“Al had ik het gevoel dat ik over moest geven en voelde ik mijn rechtervoet een tijdje niet, de muziek stond hard en mijn geliefden waren om mij heen en moedigden mij aan, zij gaven mij het gevoel dat ik krachtig was, belangrijk en ik weet niet…relevant.” Afgelopen week volbracht de Iraaks-Amerikaanse Mais Abousy een indoor Long Distance in de stad Springfield, Amerika: ze zwom in het zwembad, fietste op een indoortrainer en liep een marathon op de loopband. Dat alles met een bijzonder doel: geld inzamelen voor kinderen in haar thuisland Irak en de naam van haar land in Amerika verbeteren, zo vertelde de atlete aan Runner’s World.
In de eerste kilometers van haar marathon voelde Abousy haar rechtervoet niet meer en even later kwam daar het probleem van misselijkheid bij. Tussen de 20 en 25 kilometer was het zo erg dat supporters een vuilnisbak naast haar loopband moesten plaatsen. “Maar er was geen moment dat ik dacht aan stoppen.” Ondanks alle ongemakken vocht de 39-jarige Abousy door om uiteindelijk met een voldaan gevoel van de band te stappen als de – voor zover bekend – eerste vrouwelijke indoor Long Distance finisher ooit. Met een Irakese en Amerikaanse vlag trots in de lucht vierde ze deze bijzondere prestatie. Hoe lang de atlete precies nodig had voor de Long Distance is niet bekend. Het geeft de atlete in ieder geval een goede dosis vertrouwen richting haar volgende doel: het volbrengen van een zelf uitgezette Long Distance triathlon in haar thuisland Irak.
Toen Abousy in 1991 tijdens de eerste Golfoorlog samen met haar familie vanuit Baghdad naar Amerika vluchtte, werd ze geconfronteerd met de slechte naam die haar thuisland in Amerika heeft. Abousy weet nog precies hoe een Amerikaanse soldaat op school kwam vertellen over hun daden in Irak en naar de Irakezen verwees als de ‘slechteriken’. “Ik wist meteen dat de Irakese vlag in het mooist mogelijke daglicht geplaatst moest worden en een vertegenwoordiger nodig had, want anders zouden wij voor iedereen ‘slechteriken’ blijven.” Met hardlopen en triathlon vond Abousy uiteindelijk het juiste middel om haar land op een mooie manier te vertegenwoordigen.
‘Als iemand uit het Midden-Oosten ren je meestal niet voor de lol’
Aanvankelijk werd Abousy niet warm van het idee van hardlopen. Eigenlijk had ze als Irakees de sport überhaupt nooit begrepen. “Als iemand uit het Midden-Oosten ren je meestal niet voor de lol. Je rent om ergens weg te komen.” De studenten tijdens haar rechtenstudie in Washington D.C. dachten daar duidelijk heel anders over. Abousy zag hoe studenten met regelmaat hun hardloopschoenen aantrokken en dus besloot ze het eens te proberen. Na haar eerste rondjes was ze nog niet direct overtuigd, maar dat veranderde toen Abousy in 2013 tijdelijk zonder werk kwam te zitten. Haar man stelde haar voor om eens te gaan hardlopen om de frustratie kwijt te raken. Dat werd direct een groot rondje, want de atlete legde maar liefst zestien kilometer af. Zestien kilometers waarin ze ontdekte hoe stressverlagend hardlopen werkt en waarin ze eindelijk begreep waarom veel mensen dit zo graag doen.
‘Ik ben het aan hen verschuldigd’
Toen Abousy een jaar later de marathon van Chicago liep, ontdekte ze daarbij een groter doel voor haar sportieve ambities. Ongeveer halverwege de wedstrijd viel haar oog op een groepje lopers met een Palestijnse vlag dat luid werd aangemoedigd door mensen vanaf de zijlijn. Abousy realiseerde zich dat het in deze sport niet uitmaakt welke vlag je draagt, iedereen zal hem zien en iedereen zal elkaar respecteren. Abousy begon de sport als uitlaatklep te gebruiken en deed er alles aan om de Irakese vlag onder de aandacht te brengen in Amerika. En daarbij zamelde de atlete geld in voor een Irakese stichting die kinderen helpt. In totaal haalde Abousy al zo’n 30.000 dollar op. “Ik had constant het gevoel dat ik het verschuldigd was aan de mensen die we in Irak achter hebben gelaten. Wij kregen een kans aangereikt om ons leven te leven en zij kregen dat niet…Ik ben het aan hen verschuldigd om hulp te bieden.”
