Hoe moeilijk het is om keer op keer goed te presteren op het allerhoogste niveau ter wereld, bleek vandaag in London: Youri Keulen hoopte op een topklassering bij de PTO T100 en keek ernaar uit om weer zijn beste zelf te laten zien, maar na een goed zwem- en fietsonderdeel liet zijn lichaam hem al vroeg tijdens de run in de steek. Gebukt onder de pijn van steken in de zij, verdween een kans op een podiumplaats, of überhaupt een finish in de buurt daarvan, als sneeuw voor de zon. Sam Laidlow liep uiteindelijk naar de winst, nadat hij achttien kilometer lang werd opgejaagd door Kyle Smith, maar zich op de meest cruciale momenten niet gewonnen gaf.
Tijdens het zwemmen werden er, ondanks het hoge tempo van koploper Aaron Royle, weinig echte verschillen gemaakt. Aan de voorkant van de wedstrijd althans, want waar de meeste favorieten na 23 minuten allemaal vrij dicht op elkaar uit het water kwamen, verloren Clément Mignon en Sam Laidlow wel ruim een minuut en Sam Long zelfs 3:36 minuut. Het zou sowieso niet de wedstrijd van Long worden, want door materiaalpech verloor hij veel meer tijd tijdens het fietsen en daardoor was hij volledig kansloos. Youri Keulen zat er met een achterstand van een halve minuut in ieder geval meteen prima bij en vond daardoor op de fiets aansluiting met de grote mannen.
Tot die grote mannen behoort Keulen uiteraard zelf ook; zoveel was al wel duidelijk, maar ook nu liet hij weer zien waarom. Samen met Ditlev reed hij vrij snel naar de kop van de wedstrijd toe en nam hij zelfs even de leiding. Toch klonterde alles vooraan redelijk samen en was het vooral Laidlow die indruk maakte door zijn minuut achterstand snel goed te maken en ook naar voren te rijden. Daar twijfelde hij niet, nam hij de leiding in de race over en die zou hij tijdens het fietsen ook niet meer uit handen geven.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Dankzij het hoge tempo van Laidlow, die duidelijk op ramkoers was, ontstonden ook vooraan het veld de eerste verschillen. Zijn voorsprong werd dan misschien niet heel snel groter, maar het gebeurde wel degelijk en eenmaal in T2 was het gat dat Laidlow had, opgelopen tot anderhalve minuut. Op dat moment volgden Rico Bogen, Magnus Ditlev, Kyle Smith en Youri Keulen in T2, met daar weer een paar seconden achter Gregory Barnaby, Daniel Baekkegard en Max Neumann.
Op dat moment leek een nieuwe topklassering voor Keulen in de maak – de Nederlander kan tenslotte vrijwel altijd bogen op een ijzersterk looponderdeel waarin hij meer dan eens het verschil maakt – maar niets bleek vandaag minder waar. Al na een paar kilometer strompelde hij met een hand op zijn zij en kon hij even niks doen tegen de steken rond zijn borst. Het kostte hem niet alleen veel tijd, maar ook posities en daarmee zicht op een podiumplaats. Sterker nog; hij kwam in de daaropvolgende kilometers meerdere keren stil te staan, rekkend en strekkend om maar iets aan de pijn te doen, en daardoor zakte hij verder en verder weg.
Ondertussen liep Laidlow sterk door aan de leiding, maar was het vooral Smith die indruk maakte met een goed looponderdeel. Halverwege de run had hij een minuut van zijn negentig seconden achterstand goed gemaakt en kon hij Laidlow al bijna aanraken. Toch kwam het in de kilometers die volgden niet zover, want eenmaal op dertig seconden achterstand, bleef het verschil steeds rond die halve minuut schommelen. Zelfs bij het ingaan van de laatste drie kilometer kon de wedstrijd daarmee nog alle kanten op. Smith keek Laidlow constant in de rug op het heen-en-weer parcours, maar dichterbij kwam hij niet vooralsnog niet.
Met iedere honderd meter die werd gelopen, werd het spannender: de pijn en vermoeidheid waren bijna van Laidlow’s gezicht af te lezen, terwijl Smith metertje bij metertje dichterbij kwam. Laidlow gaf zich echter ook nu niet gewonnen en wist uiteindelijk naar de overwinning te lopen.
Laidlow won de race in een tijd van 3:13:38, Smith werd tweede in 3:14:03 en Baekkegard werd derde in 3:16:41. Keulen werd uiteindelijk negende op 7:04 minuut achterstand.
