In een toch wel bijzonder eigenaardige finale van de WTCS Montreal, waarin tijdens het fietsen niemand durfde te rijden en iedereen op een gegeven moment letterlijk en figuurlijk de benen stil hield, pakte Dorian Coninx zojuist de overwinning. Waar het fietsen opvallend saai was, werd het lopen juist bloedstollend spannend.
Na de kwalificaties van gisteren, waarbij uiteindelijk dertig mannen zich kwalificeerden voor de finale, stond vandaag exact hetzelfde format op het programma: 300 meter zwemmen, 7.2 kilometer fietsen, 2 kilometer rennen. Maar, dat drie keer achter elkaar, met steeds een korte tussenpauze van circa een kwartier. Die drie heats althans voor de snelste mannen, want na de eerste heat vielen de laatste tien atleten af, na de tweede heat vielen opnieuw de laatste tien atleten af en in de laatste en beslissende heat waren er dus nog slechts tien atleten over die voor een derde keer op rij in actie kwamen. Tactisch racen was dus zeker ook het devies voor deze finaledag.
Heat 1: Vincent Luis trekt bij vlagen door
In de eerste heat was het de Franse Vincent Luis die er allesbehalve zin in leek te hebben om rustig aan te doen. Tijdens het zwemmen en fietsen trok hij flink door – al ging hij ogenschijnlijk nog niet maximaal – waarbij hij het veld flink op een lint trok en verschillende mannen serieus pijn deed. In de laatste van drie fietsrondes kwam de groep echter toch weer grotendeels bij elkaar en zo zou de run dan ook de beslissing brengen in welke atleten niet door zouden gaan naar de tweede heat. Tijdens het fietsen werd het nog heel even spannend voor Luis overigens, die een technisch probleempje leek te hebben en dat op hoge snelheid – tijdens het fietsen – zelf oploste. Daarbij verloor hij wat tijd, maar kort daarna vond hij alweer aansluiting.
Tijdens het lopen bleef er een enorm grote groep bij elkaar, waarbij de achterste mannen nog moesten sprinten om bij de eerste twintig finishers te zitten. Qua favorieten was de enige die daarin niet slaagde Jonas Schomburg: de Duitser werd 23e. Na afloop sprak hij van een grote teleurstelling.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Heat 2: Kopgroep samen, Jelle Geens valt verrassend af
In de tweede heat werd het veld opnieuw tijdens het zwemmen uit elkaar getrokken, maar nu bleven er ook wat verschillen in stand tijdens het fietsen. Een kopgroep van acht ontstond, met daarin Vincent Luis, Marten van Riel, Kevin McDowell, Miguel Hidalgo, Tayler Reid, Seth Rider, Valentin Wernz en Leo Bergere. Daar vijf seconden achter – ook al was het gat klein, de achtervolgende groep kreeg het niet gedicht – een groep van negen atleten en daar weer achter drie achterblijvers.
Gedurende de tweede helft van het fietsonderdeel wist de kopgroep zelfs nog wat meer voorsprong te pakken, behalve Wernz die juist terugzakte, om uiteindelijk met een gat van ongeveer tien seconden naar de run te wisselen. In die run gebeurde er eigenlijk weinig verrassends voorin, al misten Jelle Geens en Aaron Royle met een veertiende en zestiende plek de finale en daarmee waren zij de twee grootste namen die afvielen. De tien mannen die zich voor de finale plaatsten, waren Jacob Birtwhistle, Marten van Riel, Leo Bergere, Kevin McDowell, Dorian Coninx, Vincent Luis, Hayden Wilde, Tayler Reid, Antonio Serrat Seoane en Seth Rider.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Heat 3: stilte voor de storm tijdens het fietsen, benen worden stilgehouden
In de derde heat was het beeld gelijk aan dat van de eerste twee heats: Luis zwom het snelst en trok opnieuw het veld uit elkaar. Veel leverde het hem niet op, want op de fiets kwam iedereen weer samen. Daarop volgde een weel heel bijzondere situatie, want in de tweede ronde wilde ineens niemand meer rijden en werd er zeldzaam langzaam gefietst. Iedereen keek naar elkaar, zat rustig en rechtop en tempo werd er totaal niet meer gemaakt. Heel vaak zag je zelfs atleten die hun benen letterlijk en figuurlijk stil hielden, wat dus een behoorlijk opvallend beeld opleverde.
Vlak voor het einde van het fietsonderdeel plaatste Rider wel een aanval, wat de groep activeerde om het tempo ook omhoog te gooien. De Amerikaan wisselde uiteindelijk met een handvol seconden voorsprong richting de run, maar dat was vooral het startschot van een spannende ontknoping.
Vooral Coninx leek de race zo snel mogelijk te willen beslissen en liep de eerste kilometer met een vernietigend tempo. Toch lukte het de Fransman niet om echt een verschil te maken, want vooral Luis, Van Riel, Wilde, Serrat Seoane en Bergere konden nog volgen. Met nog vijfhonderd meter te gaan liepen de vijf nog steeds samen en plots was het Bergere die de leiding overnam en het tempo nog maar eens opvoerde. Coninx, met de tanden op elkaar, was de enige die nog kon volgen en in de eindsprint zelfs nog voorbij ging om de zege op te eisen. Luis ging ook nog nét voorbij aan Bergere en pakte daarmee het zilver, terwijl Bergere dus het brons mee naar huis nam. De drie Fransen eindigden allemaal binnen drie seconden van elkaar.
