“Tot en met twee rondjes lopen was het leuk, daarna werd het toch wel een beetje zwaar en toen zeiden mijn benen opeens ‘we kappen ermee’.” Lars van der Knaap begon zijn halve marathon voortvarend, schoof snel posities op en liep zo zelfs de top tien binnen, maar na ongeveer tien kilometer werd hij verrast door de man met de hamer. Dat Van der Knaap ‘die man’ tegen kwam is ook niet zo gek, want het was pas zijn eerste halve triathlon. We spraken de atleet over de zeventiende plaats die hij behaalde vandaag, tijdens Ironman 70.3 Lanzarote.

“Ik ging er eigenlijk wel echt helemaal leeg in”, vertelt Van der Knaap over de verwachtingen die hij vooraf had. “Vorige week woensdag testte mijn vriendin nog positief op corona dus het was even de vraag of ik überhaupt nog zou kunnen komen. Ik heb daar wel even stress van gehad, want je gaat twijfelen bij alles wat je voelt. Ik heb daarom ook even wat gas terug genomen en daarna besloten dat ik de race toch gewoon ging doen: hard zwemmen, fietsen en lopen en dan zouden we het gewoon gaan zien.”

Zwemmen

Dat zwemmen ging echter niet zo hard als Van der Knaap vooraf had gehoopt. “Ik had niet zo hard als Niek (Heldoorn, red.) kunnen zwemmen, maar ik had wel bij het groepje moeten zitten waarin hij zat”, legt Van der Knaap uit, die als 23e aan wal klom, terwijl Heldoorn als veertiende wisselde.

1100 hoogtemeters met fietsen

Ironman 70.3 Lanzarote is gekenmerkt door een zwaar parcours. Zo stond de atleet, die eigenlijk stayerwedstrijden gewend is, nog een flinke uitdaging te wachten “We moesten drie keer de berg bij Maciot op. In totaal waren het 1100 hoogtemeters”, vertelt Van der Knaap. “Ik heb die klim steeds hard op kunnen rijden, dus dat was wel fijn; die heb ik gebruikt om wat verder naar voren te komen.”

‘Ik ben eigenlijk nog bezig met het opbouwen van mijn fiets’

“Ik had echt plezier in het fietsen en het ging ook hard, dus dat was leuk”, vervolgt Van der Knaap. Vooraf had hij zich nog wel wat zorgen gemaakt over dat tweede onderdeel: “Die mannen rijden allemaal al jaren op hun tijdritfietsen en ik heb mijn fiets pas sinds maart. Een paar weken geleden heb ik de spacers zelfs nog veranderd. Ik ben eigenlijk nog bezig met het opbouwen van mijn fiets.”

Toen Van der Knaap de wind in de dagen voor de wedstrijd over het eiland hoorde razen, begon hij ook vraagtekens bij zijn dichte wiel te zetten. “Ik dacht: als het zo hard waait tijdens de wedstrijd ben ik de sigaar. Maar uiteindelijk viel het mee en kwam dat dus gelukkig wel goed. Het fietste allemaal best lekker.”

‘Bovenbenen en heupen verkrampten’

Over de halve marathon had Van der Knaap zich eigenlijk het minste zorgen gemaakt, maar juist dat viel zwaar. “Toen ik op een gegeven moment in de top tien kwam, dacht ik dat het nog wel een leuke wedstrijd zou worden, maar in de derde ronde werd het ineens heel zwaar. Misschien was het een zout tekort; daar moeten we even naar gaan kijken. Mijn bovenbenen en heupen verkrampten helemaal en daardoor kon ik niet goed doorlopen; iedere stap deed pijn. Het tempo ging daardoor flink achteruit. Dat is wel jammer, maar ik mocht ook niet teveel verwachten van een eerste keer.”

“Eind februari heb ik nog een halve marathon gelopen in 1:07:11 uur”, vertelt Van der Knaap. “Dat schepte wel verwachtingen voor het lopen hier; eigenlijk maakte ik me daarover juist het minste zorgen.”

Nog geen definitieve overstap naar de Middle Distance in 2022

Van der Knaap verwacht dit jaar nog niet definitief over te stappen op het langere werk en hoopt ook nog wat kortere World Triathlon races mee te kunnen pakken. Voorlopig staat het EK Powerman in Alsdorf op het programma en waarschijnlijk start de atleet later dit jaar nog één of twee Middle Distances.