Overmorgen gaat Els Visser van start bij Challenge Kanchanaburi, een halve triathlon ten noordwesten van Bangkok. Challenge Family regelde al een prachtig hotel voor haar, vlakbij de start. ,,Onwijs luxe. Heel lekker, want je kunt in Thailand natuurlijk ook op plekken komen waar het minder luxe is. Dan kan het veel sneller fout gaan met eten.”
Visser heeft vooral heel veel zin om te racen. Vooral na de ietwat ‘vermoeiende periode’ zoals ze de afgelopen weken na haar tweede plaats bij Challenge Almere-Amsterdam omschrijft. ,,Lichamelijk voel ik me sterker dan ooit. Maar het was wel een hele drukke periode en ik merkte dat de vermoeidheid er hier, in Thailand, een beetje uitkwam. Maar, ik voel me sinds vandaag (gisteren, red.) weer fit, dus zondag zien we het wel.”
De drukte zat hem vooral in het feit dat Visser de afgelopen maanden niet veel in Nederland was, dus na Challenge Almere-Amsterdam had ze even veel in te halen. ,,Ik ben bezig met een onderzoek in het ziekenhuis en heb er daarnaast ook een ander baantje. Dat doe je dan allemaal tussen de trainingen door. Daarnaast was het natuurlijk heerlijk om mijn vriendinnen weer te zien. Dan doe je even ‘een koffietje’ hier en ‘een koffietje’ daar. Heel gezellig, maar je raakt wel een beetje uit je ritme.”
Dat ritme pakte ze de laatste week in Nederland alweer een beetje op, maar zeker nu in Thailand gaat dat nog makkelijker. ,,Hier heb je niet al die verleidingen waar ik toch wel gevoelig voor ben. Mijn dagen zijn weer volledig ‘triathlon gefocust’. Al weet ik nooit hoe mijn dagen eruit zien. Ik ben niet echt meer van het plannen en hoor pas de avond van tevoren hoe mijn volgende trainingsdag eruit ziet.”
Wat ze zondag tijdens de race kan verwachten, weet Visser nog niet precies. ,,Ik weet dat Yvonne (Van Vlerken, red.) aan de start staat, maar de rest van de meiden ken ik eigenlijk niet. Op de halve ben ik relatief langzamer dan op de hele, maar ik vind het vooral leuk om weer lekker te racen. Ik zie het als een mooie training om fitter en sneller te worden.”
(tekst gaat onder foto verder)
De omstandigheden kunnen nog wel van invloed zijn. ,,Toen ik hier net was, moest ik echt even wennen. Het is net alsof je constant in een vlindertuin rondloopt. Of een stoomcabine. Met hardlopen is zelfs mijn hele broekje nat en ben ik in mijn hardloopschoenen aan het soppen. Maar, ik vind dat fijner dan kou en wind. Ik heb al een duurloopje om twaalf uur gedaan, dus onder een brandende zon, en na een tijdje kwam ik toch lekker in mijn ritme. Als je maar je focus blijft houden.”
Ironman Maastricht
Natuurlijk heeft Visser het, desgevraagd, ook even over Ironman Maastricht. Een paar weken geleden hoorde ze, opmerkelijk genoeg per mail, dat ze was gediskwalificeerd en daardoor ook haar overwinning en Nederlandse titel kwijtraakt. Op één statement na, dat kort na het nieuws verscheen op haar social media, bleef het stil vanuit de atlete. Ze sprak niet met media. ,,Ik ga absoluut nog mijn verhaal doen. Maar wel als het daar het juiste moment voor is. Ik heb natuurlijk al gezegd dat ik heel teleurgesteld ben. Het voelt onwijs pijnlijk als je titels worden afgenomen. En het voelt voor mij als heel onrechtvaardig.”
Volgens Visser helpt het enorm dat er zoveel mensen achter haar staan. ,,De grote meerderheid. Dat geeft me heel veel support. Laatst was ik nog in Maastricht en kwamen alle mooie, warme herinneringen aan de race weer boven. Dat zal ook altijd zo blijven. Maastricht heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Maar, natuurlijk houdt deze situatie me bezig en helaas vreet dat ook energie. Het proces loopt nog, maar gelukkig heb ik een team om me heen zodat ik me kan focussen op het trainen.”
Ze vertelt het vanaf haar hotelkamer. Op het bed, ‘aircootje’ aan. ,,Buiten brand je toch snel weg. Na zondag reis ik door naar het noorden van Thailand. Daar ga ik trainen met een aantal andere triatleten waarmee ik ook in Zwitserland was. Misschien is daar ook nog wel een leuke race. Rond eind november kom ik dan waarschijnlijk weer naar Nederland, maar in januari of februari vertrek ik voor een paar maanden naar Gran Canaria.”
