Het is alweer acht jaar geleden dat Teamcompetities Triathlon de Nederlandse triathlonsport naar grotere hoogte bracht met de komst van onder andere de Eredivisie. Jony Heerink en Sjoerd Veltman waren er vanaf het begin op het hoogste niveau bij en misten nauwelijks – of in het geval van Veltman zelfs geen – wedstrijden. We spraken de twee over het belang van deze competitie voor triatleten, de ontwikkeling die de organisatie de afgelopen jaren doormaakte en de ambities die ze met hun team hebben.
,,Ik hou echt van teamsport. Ik deed vroeger aan waterpolo, maar toen ik naar Amersfoort verhuisde, begon ik met triathlon”, aldus Heerink. ,,Na een half jaar miste ik het team alweer en ging ik weer waterpoloën. Toen één of twee jaar later Teamcompetities Triathlon begon, was dat perfect voor mij; ‘triathlonnen’ in een team.” Zonder het teamelement dat Teamcompetities introduceerde, hadden we de triatleet in Heerink misschien wel nooit écht leren kennen. Gelukkig trok het haar over de streep en volgden vele jaren waarin ze – op twee keer na – iedere wedstrijd aan de start stond. ,,Die Teamcompetities wedstrijden waren veel sterker bezet dan andere wedstrijden die ik deed en omdat we veel goede mensen in ons team hadden, wilde ik altijd zeker zijn dat ik kon starten. Dat maakte mij steeds fanatieker.”
‘Vanaf het begin is het goed neergezet’
Ook Veltman spreekt vol enthousiasme over zijn zogenaamde ‘full sweep’ waar alleen Didam nog een klein butsje in veroorzaakte, doordat de wedstrijd wegens extreme hitte werd geannuleerd. ,,Ik denk dat Teamcompetities de triathlonsport heel veel goeds heeft gebracht. In een ver verleden bestond Teamcompetities al, maar dat is toen een stille dood gestorven. In 2012 is het door een aantal lieden weer helemaal opgepakt. Dat initiatief heeft een onwijs succes gekend en heeft zich heel hard ontwikkeld. Het begon met de Eredivisie en nu is er zelfs een 4eDivisie.”
Achter de schermen liep alles eigenlijk al vanaf het prille begin op rolletjes, zo legt Veltman uit: ,,Vanaf het begin vond ik het al heel ‘profi’ opgezet als je kijkt naar de website, uitslagen en alle media daaromheen. Het eerste jaar werd het meteen heel goed neergezet. Daarna is het concept alleen maar verder verbeterd.”
‘Als je dat niveau vergelijkt, is dat een wereld van verschil’
Het niveau van de sport is in de afgelopen jaren flink gestegen, neemt Heerink waar. ,,Toen ik begon, werd ik vaak derde of vierde. Als je dat niveau vergelijkt met het niveau van de afgelopen twee à drie jaar, is dat een wereld van verschil.” Zo lag de specialiteit in de eerste jaren voor Hellas – Utrecht, het team waar Heerink voor uitkomt, bij het dichtfietsen van grote gaten na het zwemmen. ,,We waren niet de snelste zwemmers, maar we konden heel goed fietsen. Na het zwemmen wachtten we dan op elkaar en fietsten we met drie of vier in een treintje naar de kopgroep toe. Als je nu een minuut achter ligt, hoef je dat niet meer te proberen. Dat fiets je niet zomaar dicht. Maar toen waren er nog mensen die hun voet uitklikten bij het maken van een u-turn”, lacht Heerink.
‘Aan die wedstrijd bewaar ik goede herinneringen’
De mooiste wedstrijd vindt Veltman die in Veenendaal. En dat is ook niet heel verwonderlijk gezien het feit dat het een thuiswedstrijd is voor triatlonvereniging VZC – Veenendaal, waar Veltman voorzitter van is. ,,Aan die wedstrijden bewaar ik goede herinneringen. Volgens mij is het twee keer een NK geweest. Aangezien ik uit Veenendaal kom en veel mensen ken doordat ik voorzitter ben van de club, is dat altijd een bijzondere race. Het is een organisatie met een lange geschiedenis. Er komt altijd veel publiek en de wedstrijd staat als een huis.”
‘Dit doe je echt met elkaar’
Het competitieve element is ook voor Veltman hetgeen dat hem motiveert om hard te trainen. ,,En dat je voor je eigen club kan strijden en het met elkaar doet. Het is veel leuker om samen naar een wedstrijd toe te leven: de wedstrijdspanning, parcoursverkenning, het doorspreken van de wedstrijd. Dat maakt het allemaal echt leuker. Dat is heel anders dan alleen naar een wedstrijd toe gaan, je ding doen en weer naar huis gaan. Dit doe je echt met elkaar.”
‘Maar ja…corona’
Vorig jaar werd Veltman vijfde met het Eredivisie team van VZC, dit jaar was het doel een verbetering van die prestatie. ,,Dat was een prachtige prestatie en we zijn super trots, maar onze ambities reiken verder dus een verbetering van die positie was ons doel. Maar ja…corona, dus toen ging niks door. Maar, wij gaan met hetzelfde ploegje verder, dat doel blijft gewoon staan.”
34 weken zwanger: ‘Vermoeiender dan twintig uur trainen’
Voor Heerink kwam dit ‘rustjaar’ persoonlijk eigenlijk wel goed uit. De atlete is momenteel 34 weken zwanger en had dus sowieso weinig of niet in actie kunnen komen dit seizoen. ,,Nu hoefde ik zelf de keuze niet te maken of ik toch nog mee zou kunnen doen. Zwanger zijn is vermoeiender dan twintig uur trainen in de week”, vertelt Heerink. ,,Ik had wel wat verwachtingen, maar ik had niet verwacht dat het zoveel energie zou vragen. In het begin kon ik wel twaalf uur per nacht slapen en dan nog een middagdutje doen. Nu de laatste weken valt het mee. Maar dat zal ook bij iedereen anders zijn.”
‘Als ik energie heb, sluit ik graag aan’
Of we Heerink volgend jaar terug gaan zien in de Teamcompetities, durft de atlete nog niet te zeggen. ,,Ik weet het niet. Als ik energie heb, sluit ik graag aan. Maar ik kan me voorstellen dat ik er anders over zou kunnen denken als het kindje er is. Je weet ook niet hoe je herstelt. Ik heb er helemaal geen verwachtingen van. Ik ga gewoon de dingen doen waar ik plezier in heb; als dat dan nog zo is, doe ik het en als ik er geen energie of tijd voor heb, of zin heb om andere dingen te doen, dan ga ik dat doen.” Hellas gaat er hoe dan ook voor: ,,Het doel zal denk ik weer gewoon podium zijn. Marit (van den berg, red.) doet het hartstikke goed en we hebben waarschijnlijk twee of drie nieuwe meiden erbij, dus dat komt wel goed.”
