Gehoopt werd natuurlijk op een topklassering – niet voor niets werd Youri Keulen gezien als serieuze outsider voor een podiumplaats of misschien zelfs de overwinning – maar eigenlijk was dat een beetje tegen beter weten in: na een lastige periode met verschillende sportieve teleurstellingen was het voor Youri Keulen vandaag een topprestatie om als elfde te finishen bij de PTO T100 Grand Final in Dubai. De wedstrijd werd gewonnen door Marten van Riel; de Belg won niet alleen de race, maar meteen ook het overall klassement en dus de PTO wereldtitel inclusief 210.000 dollar.
Voor Keulen werd de druk de afgelopen weken steeds groter, nadat hij meerdere teleurstellingen te verwerken kreeg en ook bij de laatste PTO T100-race in Las Vegas geëmotioneerd uitstapte. Wat dat betreft was het mooi om te zien dat hij er vandaag – uitgerekend in de Grand Final – meteen goed bij zat tijdens het zwemmen en aansluiting had in een grote kopgroep die werd aangevoerd door Aaron Royle (24:36 minuut over 2 kilometer zwemmen, red.). Naast Royle en Keulen bestond de kopgroep uit Rico Bogen, Alistair Brownlee, Marten van Riel, Mathis Margirier, Justus Nieschlag, Frederic Funk, Jason West, Kyle Smith en kort daarachter ook Pieter Heemeryck en Ben Kanute. Grootste verliezers in het water waren Magnus Ditlev (+1:15) en Sam Long (+4:16).
Voor Keulen maakte dat allemaal weinig uit, want de Nederlander deed precies wat nodig was en sloot ook tijdens de tachtig kilometer fietsen aan in de overigens steeds kleiner wordende kopgroep. Dat was vooral te danken aan Mathis Margirier, die flink doortrok en de leiding twintig kilometer in handen had, maar daarna waren het onder andere Funk en Bogen die ook het kopwerk op zich namen. Onder het hoge tempo dat gereden werd bleven uiteindelijk zes man vooraan over: Funk, Bogen, Van Riel, Brownlee, Margirier en Smith. Daarachter werden de verschillen steeds groter en moest ook Keulen buigen voor de mannen vooraan.
Ondertussen was het Ditlev die aan een inhaalrace begon, maar halverwege het fietsonderdeel, toen hij zijn achterstand al had gehalveerd, kreeg hij mechanische pech aan zijn fiets en verloor hij ruim een minuut aan het fixen daarvan. Ook Ditlev kon daardoor geen serieuze vuist maken tijdens het fietsonderdeel en dus begon de kopgroep van zes met een flinke marge aan de run. Ditlev volgde nog wel als zevende op 1:48 minuut achterstand, terwijl Keulen daarachter meer te lijden had. Hij was teruggezakt naar een elfde plaats, op meer dan vier minuten achterstand.
Wat volgde was een spectaculaire finale waarin Van Riel, Smith en Bogen ongeveer acht kilometer zij aan zij bleven lopen. Het tempo lag hoog, zeer hoog zelfs, en de eerste die daarvoor de rekening kreeg gepresenteerd was Smith. Vooraan bleven Van Riel en Bogen dus met z’n tweeën over en dat bleef tot anderhalve kilometer voor de finish het geval. Dat was het moment dat Van Riel de beslissende versnelling plaatste en ook Bogen versuft achter liet. Tegelijkertijd knokte Keulen voor wat hij waard was, ook al wist hij dat een échte topklassering er niet meer in zat. Geplaagd door kramp verloor hij nog wat tijd, maar hij beet zich vast in de race, om uiteindelijk een elfde plaats veilig te stellen.
Van Riel won de wedstrijd – en PTO wereldtitel – in een tijd van 3:09:17. Bogen werd tweede in 3:09:39 en Brownlee, die in de slotfase voorbij ging aan Smith, werd derde in 3:10:25. Keulen werd elfde in 3:15:12. Met die elfde plaats verzekerde Keulen zich van een negende plaats in het eindklassement en daarmee ook een contract voor volgend jaar.
