”Ik ben enorm tevreden en vond het supertof.” Afgelopen zaterdag debuteerde Niek Heldoorn op de Middle Distance tijdens de 043 Triathlon in Maastricht. Zijn eerste halve triathlon werd meteen bekroond met een mooie tweede plek en dat betekende dat Heldoorn zich rechtstreeks plaatste voor het WK Long Distance in Almere. Op 12 september zullen we de pas 22-jarige atleet in actie zien komen over de volledige afstand. Dat is wel even wat anders dan de sprint- en kwart triathlons die Heldoorn gewend is. We spreken hem over deze bijzondere overstap en zijn debuut. 

“Als ik terugdenk aan de afgelopen jaren, dan heb ik hier veel meer van kunnen genieten. Ik keek altijd de dagen van tevoren al op tegen de zwemstart. Ik vond racen wel leuk, maar pas als de wedstrijd bezig was én achteraf. Ik had nooit, zoals anderen, echt zin om te racen. De afgelopen weken had ik dat juist wél heel veel. Ik keek écht uit naar het moment dat ik los mocht.” En die langere afstand viel Heldoorn gelukkig niet tegen: “Ik heb me echt vermaakt tijdens de wedstrijd en ben blij met wat ik uit mezelf heb kunnen trekken. Het is een fijne bevestiging.”

‘Je kunt nog veel rechtzetten op de fiets’

De bevestiging dat deze langere afstand hem veel beter ligt, bedoelt Heldoorn dan dus. En dat komt vooral door het rustigere zwemonderdeel. Met name dat eerste onderdeel zorgde vaak voor spanning in de dagen voor een race. “Als ik heel zenuwachtig ben, krijg ik mijn eten moeilijk weg, maar dat was nu gelukkig niet zo. Ik ben voor de korte afstand altijd zo zenuwachtig, omdat het zwemmen buiten mijn macht ligt.” Daar het wedstrijdverloop voorheen na het zwemonderdeel al enigszins was bepaald, is dat op de lange afstand anders, vertelt Heldoorn: “Doordat je niet mag stayeren, kun je nog veel recht zetten op de fiets. Dat geeft veel meer rust. Als je dan goed in orde bent, draai je gewoon een goede wedstrijd.”

‘Dat wordt in Almere de uitdaging’

Al verloor Heldoorn ook afgelopen weekend wat tijd in het water, wist hij op de fiets en tijdens het lopen zijn tweede positie netjes te handhaven. “Ik had niet echt een enorme terugval. Ik merkte na twee tot drie rondes fietsen wel dat mijn hartslag zakte. Dat wordt in Almere de uitdaging: de koolhydraatverbranding van het korte werk staat nog behoorlijk aan. Dus het wattage zakte op een gegeven moment langzaam en ik kreeg mijn benen minder goed rond. Maar het was geen terugval waarbij ik helemaal stil stond. Tijdens het lopen gebeurde dat naar mijn idee ook niet.” 

‘Verbaasd over het wattage dat ik reed’

Heldoorn is dan ook tevreden over hoe hij de race heeft ingedeeld: “We hadden een duidelijke wattage-grens afgesproken voor het fietsen. Het fietsen heeft er alsnog wel behoorlijk in gehakt, maar ik was wel echt verbaasd wat voor wattage ik reed.” Het looponderdeel dat volgde leek meer geschikt voor een cross triathlon, grapt Heldoorn: “Het was een modderbende en er waren smalle, glibberige paden. Dat was vreemd, want normaal wil je op een halve ritme zoeken en tegen een grens aan duwen. Dat ging nu niet helemaal; je moest vooral grip zoeken om niet weg te glijden.” 

Grote schoenen om te vullen

Wanneer Heldoorn hersteld is van deze Middle Distance, richt hij zijn pijlen volledig op Almere. En dat onder begeleiding van zijn eigen vader, Frank Heldoorn, tweevoudig winnaar van de Holland Triathlon (tegenwoordig Challenge Almere-Amsterdam). Het zijn grote schoenen om te vullen. Toch voelt Niek geen druk en ziet hij het vooral als een droom die uit zou komen: “Ik vind het enorm tof om daar te racen waar mijn vader het goed heeft gedaan in het verleden, waar de Nederlandse triathlon historie ligt en waar ik als jongetje op de dijk stond te kijken. Maar het wordt wel lang. De mentale strijd en de ups en downs zullen in zo’n hele nog groter zijn. In andere races zat ik ook op mijn tandvlees, maar dan had ik geen tijd om na te denken. Dat is op zo’n afstand wel anders, dan ga je meer met je gevoel bezig zijn.”