Hij is redelijk nuchter en je moet een compliment aan zichzelf er bijna uittrekken, maar Joost Friderichs mag vandaag bijzonder trots zijn. Tijdens Challenge Davos finishte hij als eerste Age Grouper, al was er uren na afloop ineens wat onduidelijkheid en werd er later ineens een blijkbaar als vrouw ingeschreven (maar mannelijke en snellere, red.) atleet toegevoegd aan de ranglijst, waardoor Friderichs tweede zou zijn. Het mag de pret niet drukken en maakt zijn race niet minder fenomenaal: een race waarin hij zelfs zo’n beetje de helft van het profveld wist te verslaan.
“In Mallorca had ik natuurlijk gezien dat ik in de buurt kon komen bij een aantal profs”, blikt hij eerst terug op Challenge Mallorca, waar hij eind vorig jaar al derde Age Grouper overall werd. “Maar ik had écht niet verwacht dat ik er vandaag al meteen tijdens het fietsen zoveel zou oprapen”, neemt Friderichs ons mee naar Davos, waar hij vandaag al tijdens het zwemmen vrijwel alle profvrouwen – die twee minuten eerder van start gingen – had ingehaald en op de fiets vervolgens begon aan een enorme inhaalrace richting de profmannen. “Bij de eerste beklimming van de Flüelapass had ik er al vier of vijf ingehaald en toen we diezelfde beklimming vanaf de andere kant moesten doen, haalde ik er opnieuw iets van vijf in. Ik heb goed gefietst, maar voor mijn doen niet eens ongelooflijk hard. Ik pacete heel steady en heb vooral op wattage gereden. Dus ja, ik was heel erg verrast dat ik dit kon.”
Uiteindelijk noteerde Friderichs de derde fietstijd overall – proftijden meegeteld – en hoe indrukwekkend dat ook is; toch was het niet allemaal positief op de fiets. “Daar voelde ik al dat mijn voeding niet echt lekker viel. Ik heb niks anders gedaan dan normaal, maar ik had last van steken en moest veel boeren. Op de fiets al was ik sceptisch over hoe het dan zou gaan tijdens het lopen. De eerste kilometers ging dat nog wel goed, maar de steken werden steeds erger en na een kilometer of tien heb ik echt even een stukje moeten wandelen. Dat heb ik expres gedaan op een steil stukje omhoog, zodat ik niet al teveel tijd zou verliezen, en ik heb zo goed mogelijk gerekt en mijn hartslag naar beneden gebracht. In de laatste kilometers hield ik last, maar kon ik in ieder geval weer aardig doorlopen.”
Hoe tevreden Friderichs ook is met zijn zwem- en fietsonderdeel, zo teleurgesteld is hij in het lopen. “Ik weet dat ik veel beter kan. Vorige week had ik een antibioticakuur, dus wellicht dat mijn maag daardoor van slag was. Ik weet het niet, dat blijft gissen.”
Al met al – en hoe kan het ook anders, als je zo sterk presteert – heeft Friderichs vooral genoten van Challenge Davos. “Dit is echt een mooie race en dat klimmen, dat ligt mij wel. Het is heel leuk om te zien dat ik aardig kan meekomen met de profs.”
