|
Na een opgave in het WK duathlon in Canada, stond Benny Vansteelant er weer voor de volle 100% in Geel. Hij gaf tijdens de Powerman iedereen het nakijken |
 |
Zaterdag was ik nog steeds vermoeid van de loodzware trainingsweek, maar zondagmorgen bij de parcoursverkenning voelde ik dat er terug energie in de benen zat …
Voor de start balanceerde ik eigenlijk een beetje tussen 2 gevoelens … enerzijds toch wel zoekend naar een bevestiging/revanche ( voor mezelf en het publiek ) dat het tegenvallende WK in Canada niet meer dan een " off-day " was en anderzijds wilde ik middenin de voorberiding op Powerman Zofingen mezelf niet volledig in de vernieling lopen en fietsen … geen makkelijke opdracht om die 2 gevoelens met mekaar te verenigen …
Ik had mij voorgenomen om zeker heel rustig van start te gaan en gelukkig had alleen de Nederlander Roger Smeets andere plannen. In de achtervolgende groep liep ik een vrij rustig gelijkmatig tempo, toch haakten tegen halfweg al heel wat medefavorieten af ( o.a. Axel Nielsen en Rob Woestenborghs ). Bij het binnenlopen van de wissel, had Roger Smeets een beperkte bonus van een 12-tal seconden.
Samen met broer Joerie kon ik op de fiets meteen de achtervolging inzetten. Al vrij snel hadden we de Nederlander bij de lurven en nam Joerie meteen het commando over.
Ikzelf nam de tijd om even de " beweginen " van Smeets te bestuderen. Al een paar honderd meter verder had ik in de mot dat hij limiet zat … zelf had ik een vlotte pedaaltred, dus dan moet je niet twijfelen … de gashendel open voor een paar km en de vogels waren gaan vliegen …
Joerie en ikzelf konden ons goed optrekken aan mekaar op de fiets, ondanks het feit dat je op een tiental meter fietst, is het toch ( vooral mentaal ) een voordeel met twee te zijn … het verhindert ook dat je langzaam " indommelt ", iets wat ik al meer heb voorgehad als ik alleen op kop rijdt …
Tot aan de wissel bleven Joerie en ikzelf samen en ( in tegenstelling tot wat velen zullen denken ) hadden we vooraf niets gepland of afspraken gemaakt, dus de afsluitende 10 km zou uitmaken wie met de winst ging lopen !
De rest van het deelnemersveld was dan al ver teruggeslagen, dus hadden we van achteruit zeker niets meer te vrezen.
Na de " gedeelde winst " in de intervalduathlon van Zofingen hadden we " beloofd " dat dit eenmalig zou zijn, dus was het nu niet de bedoeling dat we opnieuw braafjes naast mekaar zouden binnenlopen …
al moet ik wel toegeven dat het mij goed uitkwam dat Joerie meteen in de aanvangskilometers van de 2de run de handdoek moest gooien ( remember dat ik me had voorgenomen niet tot op de bodem te gaan … ).
Nog voor halfweg had ik een kleine minuut bonus bijeengelopen, dus kon ik mij permitteren om het wat kalmer aan te doen. Al voelde ik toen ook dat " het vet stilaan van de soep was " … de verklaring daarvoor kwam vlak na de aankomst, want in gesprek met de journalisten kon ik maar net een appelflauwte vermijden … 2 cola’s later voelde ik terug kiplekker …
De 1200 ml vocht en 350 kcal aan suikers opgenomen tijdens de wedstrijd, waren blijkbaar ontoereikend geweest !
Van bijtrainen na de wedstrijd is niet veel meer in huis gekomen ( buiten een halfuurtje losfietsen ), want de podiumhuldiging en dopingcontrole doorkruisten mijn plannen een beetje …
Vandaag maandag lijkt de spierpijn en vermoeidheid behoorlijk mee te vallen, dus kan ik al beginnen uitkijken naar de laaste specifieke trainingen voor Powerman Zofingen.
Donderdag trek ik normaal naar de Ardennen voor een " stevige uitsmijter " …
