Hij finishte op een zesde plaats tijdens Challenge Roth, en al klinkt dat voor menig triatleet als een droom, stond Sam Long er niet om te juichen. Dat is ook niet zo gek, want veel ogen waren afgelopen zondag op hem gericht. De jonge getalenteerde Amerikaan won al aardig wat Middle Distance wedstrijden, maar is ook hongerig naar een goed resultaat op de lange afstand. Tot dusver heeft hij echter veel moeite met de ‘klassieker’. Op Instagram doet hij verslag van zijn race.
“Ik wil graag even een punt maken. Eén: ik heb een redelijk goed humeur en ik wil niet dat dat verpest wordt door negativiteit”, begint Long meteen met een felle uithaal naar de ‘haters’ die regelmatig van zich laten horen. “Ik heb alles gegeven wat ik in me had”, vervolgt de atleet. “Het publiek was geweldig. Ik ben nog nooit eerder zo enthousiast aangemoedigd. Dat was echt een geweldige ervaring”, klinkt het positief uit Long’s mond. Maar, als we dan toch even naar de negatieve kant kijken: “Het was een verschrikkelijke race voor mij. In ieder geval niet waarvoor ik was gekomen.”
“Mijn tweede punt is dat ik net zo verward ben als iedereen. Ik zal zeker niet meer beweren dat ik weet hoe de Long Distance werkt. Mijn trainingen lieten zien dat ik tot veel meer in staat was. Mijn ‘Ironman simulatie’ van drie weken geleden ging veel beter dan vandaag; en dat was nog wel in een grote trainingsweek. Ik weet dus niet wat het probleem is op deze afstand.”
Dat Long pas een handjevol minuten na de snelste mannen uit het water was, helpt ook niet mee. “Er waren een paar sterke zwemmers en ik haalde de eerste groep niet. Daardoor belandde ik in niemandsland, terwijl ik achter zeven sterke fietsers aan reed, die met elkaar samenwerkten. Mijn mantra voor de dag was: vooruitgang, geen perfectie. Ik was nog positief, blij en ik hoopte op het beste. Ik dacht dat ik er eigenlijk al helemaal uit lag, maar uiteindelijk haalde ik Patrick Lange en Bradley Weiss (die zesde en zevende lagen, red.) nog bij. Daar was ik blij mee.”
Het zorgde ervoor dat Long voorzichtig optimistisch de tweede wisselzone uit rende. “Mijn loopbenen voelden ook goed”, zegt Long over die eerste kilometers. “Ik kon goed tempo houden en ik hield me aan mijn plan, maar toen opeens ‘boem’… na vijftien kilometer ging alles slecht. Ik kreeg mezelf niet meer aan de gang. Ik denk niet dat het een hongerklop was, want ik heb maar liefst 550 calorieën per uur gegeten tijdens het fietsen en nog eens 300 per uur tijdens het lopen. Ik had dus genoeg voeding binnen, maar ik kon het tempo niet meer hoog houden.”
Al beleefde Long zelf een zware marathon, was hij blij om Magnus Ditlev te zien zegevieren. “Mijn derde punt is, dat ik enorm blij ben voor Magnus”, sluit Long af terwijl hij ook de rest van de podiumfinishers feliciteert.
