In een wedstrijd waar naar eigen zeggen werd gezocht naar punten voor de 2022 Mixed Team Relay-ranking, is Nederland zojuist achtste geworden. In een opstelling met Rani Skrabanja, Menno Koolhaas, Quinty Schoens en Jorik van Egdom, hield Nederland daarmee zeven landen achter zich tijdens de Mixed Relay bij de WTCS Hamburg. De wedstrijd werd – ondanks een tijdstraf in de slotfase – gewonnen door een zeer sterk Duitsland.

Eerste heat – Rani Skrabanja

De race bestond uit een estafetteformat – zoals altijd bij een Mixed Team Relay – over 300 meter zwemmen, 7 kilometer fietsen en 1.7 kilometer hardlopen per atleet. Voor Nederland beet Skrabanja het spits af en dat deed ze met verve. Tijdens het zwemmen voerde Groot-Britannië het veld aan, maar Skrabanja kon goed volgen en kwam als vierde terug op het droge, daarbij slechts vier seconden achter de koploopster. Zoals bijna altijd op dit soort extreem korte afstanden volgden alle dames binnen een aantal seconden.

Op de fiets ontstond vervolgens toch een kopgroep van elf – vier landen (België, Oostenrijk, Zwitserland en Tsjechië, red.) hadden de aansluiting al vroeg in de race verloren – en ook daar zat Skrabanja keurig bij. Na een snelle wissel ging Skrabanja opnieuw op een vierde positie de wisselzone uit om dit keer aan haar run te beginnen.

Tijdens die run streed Skrabanja voor wat ze waard was, maar kon ze niet voorkomen dat ze tijd verloor en daarmee ook posities. Vooraan waren het vooral Denemarken en Duitsland die loskwamen van de rest en Skrabanja kwam uiteindelijk als achtste terug, op een achterstand van dertig seconden, om Koolhaas weg te tikken.

Tweede heat – Menno Koolhaas

Terwijl Groot-Brittannië en Italië tijdens het zwemmen in deze tweede heat naar voren zwommen, en Groot-Brittannië zelfs solo los kwam, had Koolhaas vooral de pech dat hij in niemandsland racete en geen andere atleten om zich heen had. In het water bleef hij achtste, maar verloor hij wel zes extra seconden.

Op de fiets ontstond er opnieuw een kopgroep – Italië, Denemarken, Groot-Brittannië, Nieuw-Zeeland, Duitsland en Amerika – met 25 seconden daarachter Australië. Koolhaas had het geluk dat hij op de fiets wel in een achtervolgende groep terechtkwam, samen met onder andere Tsjechië, Canada, Oostenrijk, Polen en Spanje. Zodoende hoefde hij niet alles meer alleen te doen. In de wissel naar het lopen, keek Koolhaas tegen een achterstand van 45 seconden aan en was er nog van alles mogelijk.

De kopgroep dunde tijdens de 1700 meter hardlopen uit en zo kwamen alleen Denemarken, Duitsland en Italië aan de leiding terug om zo snel mogelijk hun derde atleet weg te tikken. Koolhaas keerde als tiende terug en tikte de derde Nederlandse atleet, Quinty Schoens, weg met 53 seconden achterstand.

Derde heat – Quinty Schoens

Tijdens haar swim verloor Schoens dan wel wat extra tijd, zo’n tien seconden, maar tegelijkertijd won ze een positie en keerde ze als negende terug in de wisselzone. Op dat moment was Nieuw-Zeeland overigens aangesloten bij de tot dan toe bestaande kopgroep van drie landen.

Tijdens de run veranderde dat uiteindelijk allemaal weer, toen vooral Duitsland het tempo begon te dicteren en zorgde voor een gaatje op de rest van de dames die aanvankelijk deel uitmaakten van de kopgroep. Met een voorsprong van acht seconden op de overige drie dames tikte Duitsland de vierde en laatste atleet weg. Ondertussen deed Schoens ook goede zaken door uiteindelijk als zevende, met een achterstand van 1:16 minuut en in het bijzijn van Canada en Australië, Jorik van Egdom weg te tikken.

Vierde heat – Jorik van Egdom

Tijdens het zwemmen verloor Van Egdom meteen de aansluiting met Australië, maar bleef hij wel samen met Canada, op dat moment in strijd om plaats acht en negen. Op de fiets werd Australië weer teruggepakt.

Net daarvoor kwamen Duitsland, Italië en Nieuw-Zeeland weer terug samen uit het water, maar op de fiets verloor Nieuw-Zeeland de aansluiting en bleven er dus twee koplopers over. Deze twee atleten begonnen samen aan de afsluitende run, maar net daarvoor bleek dat Duitsland een tijdstraf zou krijgen wegens het te snel pakken van de fiets toen de helm nog niet goed was opgezet. Van Egdom begon als zevende aan de run, met 1:43 minuut achterstand.

Tijdens het looponderdeel liep Duitsland snel en hard weg bij Italië, in de wetenschap dat er nog tien seconden tijdstraf uitgezeten moest worden. In dat opzicht was het dan ook bloedstollend spannend, omdat de voorsprong lang rond de acht, negen seconden bleef schommelen. Het was een knap staaltje hardloopkunst die de Duitser liet zien, want zijn voorsprong werd op het belangrijkste moment nog een klein beetje groter, zodat hij vlak voor de finish zijn voorsprong kon uitzitten en daarna naar de zege kon sprinten. Italië finishte uiteindelijk op zes seconden achterstand en werd tweede. Denemarken claimde 54 seconden na Duitsland het brons.

Van Egdom verloor tijdens het lopen nog een plaatsje en kwam als achtste over de streep. Hij finishte 1:46 minuut na Duitsland.