Afgelopen dagen blikten we al met Leo Muijs en Freek van Heerebeek terug op hun beleving tijden Ironman Hawaii. Vandaag is Daniël Oosterwaal aan de beurt. Oosterwaal verbleef al twee weken op het Big Island om daar ook te trainen en aan de hitte te wennen. ,,Het was een droom die uitkwam.”
De laatste voorbereidingen van Oosterwaal waren goed. ,,Ik had briljant geslapen van tevoren. Eén van mijn favoriete scenes uit de Ironman Hawaii video’s laat gespannen atleten zien die een racenummer krijgen opgeplakt en met een hoofdlampje hun banden oppompen in de wisselzone. Deze ochtend liep ik er zelf zo bij. Toen kwam de zon langzaam op: echt een magisch moment.”
Het zwemmen zelf ging voor Oosterwaal beter dan verwacht. ,,Zwemmen is vaak mijn minst goede, maar gek genoeg wel mijn favoriete onderdeel. Zeker in open water. Ik heb me linksachter in het veld opgesteld en kon voor de start nog even alles goed in me opnemen, tot het kanon afging. Binnen twee minuten zat ik vol in de wasmachine, maar dan ook echt vol. Alleen maar wit schuim en triatleten om me heen. Heel gaaf. Deze drukte komt en gaat, maar houdt aan tot het keerpunt. Gek genoeg vind ik de wasmachine een leuk onderdeel, het vergt behendigheid en een kalm hoofd. Als ik na 1:05 uur de wisselzone binnenkom zie ik dat er nog best wel wat fietsen staan. Achteraf bleek het zwemmen ook mijn beste onderdeel qua ranking.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Bij het fietsen kreeg Oosterwaal een aantal tegenslagen te verwerken. ,,Binnen tien minuten had het over kunnen zijn. In een afdaling raakte ik een hobbel en ik verloor grip op het stuur. Ik hield opeens alleen lucht vast en schoof op de stang en schoot met fiets en al flink naar links. Wonder boven wonder raakte ik niemand en kon ik blijven rijden. Ik heb echt ongelooflijke mazzel gehad.” Ook Oosterwaal had last van de drukte onderweg naar Hawi. ,,De grote hoeveelheid triatleten op de Queen-K kan ik me goed herinneren. Ik werd rond Waikalao ingehaald door een flink peloton, waarna ik klem zat. Inhalen ging niet. In de buik van dat peloton passeerden we 50 supporters: ik schaamde me dood, dit hoort niet zo. Ik heb me door de groep laten heenzakken en ze verdwenen al snel uit het oog, gelukkig heb ik geen penalty gehad.” Die penalty kwam echter later toch. ,,Een Brit haalde me in op een klim, toen liet ik me afzakken en ging hij rustig zitten drinken. Ik besloot hem weer in te halen, terwijl er op dat moment een motor naast me komt rijden. Ik kijk op en zag een jurylid achterop in zo’n typisch zwart-wit gestreept referee shirt. Hij wees naar een blauwe kaart.” Toch liet Oosterwaal zijn dag niet verpesten door een penalty. ,,Vijf minuten rust voor de marathon is ook niet heel erg. Met een te vrolijk humeur meldde ik me bij de vrijwilligers van de penaltytent. Ik merkte dat de overige atleten niet helemaal mijn mening deelden.”
De omstandigheden op Hawaii maakten ook dat Oosterwaal het pittig had tijdens de marathon. ,,Ik had met mijn coach besproken om op 5:00 minuten per kilometer weg te lopen. Al snel merkte ik dat dat een onhaalbaar plan was. Ik miste de power en vond het veel te warm. De tweede afspraak die ik met mijn coach had gemaakt, was om goed aan te voelen hoe het gaat en daar beslissingen op te nemen. Nadat ik geaccepteerd had dat dit doel niet haalbaar was, heb ik mijn tempo bijgesteld. Ondanks dat het logisch was, was het toch even slikken dat het niet volgens plan ging. Stiekem hoopte ik toch dat ik het tempo dat ik in Maastricht liep kon benaderen. Daarnaast betekende dat ook dat ik niet onder de tien uur kon finishen. Ik besloot gewoon te gaan lopen en niet met tijden bezig te zijn. Ik keek weinig op mijn horloge, genoot en zag af. Dat is soms een dunne lijn.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Ondanks dat Oosterwaal al twee weken aan de hitte op het Big Island kon wennen, was het ook voor hem warm. ,,Toen ik de Queen-K op liep stond er een koel briesje en het loopt daar af: heerlijk. De heenweg naar het Energy Lab ging ook wel, maar de terugweg omhoog was het snikheet geworden.” Nadat Oosterwaal het Energy Lab overwonnen had en Kailua-Kona in liep kwam ook het besef dat hij ging finishen. ,,De laatste kilometer heb ik feest gevierd. Ik gaf iedereen een high five, wat gaaf was dat.” Nadat Oosterwaal in zijn twee eerdere Ironmans door de speaker over het hoofd werd gezien is op Hawaii het feest écht compleet. ,,Speaker Mike Reilly ziet me: ,,’Daniël Oesterweel’. YOU. ARE. AN. IRONMAN!” Wat een kick gaf dat. De klok stond voor mij stil op 10:13 uur. Daar ben ik heel blij mee, zeker gezien mijn omstandigheden.”
