Terwijl Hannah Rhodes vorige week geschiedenis schreef door in 9:08:31 uur de Mount Everest te bestormen – althans de hoogte van 8848 meter – maakte een mannelijke volger zich vooral druk over haar zadelhoogte. Het schijnt wel vaker te gebeuren: mannen die vrouwen ongevraagd advies geven als het op fietsen aankomt. Ergens schijnt fietsen, het plakken van banden, smeren van kettingen en ander gesleutel, toch een echt mannending te zijn. Behalve dat ze beter zouden weten hoe je een fiets moet onderhouden, moeten mannen ook harder kunnen trappen. Veel vrouwelijke wielrenners weten hoe pijnlijk sommige mannen het vinden om door een vrouw gepasseerd te worden.
Maar eerst terug naar de geweldige prestatie van Rhodes, want dat is waar het uiteindelijk om draait. De Engelse was ruim 50 minuten sneller dan voormalig profwielrenster Lauren de Crescenzo die voorheen het Wereldrecord ‘Everesting’ in haar bezit had. Met een gemiddelde snelheid van 18,2 kilometer per uur beklom de atlete 27,5 keer de Kirkstone Pass in Engeland.
(tekst gaat verder onder foto)
Zadelhoogte
Nadat Rhodes bovenstaande gegevens samen met een foto naar Strava had geüpload, kwam de eerste reactie binnen. Echter was het geen – zoals je waarschijnlijk zou verwachten – positieve reactie: de eerste opmerking kwam van een man die zich afvroeg of haar zadel wel op de juiste hoogte staat en of haar fietspositie optimaal is. Het schijnt niet zelden te gebeuren dat mannen vrouwen ongevraagd advies geven als het op fietsen aankomt. Zelfs als we het hebben over profwielrensters.
Annemiek van Vleuten
Zo kreeg Annemiek van Vleuten na een crash tijdens de Spelen van Rio vier jaar geleden, bovenop haar heftige verwondingen, vervelend Twitter commentaar over zich heen. Twitter gebruiker Marin Betancourt: ,,De eerste regel van fietsen, hou je fiets in balans…Of je nu snel of langzaam rijdt.”
Victoria Pendleton: ‘Alsof ze een excuus moeten hebben’
Voor Wereld- en Olympisch Kampioen Victoria Pendleton, is dit ook bekend terrein. ,,Als ik fiets en een man inhaal, hoor ik ze daarna vaak snel schakelen, alsof ze aan proberen te zetten. Dit wordt dan gevolgd door de opmerking ‘ik zat vast te dagdromen’ – alsof ze een excuus moeten hebben – en daarna hoor ik dat ze op de pedalen gaan staan (dat houden ze vaak niet lang vol)”, vertelt de atlete in een interview met Road. Pendleton kan er eigenlijk wel om lachen: ,,Ik vind het niet erg, het is wel grappig. Ik word altijd onderschat door hoe ik eruit zie.”
