Alistair Brownlee blijft nog altijd geheimzinnig over een eventuele deelname aan de Olympische Spelen van 2020. Twee weken terug bevestigde hij na een teleurstellende race in Hawaii toch ook op de lange afstand thuis te horen. Met een dikke overwinning en een bizar snelle tijd tijdens Ironman Western Australia is zijn Kona ticket voor 2020 dan ook al binnen. Maar wat gaat hij doen? Nog één keer alles inzetten op de Spelen, zich vol richten op het WK Ironman of doet hij het ‘gewoon’ allemaal in een kort tijdsbestek van 2,5 maand. Na het horen van zijn uitspraken en plannen in een interview met de Times – waarin werd gesproken over de verwachtingen van zowel Alistair als broer Jonathan richting Tokyo én een mogelijke politieke carrière van Alistair – zetten wij toch ons geld in op dat laatste.

‘Ik denk dat het mij goed zal liggen’ 
De extreme hitte en hoge luchtvochtigheid die worden verwacht in de zomer van Tokyo, noodzaakte het Olympische bestuur om de marathon en snelwandel evenementen te verplaatsen naar het koele klimaat van Sapporo, een paar honderd kilometer verderop. De triathlon zal daarentegen alsnog in de hoofdstad plaatsvinden, maar wel een uur eerder van start gaan. In 2016 was hitte de reden dat Jonathan de finish tijdens een wedstrijd in Mexico bijna niet wist te halen. We kennen allemaal de beelden van Alistair die hem van de kant plukte en over de streep sleepte. Toch gelooft de jongste broer dat de extreme hitte die verwacht wordt in Tokyo, juist in hun voordeel kan werken. ,,Wat de hitte betreft, ik denk juist dat het mij goed zal liggen”, aldus Jonathan. ,,Britten zijn heel goed in zich voorbereiden op dergelijke eendaagse evenementen en dit is er zo eentje, dus het racen in Tokyo kan nog wel eens in ons voordeel werken”, verklaart de atleet.

Omgaan met hitte 
,,Het ding met hitte is dat je er op voorbereid moet zijn, en dat zegt iemand die zelf problemen heeft gehad met de hitte”, gaat hij verder. ,,Ik heb dit jaar het Tokyo testevenement geracet en dat was heet, we wisten dat allemaal van tevoren. Ik kon er absoluut prima mee omgaan, ik werd vijfde; geen medaille dus, maar na alle problemen die ik heb gehad met hitte wilde ik een goede race neerzetten zodat ik zou weten dat ik het aankan. Het is een andere manier van racen, je moet je energie sparen en niemand gaat in staat zijn om heel hard te lopen. Je moet je realiseren dat iedere beweging die je maakt in het begin van de wedstrijd, je later duur kan komen te staan. Het feit dat het heet zal zijn, zal ons beiden helpen. Het maakt het een zware race en dat is wat we heel graag willen.”

Lastig verhaal
De atleten uit Leeds stonden in 2016 in Rio de Janeiro nog naast elkaar op de twee hoogste treden van het podium, maar de concurrentie is gegroeid en de broers zien een herhaling dan ook niet snel voor zich. Sowieso heeft Alistair de knoop nog niet doorgehakt: de Spelen, Hawaii of all in? ,,Nog een een-tweetje neerzetten wordt een lastig verhaal”, aldus Alistair. ,,Dat was wel heel speciaal om mee te maken. Jonathan is er al helemaal uit dat dit (de Spelen, red.) zijn doel is voor komend jaar, ik heb nog een paar weken de tijd om een beslissing te nemen. Maar ik leun steeds meer in de richting van starten en het een goede kans geven.”

Feitjes
De 31-jarige Alistair nam al drie keer eerder deel aan de spelen: in 2008 werd hij twaalfde en in 2012 en 2016 won hij goud. De 29-jarige Jonathan loopt één Olympische deelname achter op zijn broer. Hij won in 2012 brons en finishte in 2016 met zilver achter Alistair.

Politieke carrière: IOC 
Naast zijn eigen sportieve carrière heeft Alistair ook dromen op het politieke vlak. De atleet, die al eerder werd aanbevolen door de British Olympic Association, hoopt in Tokyo zijn toetreding te maken tot het International Olympic Committee (IOC). Mocht er volgend jaar groen licht komen, zal Alistair betrokken worden in een geheim team dat zal bestaan uit vier atleten van vier verschillende sporten. Zij zullen dan de komende acht jaar richting de Spelen van 2028 in Los Angeles samenwerken.

,,Ik hou van de Spelen. Ik weet nog dat ik acht jaar oud was en de Spelen van Atlanta zag. Eén van mijn eerste herinneringen is van het laat opblijven om naar Linford Christie (100 en 200 meter sprinter, red.) te kijken, om hem vervolgens gediskwalificeerd te zien worden en te zien hoe hij zijn schoenen in de prullenbak gooide”, zegt Alistair. ,,Ik zou heel graag betrokken zijn bij de Spelen en hopelijk heb ik iets te bieden als het aankomt op het begrijpen van de behoeften van atleten.”

‘Anti-doping is nog altijd een groot probleem’ 
Daarnaast gelooft Alistair dat doping nog steeds het grootste probleem is dat aangepakt moet worden door de Olympische beweging: ,,Anti-doping is nog altijd een groot probleem en dat rechtzetten om schone atleten te beschermen en af te schikken, is iets dat steeds ingewikkelder wordt. Het water wordt steeds troebeler.” Ook haalt hij het probleem rondom gelijkheid tussen man en vrouw aan: ,,Gendergelijkheid is een groot probleem in de atletiek en dat wordt alleen maar ingewikkelder. Ik heb de zaak Caster Semenya (vrouwelijke middellangeafstandsloopster met extreem hoge testosteronwaarden, red.) op de voet gevolgd en het is een mijnenveld, net als met transgender atleten. Eerlijke races neerzetten voor zowel transgender- als vrouwelijke atleten zal de komende jaren ook een interessant punt zijn.”