Tussen een ietwat uitgedund deelnemersveld – er stonden tenslotte alleen Nieuw-Zeelanders aan de start – heeft Hannah Wells zojuist een debuut uit het boekje gemaakt. Nooit eerder stond de Kiwi aan de start van een Long Distance en vandaag trok ze tijdens Ironman Nieuw-Zeeland direct aan het langste eind. Bij de mannen werd er vooral gerekend op een strijd tussen Braden Currie en Kyle Smith: uiteindelijk was het Currie die de zege naar zich toe trok.

Wells doorbrak overigens net niet de 9 uurs-grens en daarmee bij lange na niet het parcoursrecord van Teresa Adams (8:40 uur), maar deed vandaag dus wel behoorlijk van zich spreken. Na het zwemmen begon ze als tweede aan het fietsen, maar met een zwemtijd van 53:55 minuut moest ze al wel ruim vijf minuten goedmaken op Rebecca Clarke die zich overduidelijk als een vis in het water voelde. Halverwege het fietsonderdeel waren de twee overigens al bij elkaar en al snel nam Wells de leiding over. Na 180 kilometer op de fiets had ze haar achterstand omgebogen in een voorsprong van ruim 6:30 minuut en lagen de derde en vierde vouw meer dan een half uur achter. Tijdens haar marathon zag Wells haar voorsprong alleen maar groeien om uiteindelijk na 9:01:50 uur over de streep te komen. Clarke pakte het zilver in een tijd van 9:15:39 uur en Emily McNaughtan het brons in een tijd van 9:38:43 uur. Er stonden slechts vier dames aan de start. Wells liet een paar weken terug al zien in uitstekende vorm te verkeren toen zij Challenge Wanaka won.

Strijd tussen Currie en Smith, Phillips zit daar nog tussen

Bij de mannen iets meer deelnemers, maar ook daar was het door alle maatregelen logischerwijs geen vetpot. Dat maakte de strijd niet minder interessant, want vooral de battle tussen Braden Currie en Kyle Smith was op papier een interessante. Beide kemphanen namen het dit seizoen al meerdere keren tegen elkaar op: tijdens hun laatste ontmoeting was het Smith die Challenge Wanaka won, slechts dertien seconden voor Currie.

Nu waren de rollen dus omgedraaid en was het Currie die de wedstrijd op zijn naam schreef: dat deed hij na een tijd van 7:57:13 uur. Aanvankelijk was het nog wel Smith die het snelste zwom (46:33 minuut) en zo een klein minuutje voorsprong op Currie pakte, maar het duurde niet heel erg lang voor de twee op de fiets bij elkaar kwamen. Ook Mike Phillips, die iets verder van achteren kwam, sloot bij het leidersduo aan en zo was er halverwege het fietsonderdeel dus een kopgroepje van drie. Dit zou in de laatste negentig kilometer op de fiets niet meer veranderen.

Tijdens het lopen was het direct Currie die wegliep en zijn voorsprong niet meer in gevaar zag komen. Phillips en Smith liepen een tijd lang bij elkaar, maar na vijftien kilometer bleek ook het tempo van Phillips een maatje te groot voor Smith en moest hij genoegen nemen met het brons. Currie won de wedstrijd dus na 7:57:13 uur, Phillips pakte het zilver na 8:06:39 uur en Smith het brons na 8:08:54 uur.