Het triathlonseizoen staat op het punt aan te breken en langzaamaan zullen veel triatleten zich op gaan maken voor hun eerste wedstrijd. Hoe zijn de atleten de winter doorgekomen? En waar zullen zij zich komend seizoen op richten? Donald Hillebregt heeft het belang van zijn grote teen ontdekt.
In december stond Hillebregt nog aan de start van de ATU Cup in het Marokkaanse Dakhla en zijn seizoen heeft hij dus niet eens zo lang geleden afgesloten. ,,Een echt off season-periode heb ik niet gehad. Ik heb een weekje wat rustiger aan gedaan en ben ondertussen weer volop bezig. Het ‘off season’ vind ik sowieso altijd een verschrikkelijke periode, dus ik vind het niet erg dat ik die heb moeten missen. Ik hoor mensen om mij heen nog weleens zeggen: ‘yes, een paar weken lekker niets doen’, maar als we hetgeen dat we doen echt zo leuk vinden, hoort die periode juist niet leuk te zijn”, stelt Hillebregt. ,,Natuurlijk is de kans aanwezig dat ik niet lang genoeg rust heb genomen en mezelf later alsnog tegenkom, maar dat lijkt vooralsnog niet zo te zijn.”
Veel tijd om deze winter een solide basis te leggen is er voor Hillebregt niet. Met de Olympische Ranking in zijn achterhoofd hoopt hij voor mei – het moment dat het eerste kwalificatiejaar afloopt – nog een aantal punten te pakken bij World Cups. ,,Hoewel ik nog op de wachtlijst sta, hoop ik begin februari bij de World Cup Kaapstad te starten. De uitdaging in het begin van het seizoen is dan ook om in de ranking te stijgen, zodat ik zekerder naar wedstrijden toe kan leven.”
Met oog op een mogelijke start in Kaapstad is Hillebregt alvast meer snelheid aan het opbouwen. ,,Dit is geen traditionele winter, eerder een goed trainingsblok”, concludeert Hillebregt.
(tekst gaat verder onder foto)
Klein detail, groot effect
De grootste ontwikkeling die Hillebregt de afgelopen tijd heeft doorgemaakt, heeft te maken met zijn grote teen. ,,Anderhalf jaar geleden heb ik een loopcoach in de arm genomen om samen aan mijn techniek te sleutelen. Ik ben als zwemmer in de sport gerold en heb nooit echt leren hardlopen”, legt Hillebregt uit. ,,De grote verandering is dat ik nu ook mijn grote teen gebruik bij de afwikkeling, waardoor ik een groter deel van mijn kuit benut. De techniek had ik afgelopen jaar al onder de knie, maar lichamelijk was ik nog niet sterk genoeg. Inmiddels kan ik mijn looptrainingen zonder problemen met deze techniek uitvoeren en loop ik een stuk harder en efficiënter. Dat het eindelijk zijn vruchten afwerpt, geeft mij motivatie.”
Daarnaast heeft Hillebregt sinds september ook wat meer accent op het zwemmen gelegd. ,,Dat onderdeel heb ik de afgelopen jaren wat verwaarloost, juist omdat ik toch altijd voorin het water uitkwam”, vertelt Hillebregt. ,,Maar ik merk dat ik snel spieren ontwikkel in mijn schouders. Ieder grammetje spier te veel werkt bij het lopen in mijn nadeel. Ik probeer daar nu de ‘golden spot’ te vinden, maar dat gaat met trial en error.”
Olympische droom
Met een ijzeren discipline werkt Hillebregt trainingsweken van zo’n 25 uur af. ,,Ik vind het niet lastig om mezelf daarvoor te motiveren. Mijn droom is altijd geweest om goud te halen op de Olympische Spelen en de kans lijkt nu heel reëel om mezelf daarvoor te kwalificeren. Ik ben nog nooit in mijn leven zo dichtbij geweest en dat geeft een heel vet gevoel.”
Met een top 6-klassering in de World Triathlon Series zou hij zich individueel kunnen kwalificeren. ,,Dat zou ik heel graag willen, maar een top 6 bij een WTS is nog niet helemaal reëel. De Mixed Team Relay is een stuk realistischer en daar ga ik volledig voor. Ik hoop mezelf de komende twee jaar in ieder geval verder te ontwikkelen op de Olympische Afstand. We zullen zien waar dat eindigt.”
