Het was een strijd waar je vooraf alleen maar op kon hopen: tijdens Ironman Busselton vonden Els Visser en Lotte Wilms elkaar ongeveer halverwege de run en vanaf dat moment werd er gestreden voor iedere meter. Uiteindelijk bleek Visser in de laatste kilometers net iets sterker, die daarmee achter winnares Sarah Crowley naar het zilver liep en zo haar seizoen op een geweldige manier afsloot. Wilms werd uiteindelijk derde en voor haar betekende dat daarmee een prachtig debuut op de Long Distance.
Wat vooraf al een beetje voorspeld werd door Wilms, gebeurde: zij voerde het zwemonderdeel aan en deed dat op een bijzonder hoog tempo. Toen ze na 51:48 minuut uit het water kwam en richting haar fiets mocht, volgden Radka Kahlefeldt en uiteindelijke winnares Sarah Crowley op 2:54 minuut, terwijl Visser als vierde vrouw uit het water kwam, maar toen tegen een achterstand van maar liefst 7:28 minuut aan keek. Werk aan de winkel dus.
Ondanks dat Crowley snel tijd begon goed te maken op Wilms en daarbij Kahlefeldt van zich afschudde, liet Wilms zich niet gek maken. Sterker nog; ze reed zo sterk dat het Visser niet lukte om dichterbij te komen. Zij verloor juist tijd, toch wel een beetje tegen de verwachting in. Na negentig kilometer op de fiets, halverwege dus, reed Crowley op iets meer dan een minuut achterstand op Wilms, die dus nog steeds solo aan de leiding ging, Kahlefeldt op meer dan zeven minuten en vervolgens waren het Penny Slater en Els Visser die als vierde en vijfde volgden, op meer dan elf minuten. Nu zou de wedstrijd uiteraard wel interessanter gaan worden voor Wilms, want als debutante op de Long Distance kwam ze nu in nieuw te ontdekken gebied.
Niet veel later gebeurde dan ook wat al een beetje in de lucht hing: na iets meer dan 100 kilometer sloot Crowley aan bij Wilms en vanaf dat moment reed de Australische topatlete ook al snel weg bij haar. Terwijl Crowley dus aan de leiding ging, zag Wilms in de slotfase ook dat Visser toch weer dichterbij kwam. Na 5:37:36 uur op de wedstrijdklok hing Crowley haar fiets in de rekken, Wilms volgde als tweede op 3:34 minuut en Visser als derde op 9:05 minuut.
Tijdens de marathon bleek al snel dat Crowley naar de winst zou lopen, maar de strijd tussen Wilms en Visser werd een bijzonder spannende. Langzaam maar zeker verloor Wilms meer en meer tijd en liep Visser richting haar landgenote. Toch duurde het wel even voor ze daadwerkelijk aansluiting vond; Na iets meer dan twintig kilometer vonden de twee Nederlandse vrouwen elkaar en liepen ze een behoorlijke tijd bij elkaar. Toch was het Wilms die na ongeveer 26 kilometer weer een klein gaatje van ongeveer twintig seconden pakte, maar Visser beet zich vast in haar concurrente en sloot een paar kilometer later weer aan. Na 38 kilometer liepen de vrouwen opnieuw zij aan zij in de strijd om het zilver en brons.
Dat was ook meteen het moment dat Wilms geparkeerd kwam te staan en snel tijd verloor op Visser. Lijdzaam moest ze toezien hoe Visser toch nog bij haar wegliep en zichzelf zo verzekerde van het zilver. Dat gebeurde uiteraard nadat Crowley de winst al had opgeëist in een tijd van 8:46:10. Visser volgde in een tijd van 8:50:49 en Wilms in een tijd van 8:52:53.
De mannenwedstrijd werd gewonnen door Max Neumann. Hij won in 7:45:22 uur.