Natuurlijk heeft Els Visser – zeker voor haar doen – goed gezwommen en héél sterk gefietst, maar dat ze afgelopen zaterdag tweede werd bij Ironman Nieuw-Zeeland, heeft ze misschien wel vooral te danken aan een geweldig slotstuk van haar marathon. In de laatste tien kilometer lag de strijd om de plaatsen twee, drie en vier nog helemaal open en toen perste Visser er nog even haar snelste tien kilometer uit. Alsof het niets was.
Chelsea Sodaro was toen al niet meer te achterhalen en de Amerikaanse zou er dan uiteindelijk ook vandoor gaan met de overwinning, maar Visser had zich tijdens het zwemmen, fietsen en de eerste dertig kilometer van de marathon al in een geweldige positie geracet. Terwijl ze de laatste loopronde van tien kilometer in ging, werd ze binnen dertig seconden gevolgd door Jocelyn McCauley en Regan Hollioake. “Ik heb de hele dag mijn eigen race geracet en ben de hele dag in het moment gebleven. Het moment dat we de laatste loopronde ingingen, heb ik heel diep gegraven en was ook het moment waarop ik echt mijn beste zelf moest laten zien.”
Dat deed Visser dan dus ook. “Ik bleef mentaal sterk en liep mijn snelste ronde. Dit resultaat kwam niet vanzelf, maar ik ging ervoor en pakte het.”
