Tot de allerlaatste meter leek het erop dat Mika Noodt de eerste editie van Challenge Vieux Boucau zou winnen, maar nét voor de streep bleek Mathis Margirier toch de sterkste. Met slechts een meter te gaan en na een zinderend slotstuk kwam Noodt – die zijn allerlaatste energie eruit perste – ten val en dus kroonde Margirier zich tot de winnaar. Margirier moest er een vernietigende sprint voor trekken, waarmee hij nog de laatste cruciale seconden van zijn achterstand goedmaakte.
Eenvoudig was de overwinning van Margirier dus niet, en ook de weersomstandigheden – aanvankelijk veel regen en de hele wedstrijd veel wind – maakten de wedstrijd er niet makkelijker op. Grote favoriet Dorian Coninx, die overigens wel zijn debuut maakte op de Middle Distance, kwam na 24:02 minuut als eerste uit het water, direct gevolgd door grote namen als Aaron Royle, Rico Bogen, Alistair Brownlee, Frederic Funk en ook Noodt en Margirier.
Van die groep kwamen aanvankelijk Brownlee, Margirier en Noodt aan de leiding te rijden, al werden ze vanaf het begin kort gevolgd door Funk, Bogen en Royle. Wat er met Coninx was gebeurd is op dit moment onduidelijk, maar feit is wel dat hij de aansluiting miste en daarmee dus ook de kopgroep. Ongeveer halverwege het fietsonderdeel kwamen de eerste zes mannen bij elkaar en dat bleef ook zo tot in T2.
Daarmee konden de atleten en de mensen langs de kant zich opmaken voor een op papier bijzonder spannende halve marathon en al meteen was het Noodt die daar de leiding nam. Ogenschijnlijk met gemak liep hij in de eerste kilometer weg bij iedereen; Wereldkampioen 70.3 Bogen kon nog het beste volgen, terwijl Brownlee, Margirier, Royle en Funk meer moeite hadden om in de buurt te blijven.
Halverwege de run liep Noodt onverstoorbaar door, maar bleek wel dat Bogen zich niet zomaar gewonnen gaf; hij lag slechts twintig seconden achter zijn landgenoot en daarmee lag de strijd nog open. Brownlee en Margirier volgden zij aan zij op 1:15 minuut, terwijl Royle en Funk al waren weggezakt tot in het geval van Royle 2:12 en in het geval van Funk 2:51 minuut.
In de derde van vier looprondes ging de race echter volledig op z’n kant en begon Brownlee ineens snel tijd goed te maken. Hij liep hard weg van Margirier en wist niet veel later ook Bogen in te halen. Met nog vijf kilometer te gaan was Brownlee dermate op stoom geraakt, dat hij nog maar twintig seconden achter Noodt lag en hij de overwinning al bijna kon ruiken. Die overwinning was uiteraard meer dan welkom, nadat Brownlee de afgelopen twee weken eerst tweede werd bij Challenge Barcelona en daarna derde bij Challenge Mallorca. Bogen was ondertussen verder weggezakt en leek het grootste kind van de rekening; hij kwam als vierde door op 48 seconden achterstand en was ook al ingehaald door Margirier.
In de slotkilometers ontstond een prachtig kat en muis-spel tussen Noodt en Brownlee, waarbij de Brit haast als een bezetene op de koploper aan het jagen was. Daar kort achter gebeurde ondertussen het eigenlijk ondenkbare: Margirier begon enorm te versnellen, haalde een in de slotfase toch nog ver wegzakkende Brownlee in, en op het rode tapijt van de finish versnelde hij nog één keer. Dat was een shock voor Noodt, die echt aan zijn tax zat en niet meer kon versnellen. Toen hij over zijn schouder zag dat Margirier eraan kwam, struikelde hij en viel hij slechts één meter voor de finish. Margirier sprintte vol door en kwam daarmee als eerste over de finish.
Margirier won de wedstrijd in 3:38:10. Noodt krabbelde nog wel op en werd drie seconden later tweede. Bogen werd derde in 3:39:42.
Brownlee verstuikte in de laatste kilometers zijn kuit en kwam op grote achterstand binnen. Beste Nederlander werd Simon den Braber. Hij werd negentiende in 3:54:43. Ook Robert de Korte beleefde een moeizame dag en finishte als dertigste in 3:59:39.
