‘Ingeschreven voor 10 dollar’
Op zijn site Babbitville.com gaat Bob veertig jaar terug in de tijd. ,,In 1978 en 1979 trok de wedstrijd 15 starters en er waren 12 finishers. Maar een uitgebreid artikel in Sports Illustrated veranderde alles. In één klap waren er meer dan 100 deelnemers en ook ik schreef me in voor het bedrag van 10 dollar, samen met mijn kamergenoot en mountainbike topper Ned Overland.”
‘Mijn beste Ironman ooit’
Bob werd 55ste. ,,Je moet daar niet bij vertellen dat we maar met 108 starters waren. Als mensen me vragen wat mijn beste Ironman was, dan antwoord ik nog altijd: die van 1980. Wie kan er nu immers vertellen dat hij 55ste werd op het WK Ironman?”
‘Koerspetje en fiets met reflectoren’
(tekst gaat verder onder foto)
Het materiaal en de kledij waren in niets te vergelijken met nu en ook de wissels duurden een stuk langer. ,,De foto (zie boven, red.) is van na het 3.8 kilometer zwemmen. Wisten wij toen veel wat je nodig had aan materiaal en kledij om zo’n Ironman te doen. Ned en ik hadden eerst onze klimhelmen op training geprobeerd, maar na 10 km werd het daar veel te heet in. Dus kozen we voor koerspetjes. En mijn fiets had reflectoren, want je wist nooit of je ook in het donker moest fietsen. En omdat ik geen ervaring had met banden vervangen, gebruikte ik volle rubberbanden. Gelukkig kreeg ik in de wissel van het fietsen naar het lopen een uitgebreide massage van 45 minuten van mijn support crew.”
‘Een gloeilamp en een kalkstreek op de weg’
Van een finishline party met de magische woorden ‘You Are An Ironman’ was nog geen sprake. Bob kwam alleen, in het donker aan. ,,Ik had verwacht dat er misschien een band stond te spelen aan de finish, of dat er cheerleaders waren. Maar toen ik Kapiolani Park in liep, zag ik alleen een gloeilamp hangen en een witte kalkstreep op de weg. Vanuit het donker vroeg iemand me of ik aan de wedstrijd meedeed. Toen ik dat vol trots bevestigde, kreeg ik alleen te horen: ‘You’re Done’, het zat er op…”
Lees het volledige verhaal van Bob op Babbittville.com
