De wedstrijd kwam zeer vroeg in het seizoen en dus is het lastig voorspellen wat je zelf kunt en waar de concurrentie al toe in staat is, maar Evert Scheltinga had in ieder geval op meer gehoopt dan de zesde plaats die hij vandaag pakte bij Ironman 70.3 South Africa. ,,Ik heb een beetje een dubbel gevoel. Het is een mooie prikkel geweest en ik heb gezien waar ik me de komende tijd wat meer op moet focussen, maar ik wilde natuurlijk hoger eindigen dan op de zesde plaats.”
Scheltinga begon lekker aan het zwemmen, al vond hij het vervelend dat een uur voor de race bekend werd dat het zwemmen wegens een wilde zee werd ingekort van 1900 tot 1100 meter. ,,Ik heb het liever langer, vooral omdat er een aantal wat mindere zwemmers is die je liever zo ver mogelijk achter je hebt als het fietsen begint.”
Toch ging het zwemmen goed en begon Scheltinga als eerste aan het fietsen. Daar had hij het echter direct zwaar, ook omdat het parcours begint met een weg omhoog. ,,Het was wel een beetje frustrerend, want aan mijn wattages zag ik dat ik prima reed, zelfs iets beter dan ik vooraf had gedacht. Maar ondertussen werd ik aan alle kanten voorbij gereden. Die Zuid-Afrikanen zijn nu al erg goed en ook iets verder in hun voorbereiding, maar het gaat natuurlijk wel in je koppie zitten als je niet met ze mee kunt.”
De eerste 45 kilometer was dan ook overleven voor Scheltinga, maar op de terugweg – grotendeels naar beneden – merkte hij dat hij de aansluiting enigszins kon terugvinden. Uiteindelijke winnaar Bradley Weiss was toen al los, maar Scheltinga verloor geen extra tijd meer. ,,Ik reed het gat naar een aantal jongens dicht en wist dat er nog van alles mogelijk was. Zeker ook omdat het lopen de afgelopen trainingen ontzettend goed ging.”
(tekst gaat onder foto verder)
Toch kon Scheltinga tijdens de afsluitende halve marathon niet naar voren opschuiven. Naar eigen zeggen zat het conditioneel en qua voeding goed, maar zijn hamstring werkte niet mee. ,,Na drie kilometer moest ik een beetje anders gaan lopen omdat ik steeds tegen de kramp aan zat. Dat is tot de finish gebleven. Zeker langs de kust, met harde wind tegen en vervolgens een beklimming van een kilometer, was het erg zwaar. Daar had ik het idee dat ik stil stond.”
Het dubbele gevoel houdt Scheltinga over aan het feit dat de wedstrijd nog zo vroeg in het seizoen valt en dus mag gelden als een mooie trainingsprikkel en voorbereiding op latere races, maar tegelijkertijd de wens die hij vooraf had om hoger te eindigen. ,,Ik was hier vorig jaar derde, dus dan wil je nu ook om het podium of zelfs de winst strijden. Nu word ik zesde en heb ik nog wat prijzengeld gepakt, maar ik kwam voor meer.”
Scheltinga weet in ieder geval waar hij de komende weken aan moet werken en zal zijn trainingen daar op aanpassen. Op 7 april start hij opnieuw in Zuid-Afrika, dan bij Ironman Port Elizabeth.
