Kirsten White doet ultramarathons voor 50e verjaardag: ‘Kon nog geen vijf kilometer hardlopen’

Dat haar extreme plannen haar dochter aan het huilen maakten weerhoudt de Engelse Kirsten White er niet van haar grote doel na te jagen: het finishen van twaalf ultramarathons in twaalf maanden tijd. Ze mocht enkele jaren geleden dan nog wel niet in staat zijn een vijf kilometer run te volbrengen, toch heeft ze er alle vertrouwen in. En dat allemaal om haar vijftigste verjaardag te vieren. Dochter Caitlin vreest echter voor een midlife crisis en is bang dat haar moeder het avontuur niet zal overleven.

,,Ik ben niet super fit en ik word er niet jonger op. Misschien word ik zelfs wel oma in een paar jaar tijd”, aldus White in een interview met de Daily Mail. ,,Maar ik wil tegen de vooroordelen in gaan over wat je wel en niet zou kunnen op deze leeftijd. Het gaat er niet om opmerkelijk te zijn, ik wil gewoon aan mezelf en anderen bewijzen dat alles mogelijk is als je je instelling aanpast en er tijd aan wijdt.”

A-sportief
De uitdaging die white aangaat zou voor iedereen ontzettend zwaar zijn, maar misschien nog wel meer voor haar gezien haar beperkte hardloop ervaring. Zo liep zij pas in december 2018 haar eerste marathon. ,,Ik ben 40 jaar van mijn leven a-sportief geweest. Toen ik 40 was kon ik nog geen vijf kilometer hardlopen. Maar ik wist dat ik iets extra’s in mijn leven nodig had naast werk en ik vond dat ik tenminste één keer in mijn leven een marathon moest lopen. Dat werd de marathon van New York.” White raakte meteen verknocht: ,,Van één marathon ging ik over naar dit allemaal. Maar ik ben niet stom, ik heb langzaam mijn trainingen opgebouwd zodat ik goed voorbereid ben en niet geblesseerd raak.”

Beginnersfoutjes: ‘Mensen dachten dat ik dronken was’ 
Haar eerste ultra run van ruim 200 kilometer door de Namibische woestijn heeft White ondertussen al achter de kiezen, maar ze leerde harde lessen met een paar beginnersfoutjes. ,,Ik denk dat ik was voorbereid op het ergste en gemotiveerd genoeg om te weten dat ik deze wedstrijd zou volbrengen. Maar op één ding was ik niet voorbereid: blaren! Ze waren verschrikkelijk en ik had ze al na de eerste dag. Ik liep letterlijk op mijn tenen rond. Zelfs zo erg dat mensen dachten dat ik dronken was.” Ze was dan ook nog een complete amateur als het aankomt op ultra’s, zo geeft ze zelf toe: ,,Ik wist bijvoorbeeld niet dat Compeed blarenpleisters aan je huid vastsmelten in de hitte van de woestijn. Op een avond moest ik in mijn gezonde huid knippen om de pleisters eraf te halen. Het was verschrikkelijk.” Maar opgeven staat niet in haar woordenboek: ,,Dat was net voor de laatste dag en ik wilde per se niet als laatste finishen. Dus de volgende dag ging ik er weer voor en lukte het mij om ergens in het midden de streep te passeren.”

Prijskaartje
Het mag allemaal wat kosten: ,,Het is een grote financiële toezegging. Deze midlife crisis en mijn jaar lange avontuur kost ongeveer 10.000 Engelse pond. Maar weet je? Sommige mensen geven zulke bedragen uit aan een gigantisch verjaardagsfeest. Ik heb geen spijt.”