Het volbrengen van haar eerste Long Distance bij Challenge Almere-Amsterdam werd voor de 26-jarige Sharon Zuijdervliet een grote piek na een bewogen jaar. In haar thuisstad kroonde ze zich tot beste Almeerse in een prachtige tijd van 10:38:52 – maar voor Zuijdervliet draaide het om nog zoveel meer: ,,Het allerbelangrijkste is dat ik de hele weg gelachen heb.”
Eén jaar geleden, vlak nadat Zuijdervliet voor de zoveelste keer langs de kant stond bij Challenge Almere-Amsterdam, besloot ze dat het tijd werd om zelf eens deel te nemen. ,,Als je een triatlete bent, zeker een Almeerse, dan is Challenge Almere-Amsterdam een kinderdroom. Dat wilde ik ook ooit doen”, vertelt Zuijdervliet over haar rigoureuze beslissing vorig jaar september. ,,Ik wilde mezelf een doel stellen waar ik trots op kon zijn.”
(tekst gaat verder onder foto)
Moeilijke periode
Makkelijk zou het niet worden, want op dat moment zat Zuijdervliet middenin een depressie en bracht ze het liefst de hele dag in bed door. ,,Iedereen heeft weleens een baaldag, maar bij mij duurde dat maanden. Ik voelde me echt heel naar en kwam de deur niet meer uit. Naar de supermarkt lopen kostte al enorm veel moeite”, blikt Zuijdervliet terug op deze donkere periode. ,,Ik praatte met niemand over mijn depressieve gevoelens. Ik schaamde me hoe ik me voelde en ik durfde het aan niemand te vertellen. Ik had nergens meer zin in en verzon allerlei smoesjes om afspraken af te zeggen. Uiteindelijk lag ik dan vaak in mijn eentje thuis in bed.”
In een krachtig moment besloot Zuijdervliet vorig jaar hulp te zoeken om te zorgen dat ze beter kon worden. ,,De eerste keer dat ik het aan een vriendin vertelde, reageerde ze zo begripvol. Jeetje, dacht ik. Het interesseerde me vanaf dat moment ook niet meer. Ik wilde niet dat mensen zouden oordelen over mijn gedrag, terwijl ik daar niets aan kon doen en besloot mijn verhaal online te gooien”, vertelt Zuijdervliet die het blog ‘Triathlonchick’ in het leven riep waar ze zowel haar passie voor de triathlonsport deelt, als haar depressieve gevoelens van zich af schrijft. ,,Dat vond ik heel spannend. Ik dacht ‘misschien vinden ze me juist een aandachtstrekker’, dus ik was op het ergste voorbereid.”
Dat ze op zoveel steunende woorden kon rekenen, was wel het laatste dat ze had verwacht. ,,Ik heb mezelf altijd heel eenzaam gevoeld, maar nadat ik zag hoeveel mensen de moeite namen om een berichtje te sturen, besefte ik pas hoeveel mensen om mij gaven. Ik hoopte dat ik door het delen van mijn verhaal ook andere mensen kon helpen, want ik weet dat er met mij heel veel mensen zijn die hetzelfde doormaken en er niet over praten. Depressie is een taboe en daar ben ik een beetje klaar mee”, vertelt Zuijdervliet die inderdaad veel berichtjes kreeg van anderen die hun hart wilden luchten. ,,Dat je weet dat anderen hetzelfde doormaken, geeft de bevestiging dat je niet gestoord bent.”
(tekst gaat verder onder foto)
Sporten als medicijn
Haar depressie had ervoor gezorgd dat Zuijdervliet helemaal klaar was met sporten, maar haar grote doel – de Long Distance bij Challenge Almere-Amsterdam – wilde ze serieus aanpakken. ,,Ik sloot mezelf aan bij EDO sports en werd gecoacht door Sarissa de Vries. De voorbereiding ging met ups en downs. Ik heb ook weken gehad dat ik niet kon trainen, omdat ik slecht in mijn vel zat, maar ik ging steeds een stapje vooruit”, vertelt Zuijdervliet.
Het sporten zorgde ervoor dat Zuijdervliet zich langzaam beter ging voelen. ,,Het heeft mij enorm geholpen om er weer bovenop te komen. Tijdens het sporten kan ik mijn hoofd leegmaken en ben ik echt even met mezelf bezig. Voorheen verzorgde ik mezelf niet goed, maar wanneer je veel sport moet dat wel – ik moest bijvoorbeeld nadenken over wat ik zou eten. Daarnaast zorgde het ook voor ritme en regelmaat.”
(tekst gaat verder onder foto)
Het ultieme doel
Afgelopen weekend was het dan zo ver: de Long Distance bij Challenge Almere-Amsterdam. Helemaal klaar voelde Zuijdervliet zich niet. ,,Ik had het idee dat ik niet genoeg getraind had. Ik heb veel trainingen overgeslagen en dat gaat mentaal werken, maar de twijfel was de dag van tevoren eigenlijk helemaal weg. Ik was ervan overtuigd dat het mij ging lukken, mentaal was ik er klaar voor.”
Toch was Zuijdervliet wel zenuwachtig, maar zodra ze het water in dook, gleden ook die zenuwen van haar af. ,,Ik kwam niet zo lekker in mijn slag, maar ik dacht: geniet er gewoon van. Dat heb ik de hele race gedaan”, vertelt Zuijdervliet. ,,De fietsronde kende ik op mijn duim en dat was denk ik in mijn voordeel. Ik had overal herkenningspunten. De laatste 20 kilometer op de fiets was het echt overleven, maar mentaal voelde ik mij nog steeds sterk.”
Zuijdervliet had er rekening mee gehouden dat het zwaar zou worden en dat ze misschien zelfs uit moest stappen, maar niets van dat alles bleek waar. ,,Ik kon blijven gaan. Dat het loopparcours in zes rondes was opgedeeld en ik daardoor constant langs mijn coach, familie en vrienden kwam die mij erdoorheen konden schreeuwen, heeft ook enorm geholpen.”
(tekst gaat verder onder foto)
Finishen was het allerbelangrijkste voor Zuijdervliet – en dat lukte zelfs in een tijd van 10:38:52, waarmee ze ook nog eens de snelste Almeerse was. ,,Natuurlijk had ik een plan uitgestippeld, maar ik hield geen rekening met zo’n snelle tijd. Ik had niet verwacht dat ik dit kon. Ik had ook gedacht dat Corine Nelen (uitgestapt, red.) de snelste Almeerse zou worden, dus ook daar had ik geen rekening mee gehouden. Het was echt heel tof!”
De prestatie die Zuijdervliet afgelopen weekend leverde, maakt haar zelfs een beetje emotioneel. ,,Dit is een hele grote beloning na een heel zwaar jaar. Dat ik een hele triathlon zou volbrengen in zo’n goede tijd, had ik nooit verwacht. En het allerbelangrijkste is dat ik de hele weg gelachen heb!”
