Na de WTS van Cape Town was het voor onze drie Belgische dames vooral wonden likken. In het geval van Claire Michel zelfs letterlijk. Zij kwam stevig ten val. Maar ook Sofie Hooghe en Katrien Verstuyft bleven niet gespaard van pech. Een terugblik van onze landgenotes op een toch wel gemiste kans op een goed resultaat.
Claire Michel ging hard onderuit op de fiets, stapte nog terug op en reed de fietsproef uit, maar ze merkte meteen in het lopen dat er meer aan de hand was. “In het ziekenhuis werd gelukkig geconstateerd dat er niets gebroken is. Ik wist wel meteen toen ik uit de wisselzone liep, dat het ernstig was. Op de foto’s was er geen breuk te zien in mijn voet, maar niettemin is het verdict zwaar: verrokken ligamenten en pijnlijke schaafwonden. De komende dagen zal ik dus op krukken moeten doorbrengen”, aldus een ontgoochelde Claire Michel.
Sofie Hooghe had een goed zwemnummer en leek vooraan aan te gaan sluiten, een unieke kans om in de kopgroep te beginnen lopen. Het draaide echter anders uit. “Ik had een heel goede wissel en kon me in het wiel nestelen van enkele bekende namen zoals Erin Densham (AUS), die in Londen op het Olympisch podium stond. Ik probeerde snel de aansluiting te maken met de grote kopgroep. Toen Olympisch kampioene Nicola Spirig (SUI), voorbij kwam wist ik dat dit één van de wielen was die ik moest volgen. Ik zat in het midden van de groep, waar Spirig het voortouw nam. Na enkele technische passages moest ik afhaken door enkele minder technische meisjes voor mij die niet konden volgen. Heel jammer dat ik daar de aansluiting en ervaring mis!”
“Ik probeerde zo snel als mogelijk naar het groepje voor mij te lopen en voelde me heel sterk! De eerste 5km gingen echt super. Maar na 5km besloot mijn maag om (alweer), roet in het eten te gooien (letterlijk ;-)). Ik had mega harde buikkrampen en kreeg ook nog eens steken in mijn zij. Ik moest wandelen, mijn middenrif stretchen en hoopte op een ‘boerke’ zodat deze krampen over zouden gaan. Jammergenoeg verloor ik hierdoor zeker 2 à 3 minuten… Ik eindigde als 38ste.”
Ondanks de pech in Zuid-Afrika had Sofie ook nog goed nieuws. Ze is namelijk geselecteerd voor de triatlon op de allereerste Europese Spelen in Bakoe. In de aanloop naar de Europese Spelen start ze ook nog in de WTS van Londen. Lees hier haar volledige verhaal.
Bij Katrien Verstuyft ging het mis tijdens het fietsen. “Ik zat in de buurt van Haug en Spirig op de juiste positie tijdens het fietsen toen op een cruciaal moment mijn helm losschoot en ik in een moment van paniek achteraan kwam te zitten. Net toen splitste de groep in twee en miste ik de ontsnapping die aansluiting maakte met de kopgroep. Ik had goede fiets- en loopbenen, maar kon ze niet verzilveren door het helmincident, een gebrek aan samenwerking in de fietsgroep en zeer harde steken tijdens het lopen, die me tot wandelen verplichtten. Enkel de laatste ronde kwam ik erdoor en kon ik nog enkele dames terug inhalen. Een ontgoochelende 40e plaats is het resultaat,” aldus Katrien.
Foto's: Jul Clonen, ITU/Delly Carr
