Aanstaande zaterdag is het zover: als alternatief op het WK Ironman Hawaii start Tessa Kortekaas haar zelf georganiseerde Long Distance op Lanzarote. De welbekende ‘wedstrijdspanning’ is al aanwezig en ook de twijfels en emoties slaan soms toe, maar dat hoort er een beetje bij vertelt Kortekaas. Bovenal heeft de atlete heel veel zin om te racen en deze bijzondere dag met iedereen te beleven. Ze hoeft het namelijk niet helemaal alleen te doen. Vier gehandicapte kinderen zullen vanuit Swim Lab International – waarvoor Kortekaas donaties werft voor een stoellift – gelijktijdig hun eigen sportieve challenge volbrengen.

,,Ik begin me er nu wel klaar voor te voelen”, vertelt Kortekaas. ,,Afgelopen weekend had ik nog wel het gevoel dat ik wat minder fris was dan normaal voor een wedstrijd. We hebben dit ook wel echt voorbereid als een serieuze wedstrijd, maar we hebben ook wat dingen getest omdat je nu risico kan nemen en kunt kijken of iets bevalt.” Zo daagde de atlete zichzelf tweeënhalve week geleden misschien wel nóg meer dan anders uit met een dubbele koppeltraining. Op zaterdag fietste ze bijna vijf uur om vervolgens 40 minuten te lopen, terwijl op zondag de volgende zware training alweer op de planning stond: twee uur fietsen met tempoblokken en anderhalf uur lopen. ,,Dat was een vrij intensief weekend aan het einde van een intensief blok. Zondag was ik helemaal leeg. Eigenlijk had ik toen gewoon moeten stoppen.” 

‘Dan zit ik toch in dubio’

Het is iets wat de echte ijverige atleten vast herkennen: zo graag al je trainingen afwerken, dat je soms je lichaam negeert. Kortekaas kan zich ook tussen deze groep van ijverige atleten scharen. ,,Met mijn eigenwijze kop zit ik dan toch in dubio”, denkt ze terug aan die pittige trainingssessie. ,,Dan wil ik het afmaken om het in ieder geval gedaan te hebben, maar ik weet ook dat het stom is. Het is een mentaal dingetje. Ik voelde het al op de fiets, maar dan hoop je toch dat als je van de fiets stapt, je wél goede loopbenen hebt. Dan begin je daarna met lopen en voelt het ook niet echt makkelijk, maar toch hoop je dat het nog beter wordt. Dan loop je met je stomme kop door tot je halverwege bent, dan weet je zeker dat het niets wordt, maar moet je nog terug naar huis”, schetst Kortekaas terwijl ze hardop moet lachen om haar eigen logica. 

‘Het maakt mij emotioneel’

Gelukkig lonkte de taperweek en bereidt de atlete zich nu dan ook in alle rust voor op aanstaand weekend. Althans een beetje stress is er altijd. ,,Positieve stress”, reageert Kortekaas met een lach. En nu de belangrijke trainingen achter de rug zijn, komt pas het besef wat ze gaat doen en hoeveel mensen haar steunen. ,,Het maakt mij emotioneel om te zien wat ik allemaal teweeg heb gebracht. Als je kijkt naar de donaties, hoe mensen ermee bezig zijn en de gehandicapte kids, waarvan vier hun eigen challenge hebben op zaterdag…het is heel bijzonder.” 

Doel

Om 08.00 uur aanstaande zaterdag gaat het gebeuren. Naast dat Kortekaas probeert te genieten, heeft ze een paar grote doelen voor zichzelf gezet: 3:17 uur lopen op de marathon en binnen de 58 minuten zwemmen. Het fietsonderdeel hoopt de atlete in 5:45 uur af te ronden, maar aangezien het parcours niet verkeersvrij is, is het nog de vraag of dat uiteindelijk haalbaar zal zijn.