,,Ja, voor Chinese begrippen is het hier best mooi. Het heeft stranden, het is redelijk verzorgd. Wat dat betreft is het beter dan verwacht, maar het blijft China.” Donald Hillebregt zit, overigens samen met Menno Koolhaas en Kirsten Nuyes, in het Chinese Weihai waar hij morgen start aan een World Cup. ,,Ik hoop dat het er nu eindelijk uit zal komen.”
Voor Hillebregt zou het fijn zijn als zijn niveau er dit keer uit komt, misschien zelfs een beetje meer dan normaal. Na drie teleurstellingen (maagklachten tijdens het EK in Glasgow, kramp tijdens het NK in Veenendaal en een lekke band tijdens een World Cup in het Tsjechische Karlovy Vary) is het zelfs ‘belangrijk’ dat het nu wél lukt. ,,Na een tijdje lach je om dat soort teleurstellingen”, haalt Hillebregt de druk meteen een beetje weg. ,,Ik ben erachter gekomen dat ik nog het beste kan leven met die lekke band. Het vervelende: telkens zat het ontzettend goed met mijn vorm. De trainingen zitten er allemaal goed in, dus dat moet er dan ook een keertje uitkomen. Het is natuurlijk logisch dat het wel vervelend wordt als het drie keer niet lukt.”
(tekst gaat onder foto verder)
Gelukkig voor Hillebregt kon hij twee weken geleden tijdens de Eredivisie-finale in Almere vertrouwen tanken. Hij zette daar – individueel – de snelste tijd neer over de 380 meter zwemmen, 7 kilometer fietsen en 2 kilometer hardlopen. ,,Ik merkte toch dat dat een soort opluchting was, dus dan weet je ook meteen dat die drie wedstrijden in je hoofd zijn gaan zitten. Gelukkig ben ik nu gewoon weer ontspannen. Ik ken mensen die helemaal gek van de zenuwen zouden worden, maar dat heb ik niet zo erg. Ik weet dat ik er alles aan doe. Meer kan ik dan dus ook niet doen.”
De afgelopen dagen was het weer niet bijzonder goed in Weihai. Er stond behoorlijk veel wind en er viel veel regen, maar voor de wedstrijddag zijn de voorspellingen oké. ,,Zwemmen in de zee vind ik leuk, het is een pittig fietsparcours dus dat is ook leuk en het lopen is veel op en af. Dat ligt me wel. Ik heb er heel veel zin in, voel in mijn trainingen dat het goed zit. Het is een World Cup dus ik wil top twintig finishen. Dat is nodig om kwalificatiepunten te verdienen.”
En dat dus allemaal in een wereld die zo anders is. ,,Dat is ook wel weer leuk. Je weet hier nooit wat je aantreft, bij het ontbijt is het altijd maar weer de vraag of er iets bij ligt. Dat moet je gewoon een beetje loslaten. Dat vind ik ook wel het leuke aan dit soort landen: je moet jezelf toch een soort van redden.”
