Rwanda: het is hoogstwaarschijnlijk niet het eerste land waar je aan denkt als je een triathlonland met potentie moet opnoemen, maar volgens de Nederlandse Berber Kramer is dat eigenlijk jammer. De zelf in Kenia-woonachtige triatlete won onlangs Ironman 70.3 Rwanda, een race met zo’n honderd deelnemers, en raakt eigenlijk niet uitgesproken over de pracht van het land en de potentie die het heeft voor triatleten.
Natuurlijk, een race wordt altijd mooier als je wint – Kramer werd er zelfs derde overall in een tijd van 4:55:21 en had dus slechts twee mannen voor zich te dulden – maar volgens Kramer is Rwanda simpelweg een land met, daar is het woord weer, potentie. “Rwanda heeft geweldige natuur, geweldige mensen én perfecte wegen. Natuurlijk, als je in een restaurantje zit staat je koffie niet binnen twee minuten voor je neus en ja, je bent in een hele andere cultuur, maar eigenlijk is alles er heel goed voor elkaar.”
‘Triathlon in Oost-Afrika promoten’
Kramer benaderde na haar overwinning dan ook de redactie van 3athlon: niet om over haar overwinning te praten – tijdens een interview repte ze daar eigenlijk vrijwel niet over, behalve als er naar gevraagd werd – maar wel omdat ze vindt dat triathlon in Oost-Afrika best een beetje gepromoot mag worden. “Dat is goed voor de inclusiviteit en diversiteit binnen de sport.”
Vanwege haar werk woonachtig in Nairobi – en dus ook Oost-Afrika – merkt Kramer dat trainen in Kenia lastiger is dan in Rwanda: de wegen zijn er slechter en het is drukker op de weg. Maar, toch is Kramer er lid van een kleine maar hechte fietscommunity. “Ik kwam hier al snel in contact met mensen die op een serieuze manier met fietsen bezig zijn. Dat de gemeenschap best klein is, maakt het ook wel makkelijker voor nieuwkomers, zoals ik een paar jaar terug. Voorheen deed ik niet aan competitief fietsen en had ik nog nooit een koers of tijdrit gereden. Hier riep iedereen meteen dat ik het dan maar gewoon eens moest proberen. Ik kon gewoon meedoen en iedereen stond klaar om te helpen.”
‘Belangrijkste is consistent trainen’
Over het algemeen bestaat die fietscommunity in Nairobi uit ‘wat rijkere mensen’ die zich de gear kunnen veroorloven. “Maar ook uit jonge mannen en vrouwen die talent hebben en ontdekt worden, bijvoorbeeld door een eigenaar van een fietszaak. Giant is hier bezig de sport te promoten en regelt soms fietsen voor dit soort talenten. In Kenia heb je natuurlijk enorm grote groepen marathonlopers die via de sport uit de armoede proberen te geraken. Dat geldt ook voor sommige fietsers.”
De stap naar de triathlon is dan vaak een lastigere die minder vaak wordt gemaakt, maar Kramer probeert iedereen enthousiast te maken. “En dat zijn ze vaak ook wel, als ze überhaupt zien of horen dat een triathlon mogelijk is. Als ik bij wedstrijden op een podium finish, vinden de mensen dat heel mooi en halen ze daar inspiratie uit. Ik probeer ook altijd uit te leggen dat je niet de duurste gear nodig hebt om aan triathlon te doen. Toen ik zelf begon, had ik ook een simpele fiets en oude hardloopschoenen. Het belangrijkste is consistent trainen.”
Racen in Rwanda: ‘Echt een aanrader’
En dan dus Rwanda, volgens Kramer een geweldig land om aan triathlon te doen en Ironman 70.3 Rwanda, die dit jaar haar tweede editie beleefde en kleinschalig is, is volgens haar een echte aanrader. “Vanuit Europa zijn er heel veel rechtstreekse vluchten, er is hier goede accommodatie, de maaltijden zijn goed, de verzorgingsposten zijn net als bij Europese races en het parcours kent perfecte wegen. En omdat de wedstrijd zo kleinschalig is – je kunt dit natuurlijk niet vergelijken met bijvoorbeeld Frankfürt of een andere grote IM – is de sfeer ook heel gemoedelijk. Het is echt een unieke ervaring en dan is de deelname ook nog relatief goedkoop: volgens mij betaal je hier iets van 250 euro om mee te doen.”
Ondertussen traint Kramer zelf lekker door voor haar eigen deelname aan een aantal belangrijke races, waaronder het WK IM op Kona. “Daar kijk ik ook erg naar uit. Ik heb alles al geboekt en vertrek drie weken voor de race al naar Hawaii.”