfelt. Ondanks de grote omvang van de groep, maakten ze geen schijn van kans om in de buurt van Luis, Brownlee en Le Corre te komen. De drie atleten trapten in rap tempo bij de rest van het veld weg en na het fietsen leken deze drie namen op het podium te komen. De vraag was echter: in welke volgorde?
Na een snelle wissel bedwong Le Corre als eerste het loopparcours, maar hij hoefde maar één keer met zijn ogen te knipperen of Brownlee en Luis hijgden weer in zijn nek. Le Corre kon na ongeveer een kilometer de aansluiting niet langer houden en zakte terug. Ondertussen liep Jelle Geens sterk op een vierde plek en vormde de Belg zelfs een dreiging voor Le Corre.
Na een ontzettend spannende eindsprint was het Luis die vlak voor de streep naar voren dook en Brownlee het nakijken gaf. Na 50:23 minuut tilde de Fransman het lint op boven zijn hoofd als winnaar. Brownlee pakte daarmee een tweede plek en een handvol seconden daarachter claimde Geens het brons.
