Het duurde lang eer we Pieter na de wedstrijd terug zagen. Hij had namelijk een uur bij de mensen van het rode kruis gezeten om de modder uit zijn ogen te laten spoelen.
Dag Pieter. Je kan eindelijk weer een beetje uit je ogen zien…
Ja, ik heb net een uur bij het rode kruis gezeten. Ik had veel modder in mijn ogen gekregen. Ik zag nauwelijks nog waar ik fietste of liep. Ik ben zelfs even tegen een boom gereden.
Maar ach, dat zal snel vergeten zijn.
Ben je tevreden met je 2e plaats?
Zeker en vast. ik ben wreed content.
In 2003 had ik hier al eens de 2e plaats. Vorig jaar heb ik moeten opgeven omdat ik rugpijn had. Dit jaar had ik ook wel wat pijn, maar het was dus te doen. Ik had een warmte-pleister op de rug. Dat heeft wel geholpen.
Viel het weer je een beetje mee?
Nee, absoluut niet. Mijn voeten waren gewoon ijsklompen. Ik had geen overschoenen aan. Eigenlijk reed ik dus met gewone zomersokken en koersschoenen.
De eerste 6 km van het lopen had ik er nog enorm last van. Je loopt niet zo soepel, hebt weinig gevoel, en dat deed absoluut geen deugd voor mijn rug. Je hebt zo geen vering meer 🙂
Hoe zag je wedstrijd verloop er uit?
Het eerste lopen voelde ik me heel sterk. Naar Benny Vansteelant en Bart Aernouts heb ik niet gekeken, omdat ik wist dat die snel uit de wedstrijd gingen stappen.
Maar ik ben een paar keer weg gelopen van de favorieten Benny Coopmans, Bert Vanenden, Bart Van De Water en de Deen Simon Jensen. Ik voelde me er beter bij om wat rapper te lopen, maar ik durfde eigenlijk niet. En dan net voor het Prinsenpark ben ik versneld. Ik denk wel dat ik de snelste eerste looptijd had (van de finishers).
Ik voelde me heel goed, en het was eigenlijk wel een beetje tactisch om een ronde alleen te proberen rijden, om wat te aclimatiseren en die overgang te verwerken. Ik kies graag mijn eigen tempo.
Na een ronde werd ik ingehaald door Bart Van De Water, de Nederlander Sander Mol en die Deen Simon Jensen. Maar ik was tegen dan goed ingereden, ik was goed opgewarmd, en kon vlot mee.
Op de iets lastigere, technische stroken reed ik van die mannen weg, en dan had ik weer zo momenten dat ik gedurende enkele kilometers mijn eigen tempo kon bepalen, wat toch weer goed is voor de moraal.
Maar dan zijn de echte sterke fietsers, Benny Coopmans en Bert Vanende naar voor geschoven. Ik kon hen eigenlijk wel volgen, maar de laatste ronde zag ik geen hand meer voor mijn ogen door de modder. Toen ik tegen die boom knalde, waren de vogels gaan vliegen.
Ik heb dat terug aangepikt bij Bart en Simon. Jensen moest er dan nog af. Ik ben samen met Bart naar de wissel gereden. Misschien is dat goed geweest dat ik die laatste 10km iets minder hard heb gereden. Ik denk dat Benny hem wat heeft opgeblazen in het fietsen.
Het lopen was eerst wat moeilijk, maar eens ik in het rime zat ging het heel goed. Alleen Sebastien Sottiaux ging heel hard. Hij liep gewoon te snel.
Op een 10km voor het einde had ik Benny Coopmans in de gaten. Die zat helemaal kapot; en ik kon een constant tempo aanhouden. Ik was heel blij dat ik als 2e de sporthal inliep.
Het is tenslotte toch een PowerMan. Er wordt vaak een beetje op neergekeken. Het is "maar" een winterduathlon. Maar het was ongelooflijk zwaar.
Als je ziet dat een Nico Vermeulen, toch een zeer goede fietser, niet zo veel voor zat. Dat wil zeggen dat er super snel gereden is.
Dus alles is verlopen zoals gepland?
Ik heb er hard voor getrained, ik heb enorm veel steun gehad aan Michel Geerinck, mijn trainer.Hij stond altijd klaar als het eens wat lastiger ging. De voorbereiding was perfect. Dat ging vlekkeloos. We hadden een aantal voorbereidings wedstrijdjes gedaan om te zien hoe het ging.
Ach, ik had misschien graag eerste geweest, maar Sottiaux was sterker, en daar leg ik me gewoon bij neer.
Dankjewel voor dit interview. Veel succes bij de nieuwe club en veel geluk als je over enkele weken papa wordt
