Echt nieuws kunnen we het niet noemen, al na de voor zichzelf teleurstellende derde plaats bij Ironman Barcelona liet ze bij ons optekenen voorlopig klaar te zijn met het ‘lange werk’, maar nu doet Yvonne van Vlerken ook op haar eigen website nogmaals haar verhaal waarom ze de keuze heeft gemaakt om voorlopig even geen Long Distance races meer te doen. ,,Ik heb sinds 2000 altijd getraind, gereisd en wedstrijden gedaan. Ik heb constant goed gepresteerd op het hoogste niveau en, daarin ben ik een uitzondering, nagenoeg altijd zonder blessures. Maar dit jaar merkte ik dat ik mijn ‘bizarre’ wedstrijdschema niet meer kon bijbenen.”
Van Vlerken merkte, zo legt ze uit, dat ze meer en vaker vermoeid was, minder goed herstelde en zichzelf tijdens races vaker tegenkwam. Ook een artikel op 3athlon.nl, over de effecten die een Long Distance op het lichaam heeft, deed haar een beetje meer beseffen dat rust nodig is. Rust om het lichaam te laten herstellen. En om vooral even de dingen te doen die ze leuk vindt, maar waar ze tijdens een normaal wedstrijdseizoen geen tijd voor heeft. ,,Na het verdedigen van mijn titel in Almere wist ik eigenlijk al dat ik rust nodig had. In Barcelona (vlak daarna, red.) was de tank leeg en presteerde ik niet goed. Toen wist ik dat het de juiste beslissing is om in 2019 geen Long Distances meer te doen. Misschien zouden anderen gewoon doorgaan, maar dat is de reden dat anderen geblesseerd raken en ik niet. Ik luister naar mijn lichaam en heb daar respect voor. Mijn lichaam heeft me zóveel gegeven.”
Moeilijk vindt Van Vlerken haar rustperiode niet. ,,Ik geniet ervan om huisvrouw te zijn, de trainingen te doen die ik leuk vind zonder daarbij een schema te gebruiken of druk te voelen van dingen die ik moet. De druk is er helemaal af en ik ben dankbaar voor alles wat deze sport me heeft gegeven. De 30.000 dollar die ik onlangs nog heb verdiend dankzij de Challenge Family World Bonus, maakt de keuze om wat langer rust te houden natuurlijk wel wat makkelijker.”
In 2020 hoopt Van Vlerken er in ieder geval toch weer te staan op de LD. ,,Het WK Long Distance in Almere is dan een groot doel voor mij. Ik hoop dat jullie me blijven volgen tot wat mijn 45e Long Distance zal zijn.”
Dat volgen kan volgend jaar wel gewoon, al is het dan dus niet op een Long Distance. ,,Ik zal een aantal halve en Olympische afstanden doen. Misschien een marathon lopen, gewoon omdat ik dat leuk vind en omdat ik dat al heel lang wil. Ik heb nu ook meer tijd voor mijn sponsoren. En donderdag ga ik ook naar mijn oudertjes, lekker op ‘mijn oude parcourtjes’ in Nederland lopen. Daar word ik altijd super sentimenteel, inclusief traantjes. Pas op dit soort momenten besef ik beter wat ik in al die jaren heb bereikt. Ergens volgende maand ga ik wel kijken waar ik in 2019 wil racen.”
