Zijn zwaarste trainingsweken staan voor de deur. Minimaal 20 uur per week in het zwembad, op de fiets en aan het hardlopen, maar ook uitschieters richting de 30 uur. Martijn Dekker is in volle voorbereiding op Ironman Italy – op 22 september mag hij aan de bak – en geniet vooral van zijn leven als prof. ,,Ik heb het mooiste werk dat er is. Het besef dat ik gelukkig ben met wat ik doe, dat is er heel vaak.”
Zoals gezegd is Dekker dus toe aan het werken richting Ironman Italy. ,,Er moeten nog wat stappen worden gezet om daar top aan de start te staan. Maar het gaat de laatste tijd zeker de goede kant op.” Het is de spijker op de kop, want na een wat tegenvallende Ironman Lanzarote – hij mikte op top 5, kwam na twintig kilometer hardlopen de man met de hamer tegen en finishte uiteindelijk als 33e in een tijd van 9:48:46 – pakte Dekker onder andere de winst bij de halve van Stein en afgelopen weekend won hij ook de kwarttriathlon van Kinrooi. ,,Maar nu komt de zwaarste trainingsperiode er aan. Het langere werk. Mijn specifieke voorbereiding op Italië.”
(tekst gaat onder foto verder)
Prikkels
Aankomende week gaat Dekker een aantal testjes doen om te kijken waar hij zich de komende weken voornamelijk op moet richten. Waar hij nog kan verbeteren en welke prikkels hij nog nodig heeft. En dan pakt hij dus weer het ‘uren maken’ op. Het ‘kilometers vreten’. ,,Het mooiste dat er is. Het is heerlijk om te trainen. Om buiten te zijn. Vrijwel nooit heb ik tegenzin. Natuurlijk heb je wel eens dagen dat je wat minder zin hebt, dat heeft iedereen, maar ze zijn zeldzaam.”
Het liefst trekt Dekker er in zijn eentje op uit. Vrijwel al zijn trainingen werkt hij individueel af. Dat is heel anders dan hoe hij een aantal jaren terug trainde. Toen ging hij vaak samen met Bas Diederen, die op dat moment nog beter in vorm was. ,,Dan merk je al snel dat je net iets te intensief traint. Dat werkt dan ook niet goed. Ik heb er heel veel van geleerd. En er veel aan gehad, maar ik merk wel dat als ik alleen train, dat voor mij persoonlijk een stuk effectiever is.”
Hij hoeft dan rekening met niemand te houden en kan zich uitstekend aan zijn schema’s houden, zo legt Dekker uit. ,,Maar het is niet de makkelijkste sport, zeker niet als je alleen traint. Dat maakt het zwaar, vooral mentaal. Maar ik kies er dus bewust voor. Ik denk dat het mij beter maakt.”
(tekst gaat onder foto verder)
‘Doen wat je het leukst vindt, maakt het gelukkigst’
Anderhalf jaar geleden werd Dekker prof. Hij benaderde een Belgische ploeg, had een gesprek met de coach en kreeg de kans om van zijn sport zijn werk te maken. ,,We hebben, naast mij, drie andere profs in de ploeg. Ik ben het team en alle sponsoren ontzettend dankbaar dat ze dit mogelijk hebben gemaakt. Ik moet er niet aan denken om van 9 tot 5 op een kantoor te zitten. Nu kan ik doen wat ik het leukste vind. En doen wat je het leukste vindt, maakt het gelukkigst.”
Dekker heeft inmiddels 4 Long Distances op zijn naam staan. Met een persoonlijk record van 8:53 leert hij nog dagelijks. ,,Voor je dit soort afstanden volledig onder de knie hebt, voor je de puzzelstukken op de goede plek kunt leggen, ben je zo een paar jaar verder. Met tijden ben ik ook niet heel erg bezig. Ik wil vooral voorin finishen. In Italië mik op een plek bij de eerste vijf, maar stiekem denk ik aan het podium. Alleen de deelnemerslijsten worden pas twee weken van tevoren bekendgemaakt, dus nu valt daar lastig iets over te zeggen. Ik weet wel dat als ik een Ironman win in een klotetijd, je mij echt niet hoort klagen.”
(tekst gaat onder foto verder)
Magische grens
Tijden zijn dus van ondergeschikt belang. Tot je het gaat hebben over de ‘magische grens’ van 8 uur. ,,Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om een keer voor een tijd te gaan. Of eigenlijk de enige reden. Het is moeilijk te zeggen of dat voor mij ooit haalbaar is. Een droom is het sowieso. Het is gewoon magisch als je dat bereikt.”
Maar eerst Ironman Italië dus. Iedere training komt die race al in zijn hoofd voorbij. ,,Ja, dat komt altijd wel even langs. Ik ga er de komende weken gewoon vol tegenaan.”
En rust? Dekker lijkt het nauwelijks nodig te hebben. ,,Ik coach nog een aantal recreatieve triatleten. Ik vind deze sport gewoon het mooiste dat er is. Ik train graag en ga graag met triatleten om. Natuurlijk is een dagje rust soms lekker, maar dan is het ook wel weer genoeg. Dan ga ik het alweer missen.”
