Voor wie hoopt op een deelname van Menno Koolhaas aan het WK Long Distance in Almere – september dit jaar – is er hoogstwaarschijnlijk teleurstellend nieuws: de kogel is nog niet definitief door de kerk en hij weegt de komende dagen nog even alle opties af, maar de kans is groot dat Koolhaas het WK aan zich voorbij laat gaan. “Als ik meedoe, wil ik dat doen om te winnen. Zover is het nu nog niet.”

Het is een realistische benadering van een atleet die het afgelopen weekend liet zien in bloedvorm te verkeren. Ook al heeft hij anderhalf jaar terug de overstap gemaakt naar het langere werk, draaide hij afgelopen zaterdag nog in de kop van de wedstrijd mee tijdens het NK Standaard Distance en voerde hij het veld regelmatig aan, in ieder geval tot het moment dat hij een lekke band kreeg en noodgedwongen uit moest stappen. Een dag later, afgelopen zondag, won hij de Middle Distance van de 043 Triathlon in Limburg, waarmee hij zich rechtstreeks kwalificeerde voor het WK. “Maar dat was geen doel voor mij. Ik wilde daar gewoon racen om de vervelende smaak van zaterdag weg te spoelen.”

‘Hoofdmode’

Die langere afstand is dus de ‘hoofdmode’ voor Koolhaas, maar hij blijft zich ook laten zien tijdens kortere races. “Dat doe ik net als mijn trainer, Bas Diederen, dat altijd deed. Toen hij zijn beste jaren als LD-atleet had, won hij ook Nederlands Kampioenschappen op de OD. Die snelheid, die heb je gewoon nodig.”

Aan snelheid dus geen gebrek, zo bleek afgelopen weekend, maar het NK eindigde wel in een domper. “Ik had helemaal niet door dat ik lek reed, tot Mitch (teamgenoot Kolkman, eveneens in de kopgroep, red.) het tegen me zei. Toen reed ik al bijna volledig op mijn velg. Ik heb nog nooit een lekke band tijdens een wedstrijd gehad en vroeg mezelf nog even af wat ik dan moest doen. Terugrennen om een nieuwe band te halen? Al snel had ik door dat dat natuurlijk geen zin zou hebben. En dan komt het besef dat het klaar is.”

‘Nu accepteer ik het veel beter’

Lang uithuilen deed Koolhaas niet, want de knop ging snel om en hij werd last-minute toegelaten tot de startlijst van de 043 Triathlon. “Vroeger kon ik moeilijker met dat soort teleurstellingen omgaan. Dan praatte ik niet meer, of smeet ik met dingen. Nu accepteer ik het veel beter en zie ik ook dat ik hier niks aan kon doen. Ik kwam al snel in de modus waarbij ik het negatieve in iets positiefs wilde omzetten.”

Dat positieve kwam dus snel, want een dag later greep Koolhaas oppermachtig de overwinning in Limburg. “Mijn focus zal de komende tijd meer op het langere werk liggen: 70.3’s vooral. Ironmans en Challenge Family races. Ik ben een veel rustigere atleet geworden, kan dingen beter loslaten en relaxter benaderen. Ik geniet echt van deze nieuwe afstand.”

‘Zo’n kans krijg je niet vaak’

Maar die echt lange afstand, een Long Distance dus, laat voor Koolhaas waarschijnlijk nog wel twee of drie jaar wachten. “Veel mensen zeggen dat ik in Almere van start moet gaan, omdat je zo’n kans niet vaak krijgt. Maar, ik ben pas 25 en heb begin dit jaar een zware blessure aan mijn SI-gewricht in mijn rug gehad. Toen heb ik een hele tijd niet kunnen lopen. Als je een hele doet, moet je serieus iets opbouwen om zo’n afstand aan te kunnen. Ik kom niet om mee te doen, maar om te winnen. Zover ben ik nu gewoon nog niet.”

Dit jaar pakt Koolhaas sowieso nog de Ironman 70.3 in Warschau en daarna is het NK Middle Distance in Nieuwkoop zijn voornaamste doel van het seizoen. “En in oktober wil ik dan ook nog twee halve triathlons pakken.”