Na een ware thriller waarin Alex Yee en Hayden Wilde tot in de allerlaatste meters zij aan zij liepen, heeft de Brit zojuist de WTCS Cagliari gewonnen. Yee moest er diep voor graven, maar na een laatste krachtinspanning liet hij Wilde achter zich om er met de zege vandoor te gaan. De voor Nederland uitkomende Richard Murray stapte uit de wedstrijd nadat hij al tijdens het zwemmen en op de fiets op grote achterstand kwam te racen.
Tijdens het zwemmen ontstonden er niet echt serieuze verschillen: in een grote groep kwamen alle mannen één voor één uit het water, aangevoerd door Márk Dévay die 17:07 minuut nodig had voor zijn 1500 meter. Al meteen had Richard Murray moeite, want de voor Nederland uitkomende atleet kwam als laatste uit het water en keek toen tegen een minuut achterstand aan. Op de fiets zou die achterstand heel snel groter worden, voordat hij uit de wedstrijd stapte.
Op de fiets ontstond vooraan aanvankelijk een kopgroepje met Dévay, Jamie Riddle, Dorian Coninx en Nicolo Strada, maar al binnen de eerste paar kilometers sloten een aantal achtervolgende groepen aan, waardoor er een peloton van 24 atleten ontstond. Grootste afwezigen in deze groep waren onder andere Jelle Geens, Kristian Blummenfelt en Gustav Iden en ook al vormden zij een achtervolgende groep, konden niet voorkomen worden dat ze steeds meer tijd zouden verliezen. Heel snel ging dat overigens ook weer niet, want eenmaal terug in T2, volgde deze groep op 1:10 minuut achterstand.
Tijdens de run ging aanvankelijk Schomburg het snelste weg – een beeld dat we wel vaker zien – maar al in de eerste van vier looprondes kwamen grote favorieten Alex Yee en Hayden Wilde voorbij. Vanaf dat moment volgde een tactisch steekspel op hoge snelheid, waarbij Yee en Wilde kop over kop liepen, het tempo steeds opvoerend en lange tijd zelfs zij aan zij. Ook achter de twee koplopers ontstond een prachtige strijd om de resterende medaille, voornamelijk gevoerd door Bergere, Le Corre, Coninx en Schomburg.
Met nog 2.5 kilometer te gaan lag de strijd volledig open en waren de ogen vooral gericht op Yee en Wilde, die nog steeds bij elkaar bleven lopen. Vooral Wilde draaide de duimschroeven nog eens extra aan met een aantal versnellingen, maar de altijd sterk lopende Yee kon ogenschijnlijk prima volgen. Ondertussen leek Bergere de strijd om het brons in zijn voordeel te beslissen door ook bij zijn concurrenten weg te lopen.
Pas in de allerlaatste meters liep Yee, dankzij een prachtige versnelling, weg bij Wilde. De Brit won de race in een tijd van 1:36:28 en bleef vijf seconden voor Wilde. Bergere legde inderdaad beslag op het brons, 36 seconden nadat Yee de wedstrijd won.
