Hij kwam met één doel naar Ironman Zuid-Afrika en dacht ook dat hij de juiste vorm zou hebben, maar helaas voor Milan Brons is hij niet bij de eerste vier atleten gefinisht om zo een slot voor het WK op Kona te bemachtigen. Die langgekoesterde droom moet dus nog even in de ijskast voor de atleet die uiteindelijk als negende finishte. Voor Evert Scheltinga is Zuid-Afrika ook geen succesverhaal geworden: al tijdens het fietsen raakte hij op grote achterstand. Volgens de timing leek het er even op dat hij was uitgestapt, maar dat bleek gelukkig niet het geval. Toch speelde hij tijdens de marathon geen enkele rol van betekenis meer.

Beide Nederlanders begonnen voortvarend aan de wedstrijd en vonden elkaar al snel in het water. Het was Josh Amberger die met een tijd van 47:01 als eerste uit het water kwam, op twee minuten gevolgd door Mathias Lynsgo Petersen, Leonard Arnold, een voor zijn doen verrassend goed zwemmende Cameron Wurf en ook Yvan Jarrige. De Belg Tim van Hemel kwam vervolgens als zesde uit het water op 3:43 minuut en daarna volgden Scheltinga en Brons als zevende en achtste, op iets meer dan vier minuten achterstand. Svenningsson begon als twaalfde aan het fietsen en keek toen tegen een gat van bijna vijf minuten aan.

De verwachting was dat beide Nederlanders elkaar misschien wel wat zouden kunnen helpen op de fiets, maar dat gebeurde niet; Scheltinga moest Brons eigenlijk vrijwel meteen laten gaan en zou vanaf dat moment zijn achterstand alleen maar zien groeien. Toen hij een paar uur later in T2 terugkeerde lag hij zelfs al ruim drie kwartier achter op de koplopers en vanaf dat moment was zijn kans op een goede finish verloren. Logischerwijs is dat een grote teleurstelling voor de man die jaren werd gezien als de beste Nederlander op de Long Distance, maar nu al meer dan een jaar hunkert naar een topprestatie.

In hetzelfde tijdsbestek was Brons wel aan een meer dan prima fietsonderdeel bezig en ook al was hij niet opgewassen tegen de snelste mannen op de fiets, Wurf en Svenningsson, wist Brons zich eigenlijk steeds netjes binnen de top tien te handhaven. Zijn achterstand op de snelste mannen werd wel groter gedurende de 180 winderige kilometers, maar eenmaal terug in T2 lag Brons nog steeds achtste en lag hij goed in de mix om sterk te finishen. Op dat moment lag hij 18:26 minuut achter op de koploper, Svenningsson, maar lag hij wel in de buurt van onder andere Andreas Dreitz en Amberger.

Tijdens de run, waarin een spannend steekspel tussen Svenningsson en Wurf ontstond in de strijd om de overwinning, knokte Brons voor wat hij waard was. Al vrij snel haalde hij Amberger in en lang liep hij op een zevende positie, maar na ongeveer 25 kilometer kwam de Duitser Dominik Sowieja hem voorbij en werd Brons dus terugverwezen naar een achtste plaats. Het was rond diezelfde tijd dat Wurf zijn achterstand op Svenningsson goed maakte en de leiding in de wedstrijd overnam, maar een paar kilometer later ging Svenningsson op zijn beurt weer voorbij aan Wurf, om vervolgens ook niet meer achterom te kijken en sterk naar de overwinning te lopen.

Dat deed hij in een tijd van 8:03:11. Petersen, die in de slotfase nog voorbij ging aan Wurf, werd tweede in 8:06:50. Wurf legde beslag op het brons in een tijd van 8:07:37.

In de laatste kilometers kraakte Brons en zakte zijn tempo enorm. Daardoor werd hij in de slotfase nog ingehaald door Josh Amberger en finishte hij als negende in een tijd van 8:27:56. Scheltinga finishte de race uiteindelijk op karakter, werd zestiende en kwam na 9:23:17 over de finish.