Verslag Ironman Lanzarote
Gisteren was het zover. Om 7uur werden 1300 atleten op gang geschoten, voor de zwaarste Ironman ter wereld.
Ik was de voorbije dagen redelijk nerveus voor de zwemstart. Het zwemparcours hier in Lanzarote is zodanig dat je na 170m al rond de eerste boei moet draaien. En met mijn zwemtalent betekent dat vechten met een paar honderd ander atleten. Ook gisteren was het weer niet anders. Na een loopstart waren de eerste honderden meters weer puur overleven, niet te veel klappen incasseren en trachten zo snel mogelijk uit die wasmachine en rond die boei te geraken. Eens voorbij die boei was er lang stuk rechtdoor. Ik kwam in een behoorlijk ritme en bleef de volledige eerste ronde deftig zwemmen. Na een goei 30minuten beëindigde ik men eerste ronde. De tweede ronde voelde zeer goed aan. Ik maakte alleen de fout veel te breed rond de eerste boei te zwemmen. Na 1h02 minuten kwam ik uit het water. In vergelijking met Nice vorig jaar een progressie van bijna 4 minuten en in vergelijking met Florida 1min30 beter. Nu in vergelijking met de top verlies ik nog altijd 13minuten wat nog veel te vee
l is. Dus eerste conclusie: ik ben lichtjes verbeterd de voorbije maanden, maar ik heb nog een lange weg te gaan wat het zwemmen betreft.
Het fietsen voelde onmiddellijk goed aan en maakte gestaag mijn opweg naar voor. Nu ik heb de voorbije 2 jaar de Ironman telkens van dichtbij gevolgd en heb gezien wat overmoedig fietsen met je loopprestatie kan doen. Vanaf dat we aan de bergzone kwamen, heb ik dan ook altijd gedoseerd geklommen. Rustig aan en niet forceren. Bovendien stond er weer ongelooflijk veel wind. Na men valpartij in Gran Canaria zit de schrik er toch nog goed in. Als er zijwind stond durfde ik toch nooit volluit te gaan in de afdalingen. Na 120km kwamen we boven op de laatste echte klim van de dag. Vanaf dan stond de wind meestal in de rug en was het voornamelijk in dalende lijn richting finish. De laatste 25km vond ik terug een zeer goed ritme en kon ik nog wat alteten passeren. Na 5h30 op de fiets reed ik de wissel terug binnen. Zeker geen toptijd, wel degelijk.
Het lopen kan kort samengevat worden: supersnelle eerste ronde, snelle tweede en dan afzien bij de beesten om een deftig tempo te houden.Ik kwam door halverwege in 1h26. Dan weet je dat je nog een klop gaat krijgen. De tweede helft toch nog 1h35 kunnen lopen, wat resulteerde in een marathontijd van 3h01. De 13de looptijd van alle deelnemers. Echt ongelooflijk tevreden van men lopen. De eerste 25km vloog ik over het parcours.
Uiteindelijk 26ste gefinished in 9h44, 3de in mijn age group, 7de age grouper overall. Supercontent met dit resultaat. Het feit dat ik de top 20 niet haal, heel simpel, zeer sterke bezetting dit jaar. Met de tijd die ik dit jaar behaal, was je vorig jaar 15de en geplaatst als prof.
De winnaar dit jaar Bertje Jamaer. Van start tot finish aan de leiding. Wat een wedstrijd. Ik hoop dat hij eindelijk de erkenning krijgt die hij verdient. Zo ne klasbak.
Tenslotte nog dit. Zelden zo een sfeer meegemaakt. Rijen dik stonden supporters rond het loopparcours. Zoveel aanmoedigingen, echt kippevel elke keer ik aan de finish kwam om mijn volgende ronde te beginnen. Wanneer ik dan uiteindelijk binnen liep was het een ooverdovend geroep en getier van alle green teamers, familie en vrienden, de talrijk aanwezige Belgen, … echt kicken!
Vanavond vindt de awardsceremonie plaats. Dankzij mijn derde plaats mag ik het podium gaan bestijgen. Ik hoop dat ik de trapkes op geraak want mijn beentjes voelen het wel.
Daarna wordt er hier in La Santa een fameus kroket op gegeven in de disco.
Groetjes Bob.
(foto Bob Foy)
