Het is een wereld van uitersten: de teleurstelling bij Menno Koolhaas na zijn 47e plaats bij de World Cup in Moolooba enerzijds en anderzijds de tevredenheid bij Jony Heerink nadat zij op een 36e plaats finishte.
Koolhaas kwam uiteindelijk bijna drie minuten na winnaar Tyler Mislawchuk over de finish. ,,Met zwemmen zat ik nog aan de staart van de grote groep.” Op de fiets reed Koolhaas uitstekend. ,,Ik kon terugkomen, maar het was erg onrustig en ging ook erg hard.”
Opvallend genoeg moest Koolhaas dat tijdens het lopen bekopen. ,,Het was na één meter ‘boem’. Klaar. Ik stond volledig geparkeerd, kreeg het ritme er niet in en kreeg geen controle over mijn ademhaling.” Voor Koolhaas is er vooral teleurstelling omdat hij er ‘nu een keer bij zat’. ,,En dan gaat het lopen ineens helemaal klote…”
Positief verrassen
Voor Heerink overheerst een heel ander gevoel na haar 36e plaats. Op voorhand liet zij al weten veel zin te hebben om te racen, maar er vanwege een valpartij eerder dit seizoen nog niet helemaal klaar voor te zijn. Feitelijk kon zij zichzelf dus alleen maar positief verrassen en dat deed ze ook. Nog niet tijdens het zwemmen overigens, al had ze vooraf ingecalculeerd dat ze hier tijd zou verliezen. ,,Ik zat ongeveer achteraan, maar op de fiets kon ik gelukkig aansluiten bij een klein groepje en lukte het om een aantal atletes op te rapen. De achterstand op de kopgroep en de groep voor ons bleef ongeveer gelijk, tot er in de laatste ronde iemand uit onze groep viel. Ik kon gelukkig uitwijken, maar moest wel afstappen.”
Tijdens het lopen werd de achterstand van Heerink opnieuw groter, maar ook dat was ingecalculeerd. ,,Ik heb het goed kunnen verdelen. Eerst haalde iedereen me in, maar later kon ik ze weer terughalen. Zowel het fietsen als het lopen voelde nog niet helemaal super, maar al wel een stuk beter dan een paar weken terug in Zuid-Afrika. Ik ga hier sterker weg dan dat ik twee weken geleden kwam.”
