Ze is 34, deed pas iets meer dan een half jaar geleden mee aan haar eerste triathlon, maar hoopt wel afgevaardigd te worden richting Tokyo. In 2020 om precies te zijn, voor de Olympische Spelen dus. ,,Iedereen heeft dromen. Ik denk dat er een kans is.”
Wilms is nog een relatief onbekende binnen de triathlonsport, maar timmert hard aan de weg en vestigt steeds meer haar naam. De voormalig topzwemster, ze zat in het kwalificatietraject richting de Olympische Spelen van 2012 maar stopte daarna haar sportieve carrière, werd vorige week nog zevende tijdens de ETU Cup in Weert. ,,Het is voor mij een nieuwe sport waar ik heel veel plezier uit haal. Elke wedstrijd leer ik weer nieuwe dingen. Ik geniet van mijn prestaties, maar probeer me vooral te focussen op de race zelf. En dan met name op de raceplanning. Als ik de laatste tijd iets heb geleerd, is het wel ‘expect the unexpected’.”
(tekst gaat onder foto verder)
Daarmee bedoelt Wilms dat triathlon een vrij complexe sport is waarbij er altijd iets kan gebeuren dat je op voorhand niet had verwacht. Lastig wil ze dat niet noemen, dat vindt ze een te negatieve benadering, maar wel een uitdaging. ,,De eerste keer dat ik een triathlon deed, een lokale wedstrijd in Sydney, ging ik er heel onbevangen in. Tegenwoordig ben ik veel kritischer. Ik wil nieuwe dingen leren en alle verbeterpunten meenemen naar een volgende race.”
De geboren Alkmaarse woont overigens al vijf jaar in Sydney, Australië. Daar kwam ze terecht nadat ze na het zwemmen was gaan reizen. Na een tijdje begon het sportbloed toch weer te stromen. ,,Toen koos ik voor hardlopen, omdat ik dat makkelijk kon combineren met het reizen. Ik begon halve marathons te lopen en dat ging best wel lekker. Het begon weer te kriebelen om iets met mijn lichaam te doen en het uiterste uit mezelf te halen.”
De vogelvlucht die Wilms momenteel maakt, is best een bijzondere. In september van vorig jaar begon ze pas met haar eerste echte triathlontraining. Na een tijdje schreef ze de NTB aan om te vragen hoe het zit met kwalificatie-eisen. ,,Ik wilde graag naar World Cups, maar wist niet precies waar ik dan aan moest voldoen. Op basis van eerdere prestaties werd ik direct uitgenodigd om mee te doen aan wereldbekerwedstrijden in Australië en Nieuw-Zeeland.”
Haar debuut was meteen een goede. In het Australische Mooloolaba eindigde ze in maart als twintigste, slechts drie minuten achter de toenmalige winnares Emma Jeffcoat. En vorige week dus een zevende plaats in Weert. Aankomend weekend start ze tijdens de ITU Cup in Antwerpen, twee weken later doet ze mee aan een World Cup in Hongarije. ,,Het is mooi dat ik dit mag meemaken. In mijn tijd als zwemster werd altijd gedacht dat je rond je twintigste wel over je hoogtepunt heen was. Nu tonen sporters als Roger Federer en Serena Williams, die ik tijdens de Australian Open (tennis, red.) heb zien spelen, dat je rond je 35e nog prima meekunt. Ervaring speelt ook gewoon een belangrijke rol in topsport.”
Wilms kan op dit moment overigens niet leven van haar sport. ,,Ik ben een actie gestart waarbij ik zoveel mogelijk geld probeer in te zamelen. Hopelijk kan ik het dan redden tot ik een geschikte sponsor heb gevonden. Ook dat is niet lastig, maar een mooie uitdaging.”
