In aanloop naar de Olympische Spelen lijkt Maya Kingma vooral haar run te moeten verbeteren: nadat ze bij de WTCS Yokohama al veel tijd verloor tijdens het afsluitende onderdeel, was dat ook nu in Cagliari het geval. Dat was jammer, want Kingma racete indrukwekkend tijdens het zwemmen en fietsen, maar kwam uiteindelijk dus wel tekort voor een topklassering. De wedstrijd werd – na een prachtige finale en eindsprint – gewonnen door Cassandre Beaugrand.

Kingma had natuurlijk wat recht te zetten na de WTCS Yokohama, waar ze sterk zwom en fietste, maar na een lekke band de aansluiting verloor en daarna ook een slecht looponderdeel kende. Gelukkig begon ze vandaag meteen weer voortvarend, want zoals wel vaker voerde ze het veld in het water aan en keerde ze na 18:53 minuut ook weer als eerste atlete terug richting T1. Andere dames volgden kort, met onder andere favorieten als Taylor Spivey, Flora Duffy, Emma Lombardi, Beth Potter, Taylor Knibb en Cassandre Beaugrand in de buurt.

Op de fiets ontstond vrijwel meteen een grote groep van een kleine dertig vrouwen samen. Grootste afwezigen in deze groep waren Summer Rappaport en Leonie Periault, die in een kleine achtervolgende groep op zo’n veertig seconden kwamen te rijden. Niet geheel onverwachts was dit groepje niet opgewassen tegen het geweld van de grote groep vooraan en zou die achterstand steeds groter worden.

Het tempo vooraan bleef hoog, wat het voor vrouwen die daar mogelijk over nadachten, eigenlijk onmogelijk maakte een eventuele aanval te plaatsen. Wel opvallend – maar niet per se onverwachts – was het dat Knibb, zeker in de slotfase van het fietsonderdeel, veel kopwerk deed en ook nu maar weer liet zien hoe sterk ze op de fiets is. Kingma zat ondertussen vrij ‘steady’ vooraan de groep en leek vooral te wachten op het beslissende looponderdeel.

Snelste wissel was voor Lombardi – een paar seconden sneller dan alle andere vrouwen – en daarmee begon zij dus ook als eerste aan de afsluitende tien kilometer hardlopen. Daarachter waren het al vrij snel Beaugrand en Georgia Taylor-Brown die in de achtervolging gingen, op hun beurt weer gevolgd door een groot lint aan de rest van de vrouwen.

Het duurde niet lang voor Beaugrand de leiding in de wedstrijd overnam en een groepje met zes vrouwen zich wist los te weken van de rest. Naast Beaugrand gingen ook Lehair, Lombardi, Taylor-Brown, Potter en Coldwell aan de leiding. Voor Nederlandse fans was het vervelend om te zien dat Kingma juist naar achteren zakte, 24e lag en na ongeveer twee kilometer al een achterstand van bijna een halve minuut aan de broek had. Voor velen ook tegenvallend: Duffy liep in de eerste kilometers tegen eenzelfde achterstand aan en dat was niet bepaald waar je de regerend Olympisch Kampioene zou verwachten.

Vooraan werd het tempo meerdere keren opgeschroefd, sloot ook Lisa Tertsch aan, maar werden nog geen echte verschillen gemaakt. Toch dunde het kopgroepje in de loop van de kilometers wel wat uit en met nog één loopronde – 2.5 kilometer – te gaan, liepen alleen nog Potter, Lombardi, Tertsch, Lehair en Beaugrand samen. Onder het bijna moordende tempo van Potter was het vervolgens Lehair die er als eerste af moest, al was het slechts met een paar meter.

De vier resterende vrouwen vooraan wisselden elkaar meerdere keren af, waarbij het tempo constant hoger leek te liggen. In de laatste kilometer nam Lombardi nog maar eens de leiding, maar ook zij kon Tertsch, Potter en Beaugrand niet afschudden. Deze dames liepen dan ook gezamenlijk recht op de finish af, vrijwel zeker van een allesbepalende eindsprint.

Tertsch was de eerste die de sprint aanging en alleen Beaugrand kon met haar mee. Sterker nog, het was de Franse atlete die uiteindelijk won in een tijd van 1:47:25. Tertsch werd tweede en Potter derde. Lombardi miste op een haar na het podium en werd vierde.

Kingma werd uiteindelijk 24e op 3:27 minuut achterstand.