Ironman Nederland maakte veel atleten vorige week blij met het nieuws dat Ironman 70.3 Westfriesland alsnog – op de voorwaarde dat het coronavirus onder controle is – dit jaar plaats zal vinden. Ambassadrice Claudia Striekwold zou eind juni deelnemen aan de korte afstand, maar ziet nu kansen om later dit jaar alles in te zetten op een goede race op de 70.3. In welke vorm dan ook, Ironman Westfriesland vormt een stip op de horizon voor Striekwold: ,,Die wedstrijd heb ik met koeienletters op de kalender geschreven en wil ik gewoon echt starten. Ik verheug mij erop om aan het einde van het seizoen alsnog te kunnen racen.”

Opnieuw leven inblazen
Aan haar rol als ambassadrice van Ironman Westfriesland geeft Striekwold in deze bijzondere tijden een enigszins anders invulling. ,,Het is nog even afwachten wat er met de data gebeurt”, legt de atlete uit, doelend op Ironman Maastricht. De organisatie van Ironman Westfriesland bevestigde vorige week dat het evenement in oktober 2020 plaats zal vinden, maar of er voor Maastricht een nieuwe datum komt, is nog onbekend. ,,Op het moment dat er dingen naar buiten komen, probeer ik in ieder geval op social media voor een beetje interactie te zorgen door vragen te stellen”, vertelt Striekwold. ,,En laatst hebben we promotiefilmpjes opgenomen”, gaat ze verder. ,,Deze zijn nu klaar, maar kunnen we nog even niet delen. Dat kan pas als echt alle data bekend zijn. Dan blazen we het weer opnieuw leven in.”

Watertemperatuur: ‘Het kan beter zijn dan bij races die vroeg in het seizoen zijn’ 
De gedachte aan racen in oktober roept bij veel mensen vragen op over de watertemperatuur, maar Striekwold maakt zich er niet druk om. ,,Ik denk dat het geen probleem mag zijn. Mensen zeggen dat het super koud kan zijn, maar we hebben ook al vier jaar op rij de marathon van Eindhoven (in oktober, red.) in temperaturen van rond de 20-25 graden gelopen. Ik denk zelf niet dat het problemen op gaat leveren. Het kan zelfs beter zijn dan een aantal races die normaal gesproken vroeg in het seizoen zijn.”

Pieken in Hoorn 
Daarnaast gelooft Striekwold dat deze late race de dynamiek wel eens zou kunnen veranderen. ,,Mensen wilden deze wedstrijd eerst misschien als voorbereidende race doen als ze hadden ingezet op een hele later in het jaar; die zullen nu wegvallen. De hele periodisering verandert daardoor. Misschien zetten mensen straks juist vol in op deze race en willen ze daar pieken.”

Opluchting: ‘Ik ben behoorlijk overtraind’
Terwijl veel mensen met waterige ogen de lege wedstrijdkalender aanschouwen, voelt Striekwold zich stiekem opgelucht. ,,Ik ben behoorlijk overtraind, dus ik ga deze periode gebruiken om te herstellen. Voor mij is het eigenlijk een geluk bij een ongeluk. Eigenlijk al vanaf december loop ik mezelf echt heel hard voorbij.” Het is een situatie die Striekwold helaas al eens eerder meemaakte. ,,Dan zeggen ze ‘doseren kun je leren’, maar dat is bij mij dus niet zo”, vertelt de atlete ondanks de ernst van de situatie met een lach. ,,Ik kan mezelf verliezen in het trainen. Dan heb ik een keer een val gehad of slecht gepresteerd voor mijn gevoel en dan denk ik dat ik harder moet trainen. En kom ik in een vicieuze cirkel. Dan herstel je niet meer en wordt het alleen maar slechter.”

‘Als een rollercoaster’ 
De eerste signalen van overtraindheid waren een hartslag die niet meer stijgt, neemt Striekwold ons een paar maanden mee terug in de tijd. ,,Ik kon mijn wattages niet meer trappen, sliep slecht en had ‘s nachts hartkloppingen.” Behalve deze fysieke kwaaltjes, is de mentale impact ook groot. ,,Je wordt heel hormonaal. Als een rollercoaster. Uiteindelijk heb ik bloedtesten laten doen en daaruit bleek dat mijn lever, nieren en schildklier een beetje aan gort waren. Dat veroorzaakt dan al die klachten.”

Motivatie: ‘Eigenlijk is het gewoon een verslaving’ 
Striekwold’s ontembare enthousiasme voor de sport mag soms tegen haar werken, het levert ook een dosis motivatie op die veel atleten nu juist missen. ,,Motivatie is voor mij het probleem niet. Het is niet zo dat ik niet meer wil trainen als ik geen doelen meer heb. Het is voor mij een manier van leven. Ik haal zoveel plezier uit het buiten zijn en het bewegen. Eigenlijk is het gewoon een verslaving.”