Het was een strijd tot de allerlaatste meters en Nederland moest alles op alles zetten, maar door zojuist tweede te worden bij de allesbeslissende kwalificatiewedstrijd in Huatulco, Mexico, heeft het team zich weten te plaatsen voor de Olympische Mixed Team Relay wedstrijd in Parijs. Nederland, dat uitkwam met Mitch Kolkman, Barbara de Koning, Richard Murray en Rachel Klamer, grijpt daarmee het allerlaatste kwalificatiemoment aan.

De Mixed Team Relay ging over 300 meter zwemmen, 7.2 kilometer fietsen en 1.8 kilometer hardlopen. Deze afstand werd door alle vier atleten per team, in estafettevorm, afgelegd.

Heat 1 – Mitch Kolkman beleeft droomstart

Zoals we inmiddels al wel een beetje gewend zijn van het jonge talent, nam Kolkman tijdens het zwemmen het initiatief. En ook al waren de verschillen natuurlijk klein over slechts 300 meter zwemmen, zorgde hij er wel voor dat er een eerste schifting plaatsvond en er vier mannen op de fiets met elkaar vandoor gingen: naast Nederland ook Zuid-Afrika, Canada en Noorwegen. Voor Zuid-Afrika was het drama echter al vroeg in de wedstrijd compleet, toen Riddle op de fiets onderuit ging en hij de wedstrijd dus moest beëindigen. Voor Nederland betekende dit logischerwijs wel een extra kans op een goede klassering.

Eén ding was duidelijk: het was de drie koplopers, waar Kolkman dus mooi bij zat, er alles aan gelegen hun voorsprong op de achtervolgende landen in stand te houden en op de fiets slaagden ze daar ook in. In T2 hadden ze al een aanzienlijke voorsprong op de concurrentie: op 35 seconden volgde Oostenrijk als vierde, op 41 seconden volgde Mexico en daarna volgden Spanje, Equador en Hongarije op al bijna een minuut achterstand.

Tijdens de run bleven de drie koplopers – op hoog tempo – bij elkaar. Pas in de laatste meters werden er kleine verschillen gemaakt, toen Canada begon te sprinten en iets voor Noorwegen de tweede atleet wegtikte. Daar weer een paar meter achter tikte Kolkman op zijn beurt De Koning weg voor de tweede heat.

Heat 2 – Barbara de Koning verliest aansluiting met koploopsters

Die paar meter achterstand van Kolkman – op het oog verwaarloosbaar – zorgden er wel voor dat De Koning in een lastige positie terecht kwam. Noorwegen en Canada lagen een paar meter voor haar in het water en dat gaatje kreeg ze niet gedicht. Tijdens het zwemmen was dat zo erg nog niet – je hebt dan immers niet zoveel voordeel van eventuele voorgangers – maar nadat De Koning door de stroming ook nog eens moeizaam uit het water kwam, verloor ze volledig de aansluiting (16 seconden, red.) met de twee koploopsters en moest ze dus vanuit een derde positie en vooral in haar eentje op de fiets in de achtervolging.

Die achtervolging was, zo bleek al snel, teveel gevraagd voor De Koning. In haar eentje was ze niet opgewassen tegen het fietsgeweld van Canada en Noorwegen en eenmaal terug in T2 was haar achterstand opgelopen tot 48 seconden. Ondertussen waren Oostenrijk, Hongarije en Spanje haar tot veertig seconden genaderd en moest Nederland dus ook, zij het voorzichtig, over de schouder gaan kijken.

Terwijl De Koning nog een paar seconden verloor tijdens de run, was er wel hoop voor Nederland: Noorwegen trok zo hard door, waardoor Canada tien seconden later aan de tweede heat begon. Dat betekende dat vanaf dat moment ook deze twee landen alles zelf moesten doen en heat 3 weer iets meer open lag – of op z’n minst iets eerlijkere kansen bood voor Nederland.

Heat 3 – Richard Murray achterhaald door achtervolgers

Lang duurde dat echter niet, want al tijdens het zwemmen sloot Canada weer aan bij Noorwegen. Toch ontstond er door de stroming weer even een klein verschil tussen de twee landen bij het uitgaan van het water en was het opnieuw Canada dat vol in de achtervolging moest op de fiets. Het gaat naar Noorwegen bedroeg steeds zo’n tien meter, maar werd in de eerste kilometers niet gedicht. Op dat moment lag Murray nog steeds derde, maar ook een minuut achter de koplopers. Tegelijkertijd waren Oostenrijk, Hongarije en Spanje hem al genaderd tot minder dan een halve minuut.

Canada bleef volle bak rijden, maar moest wel lijdzaam toezien hoe Noorwegen langzaam maar zeker wegreed en solo in T2 terugkeerde. Overigens hing het land toen ook al een diskwalificatie boven het hoofd, wat goede perspectieven voor Nederland bood. Murray was in de laatste kilometers voor de fiets echter wel ingehaald door Oostenrijk, Hongarije en Spanje en dat viertal begon dus op posities drie, vier, vijf en zes aan de run.

Noorwegen tikte als eerste de vierde atleet voor de beslissende heat weg, op elf seconden gevolgd door Canada. Hongarije volgde als derde op 52 seconden en Murray als vierde op 1:08 minuut. Spanje begon als vijfde aan de laatste heat en had toen 1:11 minuut achterstand, terwijl ook Oostenrijk, met 1:28 minuut achterstand, nog enig zicht naar voren had.

Heat 4 – Rachel Klamer

In het water kwam Canada opnieuw terug bij Noorwegen en bleek ook dat het land sowieso een protest aantekende tegen de mogelijke diskwalificatie. Vooralsnog gingen beide landen dus weer terug aan de leiding en samen richting T1. Maar, ook opnieuw, was het Noorwegen dat veel beter wisselde en op de fiets meteen weer een voorsprong van een paar seconden pakte. Hongarije begon dertien seconden voor Nederland en Spanje aan het fietsen. Al snel verloor Spanje weer de aansluiting.

Tijdens het fietsen was het dan ook vooral kijken of Klamer het gat naar de Hongaarse Zsanett Kuttor-Bragmayer gedicht kreeg – in de strijd om die belangrijke tweede plaats – maar eerst was het de Hongaarse zelf die Canada wist in te halen en daarmee de tweede positie in de wedstrijd overnam. Voor Hongarije een geweldige uitgangspositie, omdat alles dus te doen was om het finishen bij de top twee om daarmee een kwalificatie voor Parijs te bemachtigen. Ook Klamer ging in de laatste fietsmeters voorbij aan Canada. Het gebeurde in ieder geval allemaal op gepaste achterstand van Noorwegen, dat volledig gevlogen was en uiteindelijk met 1:06 minuut voorsprong aan de laatste 1800 meter hardlopen begon. Klamer was iets ingelopen op Bragmayer en begon slechts tien seconden later aan de run.

Tijdens die run ging Rachel Klamer all-in. Noorwegen was uiteraard niet meer te achterhalen en won de race in 1:20:09. Daarachter verschalkte Klamer echter haar Hongaarse concurrente, om daarmee tweede te worden in 1:21:04. Hongarije volgde als derde, slechts twaalf seconden na Nederland.