Dat Diede Diederiks de wedstrijd bij de vrouwen won en dat Milan Brons derde werd; het was een soort extraatje. Een prachtig extraatje – dat wel – maar Challenge Geraardsbergen had gisteren veel meer ingrediënten om het tot een geweldige wedstrijd te maken. Een wedstrijd die liet zien waarom triathlon zo’n mooie sport is. Een sport die je in vervoering kan brengen en die kan zorgen voor kippenvel van kruin tot aan de kleine teen.

Toegegeven, het was vooral de mannenwedstrijd die tot de verbeelding sprak, want wat gebeurden daar een prachtige dingen. Tijdens de swim gebeurde er nog niet zoveel spectaculairs, maar al in de eerste fietskilometers was het Pieter Heemeryck die het op zijn heupen kreeg, enorm doortrok en daarmee een groot gat sloeg. De pittige klimmetjes deerden hem niet en ook De Muur van Geraardsbergen – wereldberoemd én berucht – werd door hem overwonnen.

Het fietsonderdeel van Brons was echter net zo indrukwekkend en terwijl Heemeryck solo aan de leiding ging, was het de Nederlander die langzaam maar zeker oprukte en in de slotfase zelfs een gat van ongeveer twee minuten naar voren wist te dichten. Brons keek niet op of om toen hij met nog ongeveer twee kilometer fietsen te gaan en voor Heemeryck redelijk onverwacht langszij kwam, ging erop en erover en zette zijn fiets als eerste terug in T2. Een mooi staaltje blufpoker. Heemeryck volgde direct en onbewust had Brons ook een groepje andere mannen meegenomen. “Bedankt daarvoor”, zei Heemeryck na afloop van de wedstrijd dan ook cynisch, maar goedbedoeld en met een lach.

Waar Brons dus ook voor zorgde, was dat de halve marathon een echte thriller werd. Eerst hijzelf op kop, maar al snel nam Heemeryck de leiding over en sloeg een gaatje van ongeveer twintig seconden. Na zeven kilometer liep Brons dat gat echter weer dicht en was het ondertussen Antony Costes – een Fransman en de uiteindelijke winnaar van de race – die ook aansloot. De spanning was om te snijden. Acht kilometer, negen kilometer: drie mannen zij aan zij, head to head strijdend voor de overwinning.

Ook tijdens het lopen waren er flinke klimmetjes te overwinnen, kort maar zeer pittig en regelmatig ook op de voor Geraardsbergen zo typerende kasseien. Het publiek stond soms rijendik langs de kant, enthousiast aanmoedigend en roepend naar de drie kemphanen. Het was Costes die de beste loopbenen bleek te hebben en Brons de minste van de drie, maar de wedstrijd was spannend tot het allerlaatste moment. Dit is hoe we triathlon willen zien: een prachtig en uitdagend parcours, atleten die aan elkaar gewaagd zijn en het niet schuwen om volle bak tegen elkaar te racen.

Dat het ook nog eens prachtig weer was in Geraardsbergen, er ruim meer dan twaalfhonderd atleten aan de start stonden en het publiek overal langs het parcours opdook, droeg extra bij aan de geweldige dag die Challenge Geraardsbergen was.