Ik hoor vaak : zie je wel, sporten is niet gezond. Ik blijf dit ontkennen.
In deze rubriek gaan we met enige regelmaat op zoek naar ex-atleten om hen te vragen wat ze tegenwoordig doen en wat ze vinden van het huidige tri- en duatlon. Om de spits af te bijten, hebben we niemand minder dan de stichter van 3athlon.nl bereid gevonden. Een diepte-interview met Jim De Sitter over carnaval, weegschalen, kniegewrichten, Luc Van Lierde, fotograferen en niet-stayeren.
Jim, jij bent noodgedwongen geen triatleet meer, maar moest stoppen met knieproblemen. Hoe gaat het tegenwoordig met de fysiek?
Eigenlijk niet zo goed. Na 4 operaties aan de rechterknie, hebben ze vorig jaar mijn linkerknie ook eens opgelapt. En het blijft niet bij de knieën alleen. Ik heb gewoon een heel slechte “mechaniek”. Ik heb last van zowat alle gewrichten in mijn lichaam. Ik heb last van mijn nek en rug, mijn ellebogen. De ene dag gaat het wat beter, de andere dag doet elke beweging pijn.
Ik heb al een aantal pogingen gedaan om terug te beginnen sporten, maar dan ga ik bvb eens onderuit met de fiets en een breek ik mijn kaak/oogkas. Nu heb ik me voorgenomen om in Mechelen nog een keer een 1/8e triathlon te proberen uitdoen. De voorbereidingen gaan met ups en downs. Niet de trainingen zelf, maar de pijn de dag nadien. Dus uitdoen is het enige doel.
Wat heeft jou destijds aangezet om aan triatlon te doen en vervolgens in 2005 3athlon.nl op te richten?
Hoe ik aan triathlon begonnen ben, is een lang verhaal. In mijn studententijd en mijn eerste werkjaren deed ik niks van sport. Ik had totaal geen fysiek en was behoorlijk dik. Ik wist dat mijn broeken steeds gingen spannen, maar ik had geen idee hoe zwaar ik was. Ik had zelf, misschien bewust, geen weegschaal. In 1998 was ik bij mijn vader op bezoek om naar de carnavalstoet te gaan kijken. En ik heb tijdens die stoet ongelooflijk veel confetti over mij gekregen, dus wou ik bij mijn vader een douche pakken voor ik in mijn auto stapte. En ik ben daar op de weegschaal gaan staan. Het tellertje duidde 96kg aan. En daar is een rood alarmlampke in mijn hoofd gaan branden. Ik ben die zelfde avond eens rond de blok gaan “joggen”. En van 1x naar 2x rond de blok. En een half jaar verder was er 12kg af en liep ik 10km. Hoe precies de klik naar triathlon is gekomen, weet ik eigenlijk niet meer. Ik vermoed dat het toen door o.a. de prestaties van Luc Van Lierde is gekomen. Maar ik heb me dan een fiets gekocht en in 2000 heb ik in Sint-Niklaas de Steratlon en in Mechelen de 1/4 triathlon gedaan. En ik was vertrokken. Harder, faster, stronger. 3 Ironmans, een 3-tal 3/4’s een 10tal 1/2 triathlons en ik weet niet hoeveel 1/4 en 1/8e triathlons. Een paar EK en WK’s meegedaan. Ik ben nooit een goeie atleet geweest, maar ik heb er altijd het maximum uitgehaald wat ik kon. Tot ik in 2006, na lang met aanhoudende kniepijn te lopen, te horen kreeg dat mijn knie volledig kapot was, dat mijn kraakbeen zo goed als weg was. Ze hebben mijn knie opgelapt maar ik wist toen al dat het over was. En sinds dien sukkelde ik van de ene gewrichtsblessure in de andere.
Ik hoor vaak : zie je wel, sporten is niet gezond. Ik blijf dit ontkennen. Ik denk dat ik net door zo intensief te sporten, het zo lang heb kunnen rekken. Dit is genetisch bepaald. Er zijn voorbeelden genoeg van mensen die op hun 50,60, zelfs 70 nog steeds triathlon doen en nooit geblesseerd zijn. Bij mij in de familie komen gewrichtproblemen vaak voor.
Maar waarom ben ik in 2005 met 3athlon.nl begonnen… Wel, er was wel wat info te vinden over triathlon en duathlon. De “blog” bestond nog niet, maar er waren een paar atleten die toen al hun eigen homepage hadden. Maar er was zo niks centraal. De officiele website van de federatie was hoogstens een verzameling van documenten om aan te sluiten, een lijst met clubs en een verzekeringsdocument. Ik ben van nature vrij fanatiek in wat ik doe 🙂 Dus ik wilde alles weten over triathlon. Tips over training, materiaal. Info over wedstrijden. Ik wilde nieuws lezen. En ik wilde dat niet op verschillende websites gaan zoeken. Dus ben ik begonnen om zelf iets in elkaar te steken. En 3athlon.nl was geboren. Ik ging uitslagen zoeken, bokste een wedstrijdkalender in elkaar. Ik ging foto’s maken op wedstrijden, zocht info over trainingsleer, en voeding. Ik begon atleten te interviewen en mocht materiaal testen. En ja, voor ik het wist was 3athlon.nl dé referentie op vlak van triathlon en duathlon in België.
Waar houd je je tegenwoordig mee bezig?
Sporten staat dus momenteel op een héél laag pitje. Maar ik heb 2 prachtige kindjes die opgroeien en die toch wel heel veel van mijn tijd opeisen. En voor 3athlon.nl ben ik destijds beginnen fotograferen op wedstrijden, en de fotografie-microbe is wel blijven hangen. Ik heb me volledig op fotografie toegespitst. Zo ben ik een 2-tal jaar geleden, om toch een beetje met sport bezig te zijn, het project sportvrouwen gestart, waarbij ik dames uit verschillende sportdisciplines op een toch wel vrij unieke manier in beeld probeer te brengen : www.sportvrouwen.eu.
Blijf je triatlon en duatlon nog volgen in België?
Wel, eigenlijk niet. Ik ben de voeling met de sport helemaal kwijt. Ik probeer uiteraard de grote evenementen zoals Ironmans een klein beetje te volgen. Maar in België moet ik zeggen dat ik maar heel weinig volk meer ken als ik een uitslag van een wedstrijd bekijk.
Wat is je meest bijzondere ervaring geweest in al die jaren?
Op sportief vlak zowiezo mijn Ironmans die ik gedaan heb. En voor 3athlon.nl toch wel de Ironman Hawaii in 2009, die ik live heb kunnen meemaken en fotograferen. Hawaii is en blijft gewoon heilige triathlongrond 🙂
Is de sport veranderd volgens jou?
De sport is zeker veranderd. Vroeger, zeker zo de jaren 1990-2000, waren triatleten nog dikwijls atleten die uit een van de 3 disciplines kwamen. Waar nu jonge atleten als triatleet starten en dus ook van jong af aan met de 3 disciplines goed overweg kunnen. Het niveau ligt ook geweldig hoog tegenwoordig. Vroeger kon een mindere zwemmer op een Ironman afstand nog iets goed maken. Maar nu gaat het hard van bij het startschot. Kijk naar een Bart Aernouts en Joeri Vansteelant, die echt meer dan behoorlijke zwemmers zijn, maar die het op dat wereldniveau toch knap lastig hebben om na het zwemmen naar vooraan op te rukken en alsnog mee te spelen voor de knikkers.
Over het drafting/non-drafing verhaal kan ik vrij kort zijn : voor mij absoluut non-drafting. Het is misschien organisatorisch makkelijker om voor drafting te kiezen. Maar geef mij maar de strijd van de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind… Hoe mooie fietsjes er ook in de drafting-wisselzone staan, geef mij toch maar de mooie tijdrit fietsen met een hoge velgen en volle wielen 😉
Besef je zelf wat voor impact 3athlon.nl heeft gehad en wat vind je van de vernieuwde site?
Ik denk wel dat ik iets teweeg heb gebracht met 3athlon.nl. En ik heb alles was ik gedaan heb tot op het einde met hart en ziel gedaan. Maar het vat was af, dus tijd voor een prachtig nieuwe site.
De nieuwe site voldoet duidelijk aan de nieuwe trends in webdesign. Hij is fris en dynamisch. Hij toont goed op tablets en smartphones, de nodige social links zitten er in. Puik werk 😉
