De 46-jarige Bas Groothedde voltooide onlangs zijn eerste Long Distance tijdens de Ironman Frankfurt. Zeven maanden voorbereiding gingen eraan vooraf om zijn ultieme doel te behalen en uiteindelijk na 10:45:33 te finishen. ,,Ik ben trots op het resultaat, maar ook op de weg er naartoe”, vertelt Groothedde glunderend ruim twee weken na zijn race.
Drie jaar geleden proefde Groothedde voor het eerst aan de triathlon. Van het bestaan van de sport wist hij wel af, maar veel verder reikte zijn kennis op dat moment niet. Wat een Ironman precies was? Dat had je hem destijds niet moeten vragen. ,,Nadat ik de Ronde van Vlaanderen had gereden, grapte iemand: What’s next? De Ironman? Ik moest op Google uitzoeken wat het precies inhield, maar was direct geboeid. Ik ben een strever en ga graag een uitdaging aan”, geeft Groothedde toe.
Niet veel later stond Groothedde aan de start van zijn eerste triathlonwedstrijd, de Olympische Afstand in Veenendaal. ,,Het was hectisch, vooral het zwemmen. Maar ik vond het geweldig! Het gaf mij zoveel adrenaline.” Daarna volgden wat halve triathlons en vorig jaar kwalificeerde hij zich zelfs voor de ITU World Triathlon Grand Final in Rotterdam, waar hij mocht deelnemen aan de OD in zijn agegroup 45-49. ,,Het ging die dag zó goed en ik was daarna zó enthousiast dat ik met een goede kennis besloot dat we ons zouden inschrijven voor een Long Distance”, vertelt Groothedde die de lange afstand ziet als het hoogst haalbare in de triathlonsport. ,,Wanneer ik vertel dat ik aan triathlon doe, krijg ik vaak de vraag of ik dan ook weleens een hele heb gedaan. Dat leek mij een mooie uitdaging. Kan ik dat aan? Kan ik zoveel trainen?”
Zeven maanden voorbereiding
In Frankfurt moest het gebeuren: 3.8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en 42,2 kilometer hardlopen. Zeven maanden van tevoren begon Groothedde met zijn voorbereiding. ,,Ik had geen coach en heb mijn trainingsschema zelf gemaakt met behulp van boeken van trainers Joe Friel en Matt Dixon. Die laatste heeft meer mensen begeleid die het trainen moesten combineren met een baan, dus zijn visie sloot goed aan bij mijn profiel.”
In zijn trainingsschema nam Groothedde iedere week drie belangrijke kerntrainingen op die hij in ieder geval wilde afwerken. In het begin van zijn voorbereidingsperiode waren dat voornamelijk duurtrainingen. Naarmate de wedstrijd naderde werden dat steeds intensievere trainingen waarin ook de verschillende sporten gecombineerd werden. ,,Ik maakte gebruik van drie curves die ik bijhield: mijn fitheid, vermoeidheid en vorm. Door middel van een vermogensmeter en hartslagmeter hield ik mijn inspanningsniveau in de gaten. Ik had gelezen dat ik twee weken voor Frankfurt het hoogste inspanningsniveau en vermoeidheidsniveau bereikt moest hebben.”
Op een zondagavond, twee weken voor de start van de Ironman, maakte Groothedde de balans op. ,,Het klopte inderdaad! Mijn inspanningsniveau en vermoeidheidsniveau bereikten een piek”, vertelt Groothedde, die zichzelf daarop beloonde met een biertje. ,,Ik vond dat ik moest proosten op mezelf, omdat ik al zo ver was gekomen. Ik hoefde nu alleen nog rust te nemen, zodat ik fit aan de start van het evenement zou staan.”
Onwerkelijk
De keuze voor Frankfurt was vooral een praktische. ,,Het is relatief goed te bereizen en het parcours kent niet heel veel hoogtemeters. Dat is gunstig, want ik ben niet zo’n goede klimmer”, legt Groothedde uit. ,,Dat het zo’n groot evenement is met meer dan 80 verschillende nationaliteiten en een heleboel wereldtoppers aan de start, waaronder Jan Frodeno en Daniela Ryf, maakte het natuurlijk een extra gave ervaring.”
Op de wedstrijddag had Groothedde wat gezonde spanning, maar extreem zenuwachtig was hij niet. ,,Ik had er vertrouwen in dat het ging lukken en had me nog nooit zo fit gevoeld. Ik heb deze dag zo vaak in mijn hoofd afgespeeld. Het voelde haast onwerkelijk dat ik daadwerkelijk aan de start stond.”
Vanaf het begin zat Groothedde lekker in de wedstrijd. Na 1:01 uur kwam hij uit het water en maakte hij de wissel naar het fietsen. ,,Het moment dat we over Heartbreak Hill reden heb ik heel bewust meegemaakt. Ik zag hem ver van tevoren en reed stijl omhoog. Het was alsof ik op de Alpe d’Huez reed. Er stond zoveel publiek langs het parcours.”
(tekst gaat onder foto verder)
De route op de fiets had Groothedde al eerder gereden – op de Tacx weliswaar. ,,Zo kon ik het parcours met alle hoogtemeters precies nabootsen. Tijdens de wedstrijd viel het mij tegen dat ik niet hetzelfde verzet kon trappen als ik in de trainingen deed, maar ik had natuurlijk geen rekening gehouden met de wind. Na 40 kilometer kreeg ik last van mijn rug, omdat ik een te hoog verzet draaide. Gelukkig kon ik mezelf herpakken door rechtop te gaan zitten, een paar keer diep adem te halen en oefeningen te doen op de fiets om te ontspannen.”
In gesprek met jezelf
,,Dat je zulke dingen onderweg moet zien op te lossen vind ik mooi aan een Long Distance – dat je 10 uur lang met jezelf in gesprek gaat.” Continu bleef Groothedde zichzelf de volgende vragen stellen: Gaat het nog goed? Heb ik genoeg gegeten? Heb ik genoeg gedronken? – en de allerbelangrijkste – Ben ik nog aan het genieten? ,,Een paar keer ben ik op de fiets even gestopt en heb ik een korte pauze genomen om te plassen en de balans op te maken. Even de rust nemen om te bekijken of ik nog op schema lag met het voedingsschema dat ik van mijn sportdiëtist had gekregen.”
Halverwege het fietsonderdeel kon Groothedde ook zijn grootste angst loslaten. ,,Ik was bang dat mijn fiets onderweg kapot zou gaan en ik daardoor niet zou kunnen finishen. Toen het zwemmen goed was gegaan en ik een paar uur aan het fietsen was, kon ik ontspannen. Zodra ik met het looponderdeel startte, wist ik dat ik de finish zou halen. Al moest dat kruipend.”
Het zicht op een snelle eindtijd maakte Groothedde echter gretig en zorgde ervoor dat hij te snel van start ging in de marathon. ,,Ik wist dat ik een risico nam en maakte bewust de keuze om het erop te gokken, maar dat heb ik moeten bekopen. Ik heb het enorm zwaar gehad. Het was heet en er zat weinig zuurstof in de lucht. Een paar keer begonnen mijn vingers te tintelen tijdens het lopen. Mijn buik zat vol vocht en ik had zouttabletten genomen, dus ik wist dat het een tekort aan koolhydraten betekende. Dat ik op dat moment de tegenwoordigheid van geest had om dat te realiseren en daarop in kon spelen, is iets waar ik trots op ben.”
(tekst gaat onder foto verder)
‘Bas, je bent het aan het doen’
,,Natuurlijk had ik wel ongeveer een richttijd in mijn hoofd, maar ik wilde mezelf niet te veel focussen op een tijd. Ik had mezelf voorgenomen om echt te genieten en regelmatig even diep in en uit te ademen om afstand te nemen. ‘Bas, je bent het aan het doen’, zei ik onderweg een paar keer tegen mezelf.”
,,Geniet van de dag”, is dan ook het belangrijkste advies dat Groothedde anderen wil meegeven. ,,Ik was juist altijd degene die zich met tijden bezighield, maar dat is zonde en werkt averechts. Laat de tijd een uitkomst zijn en geniet van de weg ernaartoe.”
Groothedde kijkt terug op een hele geslaagde eerste Long Distance. ,,Het was een prachtige en intense ervaring. Ik ben zo blij dat het is gelukt, dat het geen domper is geworden en dat ik zonder blessures de eindstreep heb gehaald.”
Ondertussen kijkt hij ook alweer uit naar zijn volgende. Al realiseert hij zich ook dat deze lastiger zal worden. ,,Nu draaide het vooral om finishen en zoveel mogelijk genieten. Een volgende keer wil ik natuurlijk mijn tijd verbeteren. Finishen onder de 10 uur, dat zou echt vet zijn.”
