Aankomend weekend vindt het EK OD in Weert plaats. In eigen land is daar natuurlijk meer dan voldoende inbreng van Nederlandse topatleten, die allemaal azen op een zo goed mogelijke klassering. Met die atleten blikken we de komende dagen vooruit op één van de belangrijkste races van het seizoen. In dit artikel het verhaal van Lotte Wilms. Het is pas twee jaar geleden dat de voormalige zwemster de overstap maakte naar triathlon: ,,In triathlon is er eigenlijk altijd wel weer iets onverwachts. Zo blijf ik leren van races.”

“Thuis” komen
Na een jaar van ‘huis’ te zijn geweest, landde Wilms anderhalve week geleden weer op Nederlandse bodem. Toch voelt het niet als thuis: ,,Ik woon nu bijna zes jaar in Sydney, dus dat voelt meer als thuis dan hier. Maar het is fijn om familie en vrienden weer te zien. Ik ben al 14 weken onderweg: na zo’n tijd is het wel goed om weer op een vertrouwde plek te zijn.”

De voormalig professioneel zwemster verwacht, uiteraard, als één van de eerste uit het water te komen in Weert: ,,In Italië – twee weken geleden – zwom ik heel lekker. Ik passeerde als eerste elke boei. Alleen toen ik uit het water kwam viel ik door de kiezelstenen”, lacht Wilms. ,,Dat is dan weer zoiets waar je in het zwembad niet mee te maken krijgt.”

Leermomenten
Het is pas twee jaar geleden dat Wilms haar eerste triathlon startte: ,,Ik heb weinig ervaring als je dat vergelijkt met veel andere atleten. Daarnaast was ik er vorig jaar drie maanden tussenuit door een blessure. Het is daarom van essentieel belang dat ik vroeg in het seizoen begin met races; iedere race leer ik wel weer iets namelijk. Gelukkig zijn er in Australië al vroeg veel sterke races. Zo begon mijn seizoen eigenlijk al in december.”

Of ze een voorbeeld kan noemen van zo’n leermoment? ,,Er is eigenlijk altijd wel weer iets onverwachts”, lacht ze. ,,Zo kwam ik een aantal maanden geleden tijdens een race in Mooloolaba (Australië) in de eerste groep van de fiets, precies volgens het plan van mijn coach. Ik moest er hard voor werken om van de achtervolgende groep naar de kopgroep te komen en dat lukte; ‘nu vlieg ik van de fiets en ga ik hard lopen’, dacht ik. Maar terwijl ik de wisselzone uitliep, rende een andere atlete volle bak tegen mij aan. Ik verloor mijn evenwicht en mijn enkel klapte dubbel. Dat is iets waar je in de zwemwereld niet over na hoeft te denken. Je gaat in je eigen baan liggen en zwemt vier banen. Het is duidelijk en je hebt alles onder controle. Triathlon is heel anders. Dat vind ik ook juist zo mooi: er kunnen altijd dingen gebeuren waar je geen invloed op hebt.”

Een ‘happy place’, alles geven en genieten
,,Hoe dan ook weet ik dat ik met zwemmen goed mee kan komen; dat is een fijn gevoel. Ik kijk er altijd erg naar uit, het is natuurlijk ook wat ik al jaren doe. Als ik het water in duik, voel ik me direct in mijn ‘happy place’. Op de rest van de race en mijn positie heb ik – behalve dat ik mijn best doe – geen invloed. Ik ben tevreden als ik over de finish kom en weet dat ik tot het einde het maximale heb gegeven én er ook nog van heb genoten.”

Wilms vindt het dan ook een voorrecht om op dit EK in eigen land te starten: ,,Ik denk dat het een mooie race zal worden. Het is heel speciaal dat dit EK in Nederland plaatsvindt, daar kunnen wij als Nederlanders heel trots op zijn.”

Eerder keken we al vooruit op het EK met Youri Keulen, Donald Hillebregt, Rani Škrabanja en deelde Kirsten Nuyes haar heftige verhaal.