Maya Kingma heeft zojuist meer dan glans gegeven aan de WTCS Bermuda. De Nederlandse reed in haar eentje een gat dicht naar de koploopster – en uiteindelijke winnares – Flora Duffy en vervolgens reden de twee lange tijd aan de leiding. Helaas voor Kingma zakte ze hard weg tijdens het lopen en verloor ze haar behoorlijke voorsprong die ze in T2 had. Ook al zal Kingma ongetwijfeld een grote teleurstelling voelen, is haar zesde plaats nog steeds een grandioze prestatie.
Al gelijk tijdens het zwemmen – in behoorlijk ruig water trouwens en halverwege begon het ook te regenen – ontstond een kopgroepje van vijf dames. Dat kopgroepje kwam nagenoeg gelijk uit het water; Bianca Seregni, Flora Duffy, Summer Rappaport, Vittoria Lopes en Sophie Coldwell. Twintig seconden later volgden de eerste achtervolgsters. Kingma volgde op een handjevol seconden en ook Barbara de Koning zat er goed bij. De Koning zou tijdens het fietsen echter wegzakken.
Op de fiets bleef de kopgroep nog geen halve kilometer bij elkaar; Flora Duffy, ongetwijfeld gesteund door het thuispubliek, ging er meteen vandoor en pakte een kleine voorsprong op de overige dames. Toch hield ook die situatie niet lang stand, want van achteren was het de Nederlandse Maya Kingma die een enorme rush naar voren maakte en Flora Duffy al na een paar kilometer inhaalde. Vanaf dat moment gingen de twee vrouwen gezamenlijk op avontuur, waarbij ze kop over kop reden.
Dat ging de twee meer dan goed af, want aanvankelijk zagen ze hun voorsprong op de achtervolgende groep alleen maar groter worden en zelfs oplopen tot ruim 45 seconden. Met nog zo’n tien kilometer te gaan was het echter Taylor Knibb die zich loswerkte uit die groep en in haar eentje op jacht ging. Als er iemand is die in haar eentje keihard kan rijden en op die manier regelmatig wedstrijden beslists, is het Knibb en ook vandaag liet de Amerikaanse zich meteen weer gelden; binnen een paar kilometer halveerde ze haar achterstand en naderde ze tot twintig seconden. Toch was die krachtinspanning blijkbaar iets teveel voor haar, want in de laatste kilometers verloor Knibb weer tijd en toen Kingma en Duffy in T2 terugkeerden, zat Knibb daar 43 seconden achter. De achtervolgende groep verloor nog veel meer tijd in de laatste kilometers; na 1:50 minuut kwam deze groep terug in T2.
Voor Kingma zag het er dus zeer goed uit met uitzicht op een top drie klassering, maar tegelijkertijd werd het nu pas echt spannend omdat het nog maar de vraag was hoe de enkel van Kingma – die ze een paar dagen voor de race blesseerde – zou houden. De eerste loopmeters zagen er soepel uit, maar het was wel Duffy met een iets snellere wissel en ook direct een hoger looptempo.
Na 2.5 kilometer en daarmee de eerste van vier looprondes, werd duidelijk dat Kingma nog een bikkelharde strijd moest voeren om een plaats op het podium te pakken. Duffy was al tot slechts twintig seconden genaderd en ondertussen was Beth Potter, op dat moment vierde, nog maar een minuut van Kingma verwijderd. Kingma zag er moe uit, terwijl Potter sterk oogde en sowieso bekend staat om haar ijzersterke looponderdeel. Toch bleef Kingma pushen en lag de strijd dus nog helemaal open.
Halverwege de run was Kingma inderdaad ingehaald door Knibb – best pijnlijk om te zien aangezien Kingma deed wat er binnen haar mogelijkheden lag, maar Knibb echt aan haar voorbij vloog – en ook Potter was al genaderd tot nog maar twintig seconden.
Tekst gaat verder onder afbeelding
De laatste kilometers – toen Duffy niet veel later de overwinning zou claimen in een tijd van 2:01:26 – werden dan ook een martelgang voor Kingma, waarbij ze steeds meer vrouwen van achteren zag naderen. Knibb werd tweede op 1:38 minuut en Potter derde op 1:51 minuut. In de slotfase gingen Laura Lindemann (vierde), Taylor Spivey (vijfde) nog aan Kingma voorbij. Kingma werd dus zesde, op precies drie minuten.
Barbara de Koning werd laatste, op bijna veertien minuten achterstand.
