Eén doel stelde ze zich vooraf: genieten van Challenge Kanchanaburi. Plezier hebben en een leuke dag maken. Goed presteren zou een leuke bijkomstigheid zijn, natuurlijk, maar niet het voornaamste. Toch slaagde Els Visser glansrijk in beide: ze werd tweede tijdens de race in Thailand, had plezier met winnares Yvonne van Vlerken en krijgt daarnaast ook de bevestiging dat haar seizoen meer dan uitstekend is.
,,Het was gewoon heel leuk. Leuk om samen met Yvonne te racen. Leuk om samen aan de start te staan”, legt Visser uit. ,,Het voelde ook helemaal niet als een competitie. Eerder als teamwork, ofzo. We hadden allebei zoiets van: ‘laten we er gewoon een leuke dag van maken’. En laten we iedereen zien dat we hier de sterksten zijn.”
Dat lukte. Visser nam direct het voortouw tijdens het zwemonderdeel. ,,Yvonne kon lekker in mijn voeten mee. Zij wisselde sneller, begon dus eerder aan het fietsen, maar ik zat er al snel weer bij. De eerste vijftien kilometer op de fiets heeft Yvonne het kopwerk gedaan.”
Door de enorme regenval waren die eerste vijftien kilometers overigens behoorlijk lastig. ,,Er zat een technische afdaling in, maar niemand nam daar risico. Je rijdt met carbon wielen en carbon remmen en dat werkt nu eenmaal nauwelijks met regen. Waar je normaal met zestig per uur naar beneden knalt, gingen we nu, misschien een beetje overdreven, hooguit tien kilometer per uur. Het weer was echt bizar. Vooraf heb ik nog aan de race director gevraagd of het wel verantwoord was om het fietsen door te laten gaan. Achteraf was het dat gelukkig wel, maar die afdaling was lastig.”
(tekst gaat onder foto verder)
De regen zorgde er wel voor dat de organisatie het fietsparcours inkortte tot 58 kilometer. Na 15 kilometer nam Visser het heft van Van Vlerken over, maar na 28 kilometer moest Visser haar Nederlandse metgezel toch laten gaan. ,,Dat was jammer. Ik kon helaas niet volgen. Ze kwam een paar minuutjes eerder van de fiets en ze is natuurlijk ook de snellere loopster. Ik kon me er snel bij neerleggen. Yvonne verdiende het om te winnen. Ze was gewoon sneller.”
De strijd voor Visser was overigens nog niet gestreden, want de Australische nummer drie, Dimity-Lee Duke, kwam steeds dichterbij tijdens het lopen. ,,Ik wist ook dat zij een hele goede loopster is. De eerste ronde (van drie, red.) had ze een stuk van het gat dichtgelopen. Gelukkig kwam ik vanaf de tweede ronde beter in mijn ritme, kon ik goed doorlopen en lukte het Dimity-Lee niet meer om dichterbij te komen. Dat was overigens wel lastig, want door de heuvels liep je nooit een constant tempo.”
Visser, die vandaag nog doorreist naar een andere plek in Thailand (Chiang Mai, red.), merkt inmiddels dat haar seizoen echt goed loopt en is daar logischerwijs tevreden over. ,,Dit was mijn derde race op rij met een goed resultaat”, doelend op Ironman Maastricht, Challenge Almere-Amsterdam en nu dus Challenge Kanchanaburi. ,,Geen van die races is dus een uitschieter. Ik laat zien dat ik constant ben. Natuurlijk train ik pas een jaar als een pro en kan ik nog niet het niveau hebben van bijvoorbeeld Yvonne. Maar ik ben op de goede weg. Dat geeft een fijn gevoel.”
Misschien nog wel het mooiste aan de race in Thailand vindt Visser het, dat ze nu Van Vlerken een beetje beter heeft leren kennen. ,,Tijdens de races in Maastricht en Almere ben je zo druk, dat je eigenlijk nauwelijks tijd hebt om met elkaar te spreken. Hier was dat heel anders. Het is een onwijs leuke vrouw en ik vond het geweldig om haar ervaringen te horen, samen dit avontuur te vieren en ook haar man (Per van Vlerken, red.) te leren kennen.”
